AMSTERDAM – De jeugdwerkeloosheid in Europa zit in een sterk stijgende lijn. Ook Nederland heeft te kampen met deze groei. Het kabinet maakt met spoed extra gelden vrij om het probleem tegen te gaan. Echter zoals Einstein ooit heeft gezegd (vrij vertaald): “Als je op dezelfde wijze blijft aankijken tegen een probleem, ga je de oplossing nooit vinden!”. We gaan even terug in de tijd naar Amsterdam-Noord! Harry Slinger zong met Drukwerk over “Ik verveel mij zo in Amsterdam-Noord”. Het waren toen de “gewone” blanke Hollandse jongens die voor grote problemen zorgde. Niets allochtone of andere culturen, maar de Pietjes, Henkies en Keesjes van deze wereld vormden een ware plaag.
Toevallig alleen in Noord? Nee, dat zeker niet, want in Amsterdam-Oost waar ik opgroeide was het precies hetzelfde! Alleen hadden wij geen Harry Slinger in Oost die goed kon zingen. In eind jaren 70, begin 80 behoorde ook ik toe aan één van die jongeren. Mijn schoolcarrière is ook geen vloeiende lijn geweest. Ondanks mijn ouders de juiste kaders stelden en ook de handvatten aanreikten, verliep het vast niet zoals zij graag hadden gezien. En wie denkt dat ik opgegroeid ben in een “blanke” wijk die kan ik gelijk aangeven dat Oost een van de opkomende multi-culturele wijken in Amsterdam was indertijd. Daarom durf ik het standpunt in te nemen dat ik begrijp wat de huidige jongeren denken en en vooral voelen. Dat mijn pigmenten toevallig “wit” zijn kun je mij niet kwalijk nemen!
Deze achtergrondinformatie was even nodig om mijn referentiekader aan te reiken. In de afgelopen maanden heb ik meerdere projecten gedaan met jongeren en zijn we in gesprek met vele jongeren om hen het inzicht te geven dat zij een andere toekomst moeten gaan nastreven. Laat ik nou constateren dat de welwillendheid bij de jongeren om te werken of naar school te gaan wel degelijk aanwezig is! Ja, er zijn uitzonderingen maar die maken deel uit van een lijst die willens en wetens kiezen voor een criminele carrière. Voor hen zijn er speciale activiteiten en worden afgehandeld door Politie en Justitie. Deze jongeren zijn vooralsnog direct uitgezonderd van de positieve projecten die wij met de verschillende partijen ondernemen.
Vrijdag 21 juni mocht ik, namens de Stichting InnoComm, te gast zijn in de paneldiscussie van Achmed Baâddoud in het AmsterdamStadsdeel Nieuw West. De titel was ‘Bagage voor de toekomst’. Op interactieve wijze werd het dialoog gevoerd tussen de panelleden en met het aanwezige publiek. Onder de bezielende leiding van ILa Kasem werden alle prikkelingen én mogelijkheden boven water gehaald. De samenstelling van het panel versterkte mijn mening dat het flink mis is! Van de zes panelleden waren er “slechts” twee met een andere etnische afkomst. Daar waar ik gehoopt had op een afspiegeling van de samenleving in Nieuw West, werd mijn mening alleen maar meer gesterkt dat wij als “blanke” Nederlanders het wel even denken op te lossen. Fout! Ik kan dan ook wel zeggen dat mijn standpunten duidelijk grond vonden bij de aanwezigen, omdat ik mijn mening en ook de oplossingen niet onder stoelen of banken steek. Zo ben ik niet en zal ik ook nooit worden. Problemen los je namelijk niet voor iemand op, maar alleen met iemand!
In mijn dagelijkse werkzaamheden werk ik met diverse mensen die een andere etnische achtergrond hebben dan ik. Daar voel ik mij rijk door omdat het altijd stof tot gesprek geeft en kansen om te mogen leren van elkaar. Ik voelde mij dan ook vereerd dat een aantal jongeren en jongerenwerkers op mijn uitnodiging waren gekomen naar de discussie. Echter zij niet alleen! Ook enkele vertegenwoordigers van de overheidsinstanties en bedrijven waar wij mee samenwerken waren aanwezig. De wil om tot oplossingen te komen met welwillende jongeren is er volop. Het probleem is echter niet deze jeugd! Zij zijn wel een deel van het probleem, maar net zoals de overheid, bedrijven, scholen etc.
In mijn betoog tijdens de paneldiscussie heb ik mij hard gemaakt voor betere kaders om te kunnen samenwerken. Breng werkzoekenden en werkgevers dichter bij elkaar en doe vanuit de overheid alleen projecten welke dat stimuleert. Geef vooral initiatiefnemers die vanuit eigen intrinsieke waarde acteren de kans om samen de problemen op te lossen. Faciliteer als overheid de infrastructuur, maar laat vooral het stuur in handen van de probleemhouders zelf. Werkzoekenden willen een baan, werkgevers willen arbeidskrachten. Het sociale stelsel is er slechts voor een periode als iemand in een situatie van overmacht is gekomen. Het is een vangnet, geen hangmat. De behoefte om alles in regels en structuur te willen plaatsen is echt “oud-denken”. Gelukkig is stadsdeelvoorzitter Baâddoud iemand die anders denkt! Hij wil de infrastructuur faciliteren en heeft inmiddels hierdoor 13 succesvolle projecten voor werkgelegenheid actief.
Mijn vader leerde mij al vroeg dat “gaat het niet linksom, dan maar rechtsom” en “nee” bestaat niet. In de paneldiscussie gingen mijn nekharen merkbaar overeind staan. Zonder iemand te beledigen of respect voor iemands denken en doen te ontberen, wil ik toch wel duidelijk zijn dat “Wij moeten structuur neerzetten voor deze jongeren die niet willen!” niet werkt!. Oubollig denken en alleen handelen vanuit “het sociaal akkoord” is fout! Wij vormen met elkaar de burgerij in Nederland. Daar hoort iedere Nederlander, ongeacht etnische achtergrond, bij. Wij stemmen om de vier jaar voor de partijen die onze belangen als burger moeten behartigen. Als blijkt dat een gesloten akkoord de verkeerde kaders geeft waardoor de samenleving neerwaarts gaat in plaats van opwaarts dan moeten we als burgers dit kenbaar maken aan dezelfde regering. Daar ligt ook een belangrijke taak voor de huidige uitvoerende overheid. Niet altijd direct conformeren aan gestelde regels als we beseffen dat de regels een tegengesteld effect hebben in de praktijk.
In de hedendaagse ambtenarij geldt ook een angst voor verlies van baan of status. Juist de stimulans om op fatsoenlijke wijze “kritisch” of “opstandig” te zijn, als geconstateerd wordt dat regelgeving juist negatief werkt, lijkt totaal verdwenen. De “oubollige” gedachtegang blijft actief. Alleen door de vergrijzing gaan er significante wijzigingen plaatsvinden. Als we nu niet “samen” de problemen gaan aanpakken en afstappen van de conservatieve gedachtegang om het te willen regelen, zonder inmenging van alle betrokken groepen, dan komt de overgang naar de vergrijzing als een donderslag bij helder hemel!
“Mooi geschreven zullen sommige mensen zeggen, maar wat is dan jouw oplossing?” Daar ga ik binnenkort over bloggen! Eerst wil ik dat de kaders waarbinnen we met elkaar tot oplossingen kunnen komen helder worden. Ik noem maar even de schuldenlast bij de jeugd, de vele beschikbare banen waar idiote startkwalificaties voor zijn gesteld, de kostenverslindende projecten die kant nog wal raken en… en… en… Laten we nu de handen ineenslaan en gezamenlijk toewerken naar de mogelijkheid om iedereen een eerlijke kans te geven op het verwerven van arbeid en verwerven van arbeidskrachten! Wij gaan iedergeval inzetten op de Dag van de Arbeidskracht op 30 november 2013 in Amsterdam! Doe jij als werkzoekende, overheid of bedrijf al mee?
Note: Om jullie wat inspiratie te geven over hoe Stichting InnoComm initiatieven ontplooid, hebben wij de film “Benut jouw talent!” samen met United4All en Sevensteps geproduceerd! Kijk op http://stichting.innocomm.org of http://www.seniors4talents.nl voor meer informatie of neem contact op stichting@innocomm.org.