Richard Raats' Blog

Amsterdam – De verkiezingen zijn achter de rug. Het electoraat (de kiezers) heeft een duidelijk signaal afgegeven dat een meer rechtsgerichte regering gewenst is. In de afgelopen weken heb ik de ontwikkelingen op de voet gevolgd. Vanuit twee verschillende invalshoeken kijk ik naar de politiek. Als kiezer vind ik het belangrijk dat mijn stem wordt vertegenwoordigd in een toekomstige regering. En vanuit mijn achtergrond, interesse in veranderingen en ambitie om steun te geven om deze veranderingen uitgevoerd te krijgen.

Democratie is een mooi gegeven! Laten we duidelijk vaststellen dat stemrecht een goed element is om de volksvertegenwoordigers te laten weten welke stroming wordt gewenst. De huidige coalitiebesprekingen staan echter haaks op wat de kiezer voor signaal heeft afgegeven. De verkiezingen op 9 juni jl. wijzen op een duidelijke andere koers. Zo helder als het signaal is afgegeven zo onduidelijk zijn op dit moment de besprekingen. In dit blog zet ik mijn beelden uiteen zoals ik die op basis van de afgelopen periode heb samengesteld in mijn gedachte. U hoeft het er niet mee eens te zijn. We hebben tenslotte allemaal recht op onze eigen mening.

Verkiezingen & Historie
De verkiezingsuitslag van 9 juni 2010 heeft duidelijk aangetoond dat de vorige coalities het land zeker niet hebben gebracht wat de kiezer had gewild. De economische malaise is compleet als we kijken hoe de regering Balkenende is omgegaan met de financiële problematiek van de banken. De rekening voor de burger stijgt onevenredig hoog om dit opgelost te krijgen. Met belastinggeld wordt omgegaan alsof het pepernoten zijn. Men heeft ongelofelijk gestrooid met het geld. En tenslotte stap je midden in de crisis op om voor je gezin te gaan zorgen. Laten we duidelijk stellen dat ik ‘het zorgen voor je gezin’ als één van de belangrijkste elementen van het leven beschouw, maar om dit als excuus te gebruiken bij het terugtrekken, vind ik verre van professioneel leiderschap. Tel je daarbij op dat de nu demissionaire regering verantwoordelijk is voor een deel van de crisis en de niet genomen tegenmaatregelen, dan is wel helder dat het zo niet langer kan in dit land. De kiezer heeft dit ingezien en in lijn daarvan haar stem laten gelden.

Coalitievorming
De stemmen zijn geteld! De formateurs krijgen de opdracht om conform de verkiezingsuitslag te kijken naar een coalitie van VVD, PVV en CDA. Wat schetst mijn (en ieders) verbazing? De CDA, mede verantwoordelijk voor de huidige malaise, weigert om aan tafel met VVD en PVV te zitten om gezamenlijk te kijken naar een mogelijke coalitie. De kiezer heeft alleen ongeloof wanneer de berichten naar buiten komen dat de CDA hier géén medewerking aan wenst te geven. De excuses om vooral iets niet te doen groeien met de dag. Een meer bescheiden rol had de CDA, democratisch gezien, beter gepast. De stem van de kiezer wordt op geen enkele manier vertegenwoordigd als één der partijen structureel weigert om überhaupt aan tafel te gaan met potentiele coalitieleden.
De PVDA ziet haar kans schoon en bestuurder pur sang Cohen weet zijn partij in stelling te brengen om aan tafel te komen bij de informateurs. Een paars signaal komt tot de burger. Is dit nou in lijn met de verkiezingsuitslag?

Veel kiezers raken het vertrouwen nu helemaal kwijt in de politiek. Wat heeft het voor nut om te stemmen als de partijen op democratische wijze niet eens met elkaar wensen te praten? Zelf heb ik de filosofie dat alle partijprogramma’s één ding centraal hebben staan en dat is het belang van ons land, onze burgers. Voor 60% vertegenwoordigen de partijprogramma’s in meer of mindere mate, misschien met andere bewoording, dezelfde stellingen. Dit kan dus nimmer een hindernis vormen om samen te praten.

De volgende 25% betreft het punten die partij specifiek zijn, doch voor overleg vatbaar. Hier bedoel ik met dat binnen deze 25% er concessies te vinden zijn om samen te gaan werken. Hiermee staat voor partijen de deur open om tussen de 60% en 85% van haar partijprogramma gerealiseerd te krijgen. Afhankelijk van de punten binnen de 25% is er in meer of mindere mate ruimte voor consensus. Ook hier kunnen we dus vaststellen dat hindernissen overwonnen kunnen worden als de wil er is.

De laatste 15% is in mijn ogen voor alle partijen ‘populisme’. Hierbinnen worden partijpunten in het extreme getrokken om onderscheid gedurende de verkiezingsperiode kenbaar te maken. Deze punten komen eigenlijk nimmer tot uitvoering, maar vormen slechts de vlag van de partij. Met de partijen van een andere kleuring liggen de standpunten zo ver uit elkaar dat overeenstemming nooit integraal bereikt kan worden. Voor de burger zijn deze punten echter wel de signalen waarop men de keuze bepaalt voor het stemmen. Het zijn ook de eerste punten die worden opgeofferd in de coalitiebesprekingen. En voor iedere partij verschillen deze punten. Een goed voorbeeld is de snelheid waarmee de PVV haar standpunt over ‘pensioenleeftijd’ liet varen.

Het democratisch bestel van ons land is een vormgeving waar de burger kiest voor volksvertegenwoordigers om de stem inhoud te geven. De uitvoering van de inhoud moet zorgen dat ons land het mooie welgestelde land blijft waar ruimte is om gezamenlijk te genieten van het leven, waar veiligheid en economische onafhankelijkheid een waarborg moet zijn. Een leefomgeving waar mensen beschermd worden die in ongewilde situaties terechtkomen, maar ook stimulans is om structureel terug te keren in de werkende maatschappij. De regering van de afgelopen jaren is slecht met ons geld omgegaan waardoor er nu stevige maatregelen worden genomen in de komende jaren. De rekening is hoog, maar niet onoverzichtelijk. Wel zorgt het voor onrust bij de burgers.

Integratie
Er moet worden gekeken naar andere modellen om zaken te regelen voor burgers. Je kunt geen gasten aan tafel laten als je zelf niets meer op je bord hebt liggen, maar het mag niet betekenen dat mensen die het echt nodig hebben je in de kou laat staan. Er moet dus duidelijk onderscheid komen tussen economische of sociale redenen om mensen toe te laten. Daar waar toelating wel gewenst is, moet je mensen helpen om te integreren door regels helder en onomwonden te communiceren. En regels moet je je gewoonweg aan houden om in dit land te kunnen en mogen leven. Juist in een democratisch land als Nederland vormen de Grondwet & het Burgerlijk Wetboek de basis voor het omgaan met elkaar. Je daar niet aanhouden betekent dan ook dat je de consequenties aanvaard.

Economie
De financiële positie van Nederland is verre van rooskleurig. Het betekent concreet dat er actie nodig is om te zorgen dat we economisch weer gezond gaan worden. Alleen met een gezonde financiële basis kun je ook het sociale- en zorgstelsel waarborgen. We zijn het met zijn allen wel over eens dat de huidige situatie zeker geen waarborg vormt om de basisvoorziening te blijven handhaven. Er is verandering nodig. Er moeten economische kaders worden geschapen waarbinnen groei kan worden bewerkstelligd. Voor ondernemers moet het mogelijk zijn om te ondernemen en daarmee banen te creëren, financiën te genereren en innovatie te stimuleren ongeacht de expertise. In alle vakgebieden is er ruimte om te ondernemen, echter zijn fiscale regelingen vooral voor kleine ondernemers van dien aard dat groei stagneert. Met alle gevolgen van dien voor het aantal beschikbare banen en de economie.

Het Sociale Stelsel
Het sociale stelsel kan niet worden gehandhaafd in de huidige vorm. De verandering moet komen uit nieuwe ideeën. Andere manieren om mensen weer te betrekken in de werkende maatschappij. In een eerder blog heb ik al eens geschreven over de mogelijkheden die ontstaan als we op een andere manier gaan denken over de invulling van werk. ‘Het Nieuwe Werken’ is géén technologie, het is een wijze van denken, van handelen en vooral van beslissen. De stap om op een andere wijze te gaan denken wordt echter wel gesteund door de technologische mogelijkheden die er zijn en dagelijks bij komen. Mijn ideeën om mensen terug te brengen in het arbeidsproces, zijn duidelijk en transparant. Het aantal niet-werkenden in Nederland is zeer substantieel. En critici hebben vaak de neiging om te wijzen naar andere landen, want dan valt het wel mee, maar is dat nou realistisch? We zijn in veel opzichten het ‘beste jongetje’ uit de klas, alleen als het gaat om menselijke innovatie dan blijven wij ver achter bij de mogelijkheden welke er liggen. Hiermee bedoel ik niet dat mensen die volledig arbeidsongeschikt zijn nu massaal aan de slag moeten worden gezet. Het gaat om mogelijkheden creëren en mensen weer een kans te geven, een toekomst. De wijze hoe dit in mijn ogen mogelijk is staat in het blog over ‘Het Nieuwe Werken’. De technologie zorgt namelijk wel voor kansen om weer deelnemer te worden in het arbeidsproces en daarmee je persoonlijke situatie te verbeteren. Die kans moet je krijgen, en die kans moet je willen nemen. Nee, die kans zou je moeten willen nemen.

Het Zorg Stelsel
Iemand die de moeite neemt om naar de statistieken van leeftijdsgroei te kijken ziet dat de vergrijzing een feit gaat worden. Het is echter al jaren bekend. Waarom de maatregelen nu ineens ad-hoc genomen moeten worden duidt op slecht beleid. Regeren is vooruitzien, dan moet je hervormingen dus in een continuproces vervatten. De verhoging van de pensioenleeftijd is symptoombestrijding, want het probleem los je er niet mee op. Eerder nadenken over mogelijke gevolgen van geboortegolven vormt een basis van waarvoor je aangesteld bent om te regeren. Iedereen kan op zijn vingers natellen dat een geboortegolf heel veel effecten met zich mee brengt. Van onderwijs in de jonge jaren, waar een tekort aan leraren zorgt voor problemen, tot de problematiek van de zieken-, verzorgings- en verpleegtehuizen op latere leeftijd. De afgelopen jaren is er te weinig (lees: nagenoeg géén) rekening gehouden met de vergrijzing. En nu het direct voor de deur staat (statistieken van 2011 t/m 2024) moeten er ineens allerlei maatregelen gaan zorgen dat de mensen die het land hebben opgebouwd, ook nog van de oude dag kunnen genieten.

Het Economische Stelsel
Het kan er niet langer doorgaan. De bodem van de ‘pot met geld’ is in zicht. Het ene na ander land in Europa stevent af op een faillissement en wordt gedwongen om serieuze maatregelen te nemen. Het zijn echter reactieve maatregelen. Je constateert eerst een probleem en gaat het dan pas oplossen (repareren). Wanneer mensen met visie, daadkracht en leiderschap het land hadden bestuurd dan was er een totaal andere situatie geweest. Regeren is vooruitzien… Mijn persoonlijk standpunt is dat wij in Nederland moeten zorgen voor een goed vangnet voor die mensen die zelf niet kunnen voorzien in de dagelijkse benodigdheden. De liberale gedachte daarachter is wel dat iedereen die dat wel kan, ook moet doen. Het is niet vrijblijvend om als je normaal kunt werken, ook daadwerkelijk te werken. Een sociaal vangnet is voor hen die het nodig hebben. Niet voor hen die het wel prettig vinden om er gebruik van te maken. De kaders om weer aan de slag te gaan moeten dan ook wel zodanig worden geschapen dat het leidt tot zelfredzaamheid en persoonlijke groei waarbij ook ‘waardering’ vanuit de omgeving een belangrijk gegeven vormt. Het gaat niet alleen om geld. Ook het betrokken zijn, waardering (schouderklopje) krijgen en deel uit maken van de werkenden is van groot belang. En voor degene die het zelf (tijdelijk) niet kunnen moeten er goede regelingen zijn.

Het Economische Herstel
De economische vormgeving in Nederland verdient meer dan voorheen alle aandacht. Wil je het land weer in een positieve tendens krijgen dan moet het vertrouwen weer terugkeren bij de burger. Zekerheid van een inkomen zorgt grotendeels voor rust en vertrouwen. Financiële instabiliteit brengt mensen uit balans. Kleine ondernemers hebben géén tijd om te spenderen aan situaties van onbalans. Zij moeten zich kunnen richten op waar zij goed in zijn, hun vak! De overheid moet hiervoor de omgeving creëren waarbinnen ondernemerschap kan worden uitgevoerd. In plaats van allerlei anti-economische maatregelen in de fiscale regelingen, vestigingsbeleid en vergunningenstelsel, moet de overheid nog meer dan voorheen zorgen voor een beter ondernemersklimaat. Van Zelfstandige Zonder Personeel (ZZP) tot Midden- en Klein Bedrijf (MKB) moeten in de gelegenheid gesteld worden om hun vak uit te oefenen. Zorg voor een gezond ondernemersklimaat door generieke zaken te (laten) faciliteren. De groei van één naar tien medewerkers is nog steeds de meest gevaarlijke stap voor groeiende ondernemers gelet op ‘kans op arbeidsongeschiktheid’. De Arbowetgeving helpt in veel gevallen wel mee de veiligheid voor de medewerkers positief te stimuleren, maar het sociale stelsel wordt helaas nog menigmaal ‘anders’ gebruikt dan waar deze voor is bedoeld. Nu zeg ik niet dat er niets gebeurd en besef dat de materie complex is, maar dat het anders moet worden is wel duidelijk.

Een goed voorbeeld vind ik nog steeds het platform voor ‘kunstenaars’ als sprekend voorbeeld voor mensen die zelfstandig willen gaan ondernemen. Na aanleiding van meerdere gesprekken met betrokkenen in de kunst voor een ‘Nota Kunst’ werd mij al snel duidelijk dat de subsidie- en uitkeringsvoorziening niet voldoet. Het creatieve karakter van deze beroepsgroep is zeer specifiek, echter ook zeer bijzonder omdat het gaat om ‘wat de gek ervoor geeft’. Het heeft met persoonlijke voorkeur van de koper te maken of het product waarde heeft. Het is dus zinvol om een platform te creëren waarop een ieder die meent kunst te maken, zijn of haar kunst kan tonen. Waar een waardeoordeel door ervaringsdeskundigen een deel vormt van de groei van de kunstenaar. Een omgeving waar kunstliefhebbers een rechtstreekse ingang hebben naar ‘kunst in de dop’ en de kunstenaar direct terugkoppeling krijgt op wat hij/zij heeft gemaakt en de mogelijkheid heeft om zijn/haar creatie te verkopen (ultieme kans). Degene die meent ‘goed’ te zijn heeft dus een dergelijk omgeving nodig om zich te kunnen profileren. Dan moeten zaken als locatie, communicatie, marketing, financiën etc. worden verzorgd. Een kunstenaar is geen boekhouder, geen communicatiedeskundige en zeker geen makelaar. In tegendeel de creatieve geest komt tot ontplooiing als iemand zich volledig kan concentreren op waar hij/zij goed in is. Concreet zeg ik hiermee dat je pas kunstenaar kan zijn als je ook daadwerkelijk met passie een creatie weet te maken, welke ook nog eens verkocht wordt. Een integrale uitkering, voor iemand die zijn/haar kunstgevoelens wenst om te zetten in vak moet beseffen dat je eerst iets moet gaan creëren, werkt dus niet. Die ‘subsidie’ moet je steken in de nevenzaken zoals omschreven. Dan stel je meer mensen in de gelegenheid om tot creatie van kunst te komen. En na creatie moet er een platform zijn waarop je verder kunt bouwen.

Deze lijn doortrekkend kun je hetzelfde voor andere vakgebieden (laten) verzorgen waarmee je een gezonde economische omgeving gaat krijgen. Eén waar mensen zich richten en ontplooien op het eigen kunnen. Ongeacht of hierbij sprake is van een verminderde capaciteit of kwaliteit ongeacht de reden. Deze denkwijze opent de weg om onomwonden voor iedereen de kans te creëren om economisch onafhankelijk te zijn of worden.

Samenvatting
Al het voorgaande in acht nemende is het wel duidelijk dat mijn politieke kleuring die van de VVD is. Wat is teveel mis is dat we uitspreken dat het gaat om De Volkspartij voor Vrijheid en Democratie. De argumenten van niet-VVD’ers is vaak dat het de partij voor de rijken is. Ongetwijfeld mag de VVD onder haar aanhang ook mensen rekenen uit welgestelde kringen, echter vind je die zeker ook terug in de achterban van andere partijen. De eerste V staat niet voor niets voor Volkspartij, wat concreet staat voor dé partij voor het volk. Gevolgd door de 2é V van Vrijheid, iets wat in Nederland van groot belang is. Het gaat om vrijheid van meningsuiting tot vrijheid om te zijn wie je bent, te krijgen wat je verdient en te doen wat je wilt doen binnen de Democratische kaders die we gezamenlijk hebben opgesteld. De liberale gedachte is dan ook zeker dat persoonlijke ontwikkeling, los van achtergrond, religie en cultuur, voorop staat voor iedereen die deel uit maakt van het Nederlandse volk. Een punt wat ik bijzonder vind, als voorstander van eigen verantwoordelijkheid en rechtvaardigheid, is dat tegenwoordig de termen normen, waarden en respect worden toegedicht als uitspraken van de CDA, terwijl deze juist de liberale basis vormen van ons mens-zijn binnen onze maatschappij.

De redenen om te kiezen voor de VVD zijn wel helder samen te vatten in termen die iedereen begrijpt. Een gezonde financiële huishouding van ons land is noodzakelijk om ruimte te geven aan individuele groei (onderwijs), om daarmee toekomstige zelfstandigheid te verwerven (werk) waardoor de werk/privé in balans komt en blijft (gezin, sport etc.). Onderwerpen als veiligheid en gezondheid lopen als een rode draad door alles heen… en zorgen voor het broodnodige vertrouwen bij iedereen…

Conclusie
Mijn conclusie welke ik verbind aan de huidige coalitiegesprekken is dat de stem van het volk, de kiezer, de burger niet optimaal wordt vertegenwoordigd conform de uitslag van de stemming van 9 juni jl. En dat de heren politici bewust moeten zijn dat dit verregaande gevolgen gaat krijgen voor toekomstige verkiezingen… De paarse coalitie heeft lang genoeg de kans gehad om het beleid van het land te bepalen, de tijd is nu bereikt om een andere stroming te bewerkstelligen!

Tenslotte
Dit blog geeft in hoofdlijnen mijn beeld aan. In de andere blogs staan meerdere uitwerkingen over hoe zaken gerealiseerd kunnen (lees: moeten) aangepakt worden om dit land weer gezond te maken. Leiderschap, durf en daadkracht zijn cruciaal in een democratisch land als Nederland. Zeker nu!

Met belangstelling kijk ik uit naar de politieke ontwikkelingen in Nederland. En spreek de hoop uit dat het gat tussen de keuze van de kiezers en de besprekingen over de coalitievorming op zeer kort termijn wordt gedicht door de vorming van een regering bestaande uit de juiste moleculaire samenstelling om Nederland weer op te been te brengen…

© 2010 Richard Raats

P.S. Mijn blogs zijn een vertegenwoordiging van mijn mening. Uw mening kan daarin zeker verschillen, wat ik altijd zal respecteren. Hetzelfde respect hoop ik te mogen ervaren in de reacties welke tot mij komen. Ik nodig u dan ook van harte uit om uw reactie rechtstreeks per email naar mij toe te sturen via richard@raats.nl.