AMSTERDAM – De befaamde quote van Johan Cruijff heb ik even geleend om dit blog een titel te geven. De afgelopen periode heb ik mij intensief georiënteerd over hetgeen er speelt ten aanzien van de gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart a.s. 
In dit blog wil ik een aantal belangrijke punten bespreekbaar maken die betrekking hebben op de verkiezingsretoriek. Oftewel de tegenstrijdigheden en vermeende verschillen van belangen van de politiek en de burgerij. Wat mij vooral opvalt is dat er in de politieke arena om de stem van de burger wordt gevochten. “Logisch”, zullen vele zeggen, want het gaat tenslotte om het vergaren van het hoogst aantal stemmen dat je als partij moet vergaren. Maar is dat wel zo? Begrijpt een gemiddelde Nederlandse stemgerechtigde burger wel hoe onze democratie werkt? Hoe je eigenlijk tot stemmen komt? Hoe belangrijk jou stem als burger is?
Crisis neemt toe!
De politieke partijen schrijven hun programma’s met als doel de burger beloftes te doen hoe zij de stem van de burger zo optimaal mogelijk tot zijn recht willen laten komen. De burger heeft echter het vertrouwen compleet verloren in de politiek omdat voormalige beloftes op landelijk niveau niet zijn nagekomen of de burger niet hebben kunnen overtuigen dat zij de belangen wel goed hebben behartigd. De werkloosheid is gestegen tot extreme hoogte, belastingdruk neemt hand over hand toe, het tekort aan sociale huurwoningen is bizar hoog, om nog maar te zwijgen over de huurprijzen. De verkoop van huizen stagneert en banken weigeren op alle fronten om bedrijven en particulieren geld te lenen. De BV Nederland zoals het wel eens gekscherend wordt genoemd dreigt in verdere crisis te zakken. Althans dat is de indruk die de gemiddelde Nederlandse burger heeft gekregen. De burger voelt zich ‘in het pak genaaid!‘
Keuzevrijheid of proteststem?
Links? Rechts? Progressief? Conservatief? Welke partij verdient mijn stem? Welke partij maakt de woorden waar die zij zo hard uitspreken kort voor de verkiezingen. Het duur nog 52 dagen voordat de stem van de burger gaat klinken. De peilingen vooraf geven zeker nog geen helder beeld over de mogelijke richting. 
Wel is duidelijk merkbaar dat de ontevredenheid bij de burger wel eens tot een heel vreemd effect kan gaan leiden. De partijen die populistische uitspraken doen, waar de burger op reageert, kunnen wel eens goede zaken gaan doen. Of we daar als burger verder mee gaan komen is de vraag! De opkomst van extreme partijen ontstaan door ontevredenheid, beschikken vaak niet over de kwaliteit en capaciteit om helder plannen tot beleid en uitvoering te brengen. In de oppositie komen zij beter tot hun recht omdat zij de politieke bestuurders scherp houden. Maar kiezen voor een populistische partij gaat de burger niet helpen om de problemen opgelost te krijgen. Het is vaak te eenzijdig gericht en beperkt op onderwerpen, waarbij de kans significant aanwezig is dat er een toename komt van discriminatie en splitsing van de verschillende culturen in de Nederlandse samenleving. De al eeuwenoude ‘multi-culturele‘ samenleving moet worden omgevormd tot moderne ‘interculturele‘ samenleving. Alleen door samen te leven wordt het een samenleving!
Kiezen is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel kiezen!
De burgers in Nederland staan op 19 maart 2014 voor een groot dilemma. De landelijke politieke partijen hebben aangetoond dat zij niet naar de wens en stem van de burger hebben gehandeld. De weerslag daarvan gaat op gemeentelijk niveau zichtbaar worden. Of de gevestigde orde als VVD, D66, PvdA, SP en GroenLinks de stemmen gaan behalen die zij voor ogen hebben moet op 19 maart blijken. In de grote steden waar ook diverse lokale partijen actief zijn, kan wel eens een hele vreemde situatie gaan ontstaan. 
De burger kijkt naar zijn eigen situatie. Ziet in de grote steden dat bezoekende familie en vrienden enorme bedragen aan parkeergelden moeten betalen om op visite te komen. Merkt zichtbaar dat zijn of haar koopkracht afneemt door extreem stijgende huren en gemeentelijke belastingen. Wenselijke faciliteiten in de woonomgeving als onderwijs, sportaccommodatie of culturele faciliteiten nemen zienderogen af omdat er geen gelden meer beschikbaar zijn. Om nog maar te zwijgen over het groeiend gevoel van onveiligheid in de buurt. Daar denkt een burger aan en niet aan of de partij wel zoveel stemmen gaat krijgen. Partijen doen er dan ook goed aan om vooral te luisteren in plaats van alleen te zenden. Ga nog meer het dialoog aan met de burger. Flyeren is grappig, maar als je dan niet even de tijd neemt om te luisteren dan past het niet bij het gevoel dat bij de burger leeft. ‘Think big (respecteer centrale partijplan), Act small (praat met de lokale burger)!’
En dan? Moet ik wat (partij) of wie (persoon) kiezen?
Het is niet aan mij om mensen te vertellen welke politieke keuze ze moeten maken. Het is belangrijk om te kijken waar jouw persoonlijke belangen liggen als burger en welke volksvertegenwoordiger deze het beste kan behartigen. Vergeet nimmer dat je niet kiest voor een partij maar voor een volksvertegenwoordiger. Een partij is slechts een samenvoeging van verschillende volksvertegenwoordigers die individueel uitgaan van dezelfde grondbeginselen en identieke of juist completerende onderwerpen op de agenda hebben. 
Het partijstelsel is altijd gebaseerd op de recht van de individuele volksvertegenwoordiger die daadwerkelijk staat voor de directe stem van de burger.
Kiezen in de praktijk is kijken naar jezelf!
Als voorbeeld neem ik even mijn persoon. Ik vind het belangrijk dat ieder mens de vrijheid heeft om onderwijs te volgen om daarmee in de toekomst arbeid te verwerven dat past bij de persoon. Ook belangrijk is dat mensen binnen de wettelijke kaders in de gelegenheid worden gesteld om binnen onze samenleving zelfstandig te bouwen aan het leven in vrijheid, met of zonder kinderen. Het vele reizen heeft mij de wijsheid en ervaring gegeven dat het ontdekken van ander culturele waarden een directe verrijking is van het gevoel van “menszijn” in zijn totaliteit. Tenslotte is het erg belangrijk om rekening te houden met de rechtgeaarde medemens. Concreet betekent het dat als iemand door onmacht, ziekte of (tijdelijke) omstandigheden uitgeschakeld wordt voor het verrichten van arbeid, wij een “vangnet” moeten hebben om deze mensen, tijdelijk of structureel, te voorzien in dagelijks brood. Uiteraard moet het economisch verantwoord zijn om een dergelijk sociaal stelsel te kunnen hebben. Men kan mij typeren als een sociaal, liberaal en democratische burger die streeft naar een optimaal balans in rechten en plichten. De politieke flank links en rechts van het midden hebben een voorkeur. Mijn grondvesten zijn liberaal gevormd waardoor ik wars ben van extremiteiten in religie, etniciteit, geaardheid of andere onderscheidingen. 
Los daarvan vind ik ook dat de overheid wel beleid moet maken, maar niet de ouder van ieder in Nederland wonende burger moet willen zijn! Geeft de burger de kans om zelf de toekomst te bepalen en faciliteer, motiveer en stimuleer zelfstandigheid! Oh jee, politiek drijfzand nu!
Wie ben ik als burger?
Wanneer iedere burger deze grondbeginselen voor zichzelf weet vast te stellen, dicht bij het hart blijft, dan is de keuze relatief eenvoudig te maken. Weet wie je bent, wat je wil en wie daarbij past. De stemwijzers op Internet geven vaak een snelle vergelijk tussen de partijen. Het is een indicatie van wat bij jou past. Echter, het gaat om het gevoel van vertrouwen in de volksvertegenwoordiger die jij kiest als burger. Er zijn nog 52 dagen te gaan. Het populisme bij partijen neemt toe. Hoe harder je schreeuwt, hoe meer stemmen je krijgt. Althans dat denken de vele volksvertegenwoordigers. Het moet blijken, want in mijn ogen gaat er één ding zeker gebeuren. De stemgerechtigde burger gaat laten zien hoe zij zich voelt door op 19 maart 2014 de afrekening van de afgelopen 30 jaar politiek te presenteren.
Persoonlijk wens ik iedereen, van burger tot volksvertegenwoordiger heel veel wijsheid en vooral succes bij het maken van de juiste keuze voor een van onze volksvertegenwoordiger of je te presenteren als volksvertegenwoordiger. Blijf dicht bij jezelf als je moet kiezen, want zoals in de sport geldt, geldt ook in de politiek: “Voetballen is simpel, maar wat het moeilijkste is, is simpel voetballen.” (Johan Cruijff).
Koning Willem-Alexander roept zijn “Nederlandse onderdanen” op om coulant te zijn en als burger vooral te richten op een verregaande participatie. Een mooi streven in een tijd dat het consumentenvertrouwen gedaald is tot een dieptepunt, de economische situatie verre van rooskleurig is en de rijksoverheid druk bezig is om een stevige decentralisatie door te voeren. Kortom op alle facetten in de maatschappij wordt volledige spanning gezet. Daarna roept men op om “samen aan de slag te gaan!” Waar slaat men de plank nou mis? Of was het Premier Kok in 1991 die de bui al zag hangen? Maar desondanks geen adequate acties wenste uit te zetten of zelfs waarnodig niet durfde in te grijpen vanwege de grote multiculturele achterban? En heeft hij Wilders op laten staan?
Er moet gestopt worden met specifieke projecten voor culturele doelgroepen. Dit werkt direct segmentatie in de hand en stimuleert discriminatie. Het gaat 100% in tegen integere stimulans van sociale cohesie. Aandacht voor groepen die meer problemen opleveren of harder schreeuwen of anderszins negatief opvallen moet veranderen. We stuiten hier namelijk op een beeldvorming en opvoedingsprobleem wat men lijkt te negeren. Vergelijk het met een opgroeiend kind. Als het de eerste keer roept en krijgt geen aandacht dan gaat de stem, de hoogte van de stem en het gedrag zich aanpassen in negatieve zin. Wanneer je als ouder dan wel de aandacht geeft dan slaat het kind het op als effectief en zal in de toekomst sneller naar deze manier van aandacht vragen grijpen. Op dit moment is hetzelfde effect ook het geval in onze maatschappij. Wanneer iemand je altijd hetzelfde noemt, ondanks je het niet bent (stigmatiseren), dan ga je je toch automatisch zo gedragen? Waarom zou je je dan anders gaan gedragen? Waarom zouden bestuurders het eigenlijke probleem wel willen gaan oplossen? Wat valt er dan straks nog te besturen in een utopisch Nederland?
De drempels tussen de culturele verschillen moeten worden weggenomen met wederzijds respect voor elkaar. We kunnen de verschillende culturele waarden stoijcijns blijven negeren, maar dan missen we de grootste culturele rijkdom van Nederland, onze vrijheid om te leven, werken, wonen, studeren en sporten met iedereen die leeft in onze samenleving!
