Archief voor maart, 2012

AMSTERDAM – In de reeks ‘Human Innovation’ schrijf ik over de volgende stap in het proces van communiceren. Het observeren tijdens de communicatie is belangrijk, echter met alleen observeren ben je er nog niet. Daar waar ‘observeren’ rechtstreeks verbonden is met ‘kijken’, kun je ‘waarnemen’ verbinden met ‘zien’.

Competentie: Waarnemen

Definitie ‘Waarnemen’ – (bron: www.encyclo.nl)
De definitie van ‘waarnemen’ is formeel: “Bewust en met aandacht de zintuigen in zich opnemen”. De werkwoorden die rechtstreeks betrekking hebben op ‘waarnemen’ zijn: “Zien, horen, ruiken of voelen” en het synoniem is “Gewaarworden”. Wikipedia spreekt van ‘Perceptie’ als zijnde een resultaat van ‘waarnemen’. Kort samengevat is perceptie het proces van het verwerven, interpreteren, selecteren en organiseren van zintuiglijke informatie. (bron: www.wikipedia.nl)

Inzicht: Waarnemen is bewust de zintuigen inzetten om signalen te begrijpen. Het balans tussen de werkwoorden zien, horen, ruiken en voelen zorgen dat we komen tot waarneming. Op basis van de waarnemingen komen tot interpretatie. In mijn blog blijf ik spreken van ‘waarnemen’ omdat ik van mening ben en het inzicht heb ontwikkeld dat er meer volgt na ‘waarnemen’. Het analyseren en analytisch vermogen wordt in een latere competentie nader beschreven.

Mening: Wanneer begint waarnemen?
Over het onderwerp ‘waarnemen’ is al veel gepubliceerd. Ook zijn er vele wetenschappelijke onderzoeken uitgevoerd, echter worden er dagelijks nog steeds nieuwe ontdekkingen gedaan over wat er van toepassing is op ‘waarnemen’. Ik spreek (lees: schrijf) vanuit mijn studie en de opgedane ervaring in mijn leven. Het bijzondere van ‘waarnemen’ is dat het al start vóór je daadwerkelijk geboren wordt. De onderzoeken geven nog niet eenduidig weer wanneer er daadwerkelijk wordt waargenomen in de prenatale fase. Mijn logisch verstand en ervaring zegt dat de eerste waarnemingen starten vanaf de 3e maand in de zwangerschap. De moeder is het eerst met het waarnemen van ‘beweging’ van de ongeborene. Het is een feit dat een ongeborene in het vroege stadium al signalen van de moeder waarneemt. Is de moeder druk in de weer dan is over het algemeen de ongeborene rustig, terwijl als de moeder uitrust dan komt de ongeborene in beweging. Na ongeveer de vijfde maand is communicatie via gevoel van de buik ook mogelijk. Wrijf met een warme hand over de buik en de ongeborene reageert door contact te maken. Het is meer dan een bijzonder effect… We kunnen dus wel vaststellen dat in een gezonde situatie er in een vroeg stadium al sprake is van ‘waarnemen’.

Mening: ‘Waarnemen’ en het menselijk referentiekader
Alle signalen die bewust worden ‘waargenomen’, worden ook direct in een bepaald kader geplaatst. Het kader kan voor iedereen verschillen, zoals we eerder ook al hebben kunnen lezen in ‘observeren’. De kracht van ‘waarnemen’ is om met een open vizier te zien, horen, voelen en ruiken. Onbevooroordeeld bewust worden van hetgeen je ziet, hoort, voelt of ruikt is, volgens een van de reacties op het blog ‘observeren’, een van de grootste uitdagingen van de mens. We leren tijdens onze opvoeding als het goed is hoe we met signalen die we opvangen moeten omgaan. Het is de vorming van ons referentiekader wat er eigenlijk plaatsvindt. Het referentiekader is dynamisch omdat we dagelijks blijven leren. De basis van het referentiekader wordt al vroeg gevormd zoals we in alle literatuur kunnen lezen. Persoonlijk bezig ik nog wel eens de uitspraak dat kinderen tot 2,5 jaar bezig zijn met het opbouwen van de ‘mentale bibliotheek’ (lees: de virtuele kasten in de hersenen). Daarna wordt in een rap tempo de boeken op de juiste plaats neergezet en gevuld met ervaringen (lees: het schrijven van de boeken). Per decennia worden de boeken gerangschikt, waarbij iedere specifieke periode zorgt voor specifieke opbouw van het referentiekader. Mijn blog ‘de vijf pijlers van de maatschappij‘ beschrijft expliciet de factoren van opbouw en vooral welke invloeden er zijn ten aanzien van ons referentiekader.

Mening: ‘Waarnemen’, ja en?
Het belang van waarnemen wordt duidelijker als we ouder worden. Op vroege leeftijd ben je nog ‘onschuldig’ in de gedachtegang. Je neemt veel zaken voor waarheid aan. Het referentiekader is nog redelijk onbeschreven waardoor een eigen mening nog ontwikkeld moet worden. In de opvoeding, op school, in de sport en op straat leer je het leven kennen. De vorming van het referentiekader zorgt er voor dat je dingen leuk of minder leuk vindt. Je smaak ontwikkelt zich, geuren leer je herkennen en het gevoel, tevens het meest ongrijpbare element van de vier, krijgt een betekenis. De term ‘het is niet altijd wat je ziet’ gaat een plaats innemen in de communicatie. Eigenlijk word je op dat moment geattendeerd op de aanwezig van meer signalen dan hetgeen je direct ziet. De opbouw van het referentiekader gaat ons beperken in ons doen en laten. We leren inzien wat gevaar is, wat ons kan kwetsen, wat wij vinden stinken en wat wij voor gevoel krijgen bij een bepaalde situatie. Het is een kunst om onbevooroordeeld te blijven ‘waarnemen’. Alleen door te streven naar het zuiver ‘waarnemen’ krijg je alle signalen tot je die nodig zijn om de juiste communicatie te krijgen.

Laten we de aanname doen dat we met open vizier in het leven staan. Wat betekent het dan voor onze dagelijkse zakelijke contacten? Staan wij open voor wat wij zien, horen, voelen en ruiken? Een goed gezegde is: “Je kunt maar één keer een eerste indruk afgeven.” Het begint bij de eerste kennismaking. Men kijkt je aan, neemt jouw kledingkeuze, haardracht en gedrag waar en benut het ‘zien’. De volgende stap is de hand die je elkaar toesteekt. De eerste aanraking, vooral de wijze van handreiking, is van waardevolle betekenis. Het ‘voelen’ hoe iemand jouw hand vastpakt, in welke houding de hand wordt gehouden en de stevigheid van de handdruk zijn typerend. Wanneer iemand binnen handbereik komt dan treedt iemand ook jouw ‘persoonlijke zone’ binnen. Je neemt iemand zijn of haar ‘geur’ waar. Deze drie signalen geven al een bepaald beeld van iemand. Er hoeft tot aan dit moment nog geen woord te zijn gesproken, echter een mening wordt wel al gevormd. Je kunt je afvragen of het een zuiver en oprecht beeld is, maar het is er wel. Als de balans van zien, voelen en ruiken er niet is dan staat het horen op achterstand. In de communicatie wordt iemand afgeleid als er onbalans is in deze drie factoren. Het gesproken woord ondervindt dan hinder van de andere zintuigen.

Mening: ‘Waarnemen’ en dan?
Wat is de ideale weg van ‘waarnemen’? In eenvoudige termen? Die is er niet! Wij hebben maatschappelijke normen en waarden die moeten bijdragen aan een positieve communicatie en omgang. Het betekent concreet dat je voor jezelf bewust moet zijn met hetgeen je wil laten zien, horen, voelen en ruiken. Balans, balans en nog eens balans. Je weet nimmer vooraf hoe iemand referentiekader is gevormd en welke ‘ankers’ in het referentiekader niet conform maatschappelijke standaarden zijn. Of anders gezegd, pas het juiste balans zelf toe en probeer te vertrouwen op jezelf. Door middel van enkele voorbeelden wil ik inzicht proberen te geven in ‘hoe bewust ga je om met het laten waarnemen?’.

Analoog: Zien!
De eerste indruk begint al op afstand. De uitstraling vormt een belangrijk gegeven omdat deze wordt gezien. Het zorgt er ook voor of je serieus wordt genomen of niet. Een slager die in driedelig kostuum het vlees staat te snijden wordt minder serieus genomen als dat hij in zijn vakkleding zijn werk uitvoert. Het is echter wel dezelfde persoon met dezelfde kwaliteit en dezelfde ervaring. Het ziet er anders uit.

Analoog: Voelen! De volgende indruk is veelal het voelen. Een aannemer (lees: bouwvakker) die op bezoek komt bij een potentiële klant voor een nieuwe opdracht geeft een zachte slappe hand. Alsof er geen eelt op zijn handen zit. De vraag die dan snel bij de potentiële klant door het hoofd speelt is: “Heeft deze man zelf wel de ervaring om de klus goed te kunnen klaren?”. Misschien is de aannemer wel heel erg zuinig op zijn handen en werkt hij met beschermingsmiddelen waardoor zijn handen zacht blijven. Daarnaast wil hij niet graag ruw overkomen waardoor hij de kracht achterwege laat bij het schudden van de handen van deze potentiële klant. Het voelt anders.

Analoog: Ruiken! De indruk die men krijgt van reuk zijn sterk bepalend voor de verdere communicatie. Reuk kan direct zorgen voor een ‘goed gevoel’ of juist een ‘aversie’. Je ziet het niet, je voelt het niet, maar het is er wel. Groot winkelbedrijven hebben in de jaren 90 hier sterk op ingespeeld door te zorgen dat er een prettige geur in de winkel hing. Vele onderzoeken zijn uitgevoerd omdat het winkelgedrag en het daarmee verbonden koopgedrag direct in relatie staan tot geur. Winkelcentra over de hele wereld zijn toentertijd uitgerust met zogenaamde verstuivers die met regelmaat een frisse geur verspreidde. Vooral in de wintermaanden wanneer het regent willen er nog wel eens onhebbelijke geuren ontstaan. Door het toepassen van de verstuivingstechniek ruikt het fris en fruitig in de winkels. Een mooi voorbeeld is de Kerstperiode. Ineens ruik je in alle winkels de geur van verse dennenbomen terwijl niet overal een verse dennenboom is terug te vinden. Het ruikt anders als normaal.

Analoog: Horen! Klanken vormen de olie tussen alle ‘waarnemingen’. Woorden zorgen dat er samenhang is tussen het zien, voelen en ruiken. De Fransen zeggen: “C’est le ton qui fait la musique“. Het is de toon die de muziek maakt. Wanneer woorden rustig worden uitgesproken met een mooie klank dan is het fijn om naar te luisteren, geeft het ons een goed gevoel en brengt het ons als mens in een prettige sfeer. Ook hier moet een balans zijn tussen wat wordt gezien en gehoord. De spraak van iemand kan bepalend zijn of er verdere communicatie mogelijk is. Het staat los van dialect, maar niet los van gebruik van woorden. Je kunt iemand heel beleefd aanspreken met ‘je’ maar ook iemand heel onbeleefd aanspreken met ‘u’. De klank van de stem, de wijze van uitspraak (articulatie) en de woordkeuze bepalen wat de gesprekspartner eigenlijk hoort. Een rechter die de verdachte in de rechtbank aanspreekt met: “Yo dude! Vet gaaf dat je hier bent gekomen man.” wordt niet serieus genomen. Het past niet bij de functie en de normen en waarden die regulier zijn in de rechtbank. Zo kunnen we legio voorbeelden noemen die verwarring kunnen veroorzaken, respect kunnen wegnemen of waar woorden totaal verkeerd begrepen kunnen worden. En dan hebben we het niet over woorden met een dubbele betekenis.

Bewustwording: Mensen die zich bewustzijn van ‘waarnemen’ en alle factoren die van invloed kunnen zijn, letten vaak ook op de eigen signalen die zij willen afgeven. De een noemt het zelfvertrouwen waar iemand van blaakt, de ander noemt het arrogantie of ijdelheid. Het is maar net hoe het eigen referentiekader is opgebouwd. Iemand die persoonlijke verzorging hoog in het vaandel heeft staan, taalgebruik aanpast aan de omgeving, empathisch vermogen aanwend in omgang en een frisse bries meebrengt, geniet meer sympathie dan een ander. Is dat een vooroordeel? Of is het typerend voor onze maatschappij?

Ervaring: Voor vele mensen is het gesneden koek! Echter niet voor iedereen, want dagelijks tref ik mensen in de zakelijke omgeving die de voorgaande punten totaal uit het oog zijn verloren. Zij verbazen zich dat een bepaald gesprek met een leverancier of klant een hele andere wending heeft gekregen als dat zij zich er van hadden voorgesteld. Vreemd genoeg vragen ze zich nimmer af wat de eigen invloed op het gesprek is geweest. Of het nou een ongestreken overhemd, een onverzorgd gebit en daaraan verbonden mondgeur of andere onhebbelijkheden zijn, ze zijn het zich niet bewust van de invloed. Je kunt dan een nog zo goed verhaal hebben of ervaring meebrengen, het wordt teniet gedaan omdat de zintuigen van de gesprekspartner zaken ‘waarnemen’ die de ogenschijnlijk goede boodschap doen verdrijven.

Toepassing: In de zakelijke omgang, maar ook in privé, is het belangrijk om niet alleen bewust signalen van een ander ‘waar te nemen’, doch ook bewust te zijn van wat de ander ‘waarneemt’. Hoe is inmiddels na dit blog wel duidelijk geworden. Alertheid voor balans tussen de verschillende zintuigen is cruciaal voor het ‘waarnemen’.

© 2012 Richard Raats

Interessant? Hoe fout het kan gaan blijkt uit het fragment welke ik vond op YouTube. Géén contact tussen de personen, vooroordelen gekoppeld aan woorden en duidelijk geen samenhang tussen de zintuigen.

Van mijn collega John Ponit (KPN) kreeg ik een link van een filmpje op YouTube toegezonden die perfect de opmerkzaamheid (waarneming) van de kijker test. Die wilde ik jullie niet onthouden.

Het vakgebied ‘Informatica’ heeft een aardige evolutie doorgemaakt in de afgelopen decennia. Daar waar vroeger informatici vooral uit de hoek van programmeurs kwamen, zijn er nu vele segmenten die zich tot de groep van informatici mogen rekenen. Je hoeft niet meer perse een programmeertaal te beheersen om tot de groep gerekend te mogen worden.

De Vereniging van Register Informatici is één van de vele beroepsverenigingen actief in Nederland. Het is wel een bijzondere vereniging omdat zij tevens poortwachter zijn voor het officiële Register van Informatici. Op de website http://www.vri.nl staat goed beschreven waar zij voor staan.

Inmiddels is hedenochtend op Automatiseringsgids bekend gemaakt dat de VRI gaat fusieren met de NGI. Twee beroepsverenigingen die na 28 jaar scheiding weer de handen ineen vouwen. De bundeling van de krachten moet enerzijds het belang van de beroepsgroep sterker onder de aandacht brengen en anderzijds zorgen voor een serieuze positie in de dialogen in de ICT bij klanten en partners.

Voor mij als nieuw bestuurslid en verantwoordelijk voor New Media en Communicatie een mooie uitdaging. Sluit goed aan bij mijn kennis en expertise en dagelijkse werkzaamheden voor mijn werkgever. Het geeft daarnaast zeker een versterking van de verschillende netwerken. Hier wil ik graag mijn energie aan geven. Het is tevens een oproep naar iedereen die interesse heeft in het vakgebied om eens nader te kijken naar de VRI.

Een mooi speerpunt is het bouwen van de brug met de NGI (www.ngi.nl) en zorgen dat de overgang van autonome vereniging naar autonome afdeling binnen de NGO feilloos gaat verlopen. Kortom een mooie uitdaging om kennis en expertise op een geheel andere wijze te gaan vermenigvuldigen…

Volg de vereniging ook via New Media:

www.vri.nl
www.twitter.com/vri
www.facebook.com/registerinformatici
www.linkedin.com

Ton Elias (VVD)

AMSTERDAM – De VVD’er Ton Elias slaat deze week de plank wel heel erg mis. Zelfs zover dat hij de kernwaarden van de VVD met betrekking tot het liberalisme geheel teniet doet. Iemand die de belangen in de Tweede Kamer namens “mijn” partij en de kiezers moet behartigen, maar compleet voorbij gaat aan de grondbeginselen van onze partij en de belangen van de kiezer, moet zich afvragen waartoe hij gekozen is. Het gebeurt in de politiek wel vaker dat iemand niet gehinderd door enige kennis of affiniteit, iets uitspreekt of een keuze maakt welke incorrect is. Het gaat hier echter om fundamentele foutieve keuzes voor onderwijs en kinderen oftewel onze toekomst. Kinderen (ook met vermeende aandachtsgebieden) verdienen onze toegewijde aandacht en steun om zich te mogen en kunnen ontwikkelen. Kinderen verdienen het onderwijs dat zij nodig hebben. Deze rechten liggen verankerd in de ‘Rechten van het Kind’! Het is een taak van de overheid om hier de kaders voor te scheppen en financiële middelen beschikbaar te stellen.

De Rechten van het Kind

Ton Elias moet zich verantwoorden
De uitspraken die Ton Elias de afgelopen week heeft gedaan slaan kant nog wal! Hij devalueert niet alleen het onderwijs, maar beledigt rechtstreeks alle ouders en zorghulpverleners die met de grootste toewijding kinderen begeleiden en opvoeden. Om nu aan te geven dat ADHD, PDD-NOS en Autisme modegrillen zijn en dat de eigenlijke problematiek wordt veroorzaakt door slechte opvoeding in de thuissituatie is belachelijk. Waar haalt Ton Elias het lef vandaan om dit op deze wijze te adresseren? Er zijn duidelijke wetenschappelijke onderbouwingen over het bestaan van deze aandachtsgebieden, ontkennen heeft géén zin. De wijze hoe ermee om te gaan is wel een belangrijk vraagstuk. De ongenuanceerde uitspraken over de oorzaken zijn niet gebaseerd op de realiteit. Daar zal Ton Elias zich voor gaan moeten verantwoorden in de komende periode!

Wat gaat er mis?
Zijn ADHD en Autisme nou echt ‘hype’? Ja en nee! De oorzaak van het groot aantal kinderen die nu het label ‘ADHD’, ‘Autisme’ of ‘PDD-NOS’ krijgen opgeplakt is niet te wijten aan opvoeding of de thuissituatie maar wordt veroorzaakt door andere factoren. http://www.gedragsproblemenindeklas.nlEigenlijk zijn het hele kwalijke effecten van in het verleden verkeerd genomen politieke besluiten en daardoor wordt misbruik en/of verkeerde inzet van de PGB-voorzieningen veroorzaakt. De koers van de huidige regering begint aardig te lijken op het ad hoc op orde brengen van de financiën door rigoureus en zonder na te denken beslissingen te nemen ten aanzien van kinderen en onderwijs. Het is een negatief spiraal wat veroorzaakt wordt door reparatie op reparatie op reparatie zonder een lang termijn perspectief in acht te nemen. Er wordt niet besloten tot constructieve oplossingen ten aanzien van onderwijs welke met visie ten uitvoer kunnen worden gebracht. Het is korte termijn politiek!

Ouders zijn het probleem!
“De ouders en de opvoeding vormen het probleem!” aldus Elias. Verschillen de kinderen van heden nou daadwerkelijk zo erg van de kinderen van 20, 30 jaar terug? Zijn de problemen nu echt zoveel groter in het gezin en/of op school? “Nee!” zegt het gezonde verstand van de gewone kiezer, alleen wordt een kind wat druk is nu gelijk bestempeld met ADHD, een kind wat zich teruggetrokken opstelt wordt bestempeld met ‘Autisme’ en als “de hulpverlening” het niet durft te bepalen dan noemt men het PDD-NOS. Tenslotte moet er toch een diagnoseresultaat worden afgegeven. Desondanks geeft Elias de schuld aan de ouders. De problematiek heeft een veel bredere oorzaak, daar lijkt Ton Elias compleet aan voorbij te gaan.

Liberalisme, niet voor iedereen…
We maken even een zijstap. De grondbeginselen van het liberalisme is dat ieder mens in de gelegenheid moet zijn of worden gesteld om voor zichzelf op te komen en te zorgen. Kinderen vallen in eerste instantie onder de directe verantwoordelijkheid van de (biologische) ouders, dit is een vaststaand feit! In situaties waar ouders niet of niet goed in de gelegenheid zijn om goede zorg en opvoeding te geven aan het kind, is het de verantwoordelijkheid van de overheid om te voorzien in ondersteuning van de ouders en in de ergste gevallen te zorgen voor plaatsvervangende oplossingen zodat het kind een goede zorg en opvoeding kan genieten. Het kind mag nimmer de dupe zijn van negatieve factoren bij ouders die van invloed zijn op de zorg en opvoeding.

Géén gezonde basis meer…
Hier raken we één van de belangrijke oorzaken van de misstanden! Al decennia lang zijn er ouders die niet of niet geheel capabel zijn om kinderen de juiste zorg en opvoeding te geven. Daar is niets nieuws aan. http://dafuq.infoHet zal ook daadwerkelijk niet veranderen, zeker niet op de wijze hoe de regering op dit moment haar besluiten nu neemt. Ergo, het wordt alleen maar slechter. De regering investeert niet meer in de jeugd. Sportverenigingen worden noodgedwongen opgeheven, krijgen geen extra faciliteiten als terrein, velden of sporthallen ter beschikking waardoor wachtlijsten astronomische vormen aannemen. Clubhuizen en verenigingen gaan ten ziele omdat er geen geld is en geen vrijwilligers meer te krijgen zijn. “Hanggroepjongeren” zijn inmiddels ingeburgerd in het straatbeeld omdat zij géén plek meer hebben om naar toe te gaan. We reageren alleen nog maar met repressie in plaats van met preventie.

Herstel de basis is dé missie!
In mijn blog ‘De vijf pijlers van de maatschappij‘ geef ik duidelijk aan dat we de grondvesten van samenleving, de fundering waarop wij bouwen, aan het slopen zijn! Kinderen krijgen niet de wenselijke zorg, noodzakelijk opvoeding en de begeleiding om te leren wat normale acceptabele grenzen zijn. In termen van het CDA, de normen en waarden in onze samenleving. De multiculturele samenleving die ons de culturele rijkdom kan schenken wordt platgeslagen waardoor de PVV voedingsbodem krijgt om extreem rechtse uitingen te doen. Terwijl, als we de drie primaire pijlers van de maatschappij, waarbinnen de kinderen opgroeien, het gezin, de sport/vereniging en school, nu eens positieve aandacht en mogelijkheden geven, dan werken we structureel aan herstel van wat er op dit moment fout gaat in onze samenleving!

Wat zijn de gevolgen?
Kinderen ‘lijken’ nu in grote getale te ontsporen. Ouders voelen zich niet meer gesteund door scholen en andersom. De sport/verenigingen geeft al helemaal geen soelaas meer. Arbitrage en coaches staan met de handen in het haar als ze weer eens constateren dat een speler of een pupil zich ernstig misdraagt.“Tsja, hij krijgt thuis geen opvoeding! En op school gedraagt hij zich ook al niet!” klinkt het dan. Door een opmerkzame ouder of op aanwijzing van Bureau Halt, naar aanleiding van het in aanraking komen met de politie, wordt het Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK), de Raad voor de Kinderbescherming en/of Bureau Jeugdzorg ingeschakeld. De rapen zijn dan letterlijk gaar en een spiraal van negativiteit is opgestart. Het kind wordt onderzocht, gediagnosticeerd en wat vroeger druk en/of vervelend gedrag werd genoemd, blijkt ineens ‘ADHD’ te zijn en als het kind zich teruggetrokken gedraagt en/of moeilijk concentreert dan heet het plotseling ‘Autisme’. Erger is het nog als er niets wordt gevonden, maar toch een diagnose “moet” worden gesteld. Dan wordt PDD-NOS de algemene verzamelnaam (lees: wordt ook wel “label” of “rugzakje” genoemd!). Op deze wijze krijgen betrokken zorginstellingen extra geld beschikbaar om het kind te gaan behandelen en school extra middelen om aanvullende ondersteuning te bieden. In de volksmond genoemd het Persoonsgebonden Budget (PGB).

Gevolgen van linkse historie?
Oh nee!!! De PGB heeft deze regering ook al afgeschaft! De rapen zijn nu echt gaar, want in plaats van positieve energie en geld te investeren in het herstel van opvoedingssituaties, gaan we nu extra korten. Alleen niet op de factoren waarop er gekort zou moeten worden. De zorginstellingen welke de indicatiestellingen doen en uitvoering geven aan de behandelingen houden elkaar optimaal in stand op deze wijze. Een vicieuze cirkel die door de linkse regeringspartijen is gecreëerd! Daar moet doorheen worden gebroken omwille van al die kinderen die daadwerkelijk géén ADHD, Autisme of PDD-NOS hebben, maar gewoon Nederlandse bengels zijn die recht hebben op goede zorg en opvoeding. De overheid moet eerst weer terug naar de basis! De verantwoordelijkheid start bij de ouders. Pas daarna moet het gezin worden ondersteund indien noodzakelijk. Ook (sport)verenigingen moeten in ere worden hersteld en de middelen en mogelijkheden beschikbaar krijgen op lokaal niveau. De scholen (in regulier- en speciaal onderwijs) moeten die middelen krijgen, maar ook benutten (lees: géén grote spaarpotten), die noodzakelijk zijn om kinderen te kunnen op te leiden en begeleiden tot ‘gezonde’ jong volwassenen. Actie is nodig! Alleen de actie die deze regering neemt op dit moment zijn funest voor een mogelijk herstel van de ontwrichting van onze samenleving. De puinzooi veroorzaakt door links kost nog vele jaren om op te ruimen.

Waar zit Elias nou fout?
De denkfout en zeker de verwoording van Ton Elias betekent dat hij niet begrijpt dat ouders jarenlang zo zijn gevormd door het beleid van de vorige kabinetten. Zij hebben de ouders van nu gekweekt. De alles-moet-kunnen-politiek en we-hebben-overal-begrip-voor-politiek is funest geweest! Elias zou er goed aan doen om zich goed te laten voorlichten over de indicatiestelling voor ADHD, Autisme, PDD-NOS en meer aandachtgebieden uit DSM-categorieen. Dan komt Elias er zeker achter dat de eerste actie is om de diagnosestelling zuiver te krijgen. Om ouders met kinderen met een echte diagnose uit één van deze aandachtsgebieden aan te spreken over opvoeding en belachelijk te maken is schandalig! Neem eerst de (jeugd)hulpverlening eens goed onder handen, stel betere programma’s op voor gezinsondersteuning, investeer in positieve ontwikkelingen van (sport)verenigingen en borg een strak normen en waarden beleid op scholen. Om de meester, zoals wij vroeger moesten zeggen, tegenwoordig gewoon Piet of Klaas of hoe hij ook mag heten te noemen, past niet bij het respectvol op laten groeien van kinderen. Leer eerst maar hoe het moet alvorens je de “touwtjes” laat vieren zoals de linkse partijen jarenlang hebben gedaan. (zie ook http://www.onmacht.nl – Besparingen op Jeugdzorg zijn noodzakelijk!)

Of gaat Elias straks op landelijk niveau ook ’theedrinken’ zoals Job jarenlang heeft gedaan op gemeentelijk niveau. Daarmee is Amsterdam compleet kapot gemaakt qua mogelijkheden en faciliteiten voor kinderen waardoor er nu op diverse terreinen problemen met jeugd zijn. Ik durf mijn mening zo stevig te verwoorden omdat ik zeker ter zake ervaringsdeskundige ben. Dagelijks word ik geconfronteerd met de effecten van het belachelijke beleid van de linkse regeringen uit verleden. Om dan nu te zien dat “mijn” partij de juiste oplossing niet weet neer te zetten! Het maakt mij niet alleen boos, maar nog meer verdrietig! De kinderen van nu zijn de dupe, echter vergeet Elias dat zij de volwassenen zijn van de toekomst!

Motto: “ADHD’ers en Autisten moet je zien als hele bijzondere talentvolle mensen! Als je over het vermogen beschikt om talenten te kunnen en willen (h)erkennen… Misschien moet Ton Elias eens een bedrijfsbezoek brengen aan Philips of ASML, waar autisme (h)erkent wordt als een Talent! (Bron: ED.nl – Patrick Wiercx – Cache Google). Er zijn zelfs bedrijven gespecialiseerd voor mensen met een aandachtsgebied zoals Specialisterren uit Utrecht (www.specialisterren.nl).

Auteur: Een zeer bezorgde vader, betrokken burger, bewuste kiezer, teleurgesteld VVD-er en over 25 jaar vast en zeker een ‘oude zeurende’ bejaarde die géén begrip meer heeft omdat het hardverdiende pensioen is verdampt en de jeugd van dan totaal geen normen en waarden meer kent…

© 2012 Richard Raats

Bronnen:
www.tonelias.vvd.nl
www.unicef.nl
VVD
CDA
PVV
Advies- en Meldpunt Kindermishandeling (AMK)
Raad voor de Kinderbescherming (RvdK)
Bureau Jeugdzorg (BJZ)
Persoonsgebonden Budget (PGB)
ED.nl – Patrick Wiercx – Cache Google
Specialisterren
http://www.gedragsproblemenindeklas.nl
De Onmacht van Ouders en Kinderen

Beeldmaterialen:
www.dafuq.info
chow.home.xs4all.nl
www.cartoonstock.nl