Archief voor augustus, 2010

Amsterdam – Het is bijna drie maanden na de landelijke verkiezingen in Nederland wanneer ik, op een druilerige middag met zo nu en dan een zonnestraaltje, dit blog schrijf. Op de TV wordt het concert op het Java eiland uitgezonden, met het nummer van Jeroen van de Boom ‘Één wereld’ galmend uit de boxen. De inspiratie is volop aanwezig om te schrijven. Wanneer ik zo om mij heen kijk dan zijn er vele onderwerpen waar ik over kan schrijven.

Belangrijk is om nu dicht bij de kern te blijven en kies bewust voor ‘respect‘ in relatie tot leiderschap. In dit blog richt ik de aandacht op politiek. Ingegeven door de uitslagen van de verkiezingen ben ik persoonlijk de mening toegedaan dat het politieke doel ver voorbij wordt geschoten. We moeten terug naar de basis, waar ‘respect in leiderschap’ moet gaan leiden tot verregaande oplossingen voor de problematiek in de huidige maatschappij.

Uitgangspunt
Laat ik beginnen met het uitgangspunt. Schrijven over ‘respect‘ betekent dat je eerst allemaal weet wat de betekenis van het woord is. We moeten het wel over hetzelfde hebben. In Wikipedia staat letterlijk als verklaring over ‘respect‘:

Quote Wikipedia: “Respect betekent aanzien, eerbied of waardering, die men heeft voor (of ontvangt van) iemand vanwege zijn kwaliteiten, prestaties of vaardigheden. Het woord betekent oorspronkelijk “omzien naar”, en vandaar “rekening houden met”.”

Alvorens ik enkele maatschappelijke elementen ga benoemen, betekent de letterlijke verklaring van ‘respect‘ dus ‘omzien naar’ en dus ‘rekening houden met’. Nu duidelijk is wat ik versta onder de verklaring van ‘respect‘ hoop ik ook dat de lezers van dit blog de context benutten om de eigen gedachtegang en mening te vormen over ‘Respect is de fundering van Leiderschap!’.

Respect voor politieke verkiezingen
In 1922 is in Nederland het ‘volledig algemeen kiesrecht‘ ingevoerd. Voorafgegaand door kiesrecht voor mannen (1917), gevolgd door kiesrecht voor vrouwen (1919) teneinde te komen tot een compleet kiesrechtstelsel. Het betekent dat de Nederlandse burger het recht heeft om zijn/haar politieke keuze kenbaar te maken tijdens de verkiezingen. Ondanks er normaliter tegenover een recht ook een plicht staat, is het met stemrecht niet zo geregeld. Er is géén stemplicht, en sinds 1970 ook géén opkomstplicht. Het is natuurlijk wel wenselijk dat zoveel mogelijk burgers de politieke keuze kenbaar maken om te zorgen dat de politieke vertegenwoordigers ook een afspiegeling zijn van de maatschappij. Het niet uitbrengen van je stem is dus eigenlijk jezelf de kans ontnemen om ‘invloed’ te hebben over hoe ons land wordt bestuurd en vooral door wie. Het niet-stemmen kun je dan ook zien als het ontbreken van respect voor je eigen mening. Andersom is het ook zo dat politieke leiders de stroming van de maatschappij bepalen op basis van wat de burger graag gerealiseerd wenst te zien. Een stem heeft dan ook invloed op het gedrag van de politieke leiders en het programma waar zij voor staan.

Respect voor de politiek
De burger is in de historie regelmatig geconfronteerd met politieke beslissingen welke niet in de beleving was met een gemaakte keuze tijdens een politieke verkiezing. Het geloof in ‘de stem’ is daardoor onder druk gekomen. De gemiddelde burger is het vertrouwen kwijt in de politiek en kiest ervoor om niet te kiezen of strategisch te kiezen.
De gevestigde partijen hebben duidelijk moeite om een stabiel beeld vast te houden van een solide achterban. De groep zwevende kiezers wordt zienderogen groter. Ontevredenheid over genomen beslissingen door voorgaande kabinetten, met name over economie, sociaal stelsel, veiligheid en milieu, zorgen er voor dat de burger het vertrouwen blijft verliezen in de politiek. Het is de voedingsbodem voor politici om d.m.v. populistisch woordgebruik vooral de ontevreden burger aan zich te binden. En aangezien de groep ontevreden burgers steeds groter wordt, tekent zich dit heel duidelijk af in de tussentijdse peilingen. Het ‘respect‘ voor de politiek neemt zienderogen af. We kunnen alleen niet zonder politiek. De democratische vormgeving van ons land vraagt ons als burgers om met onze keuze mee te denken en te beslissen over de toekomstige richting van ons land. Regeren is vooruitzien en vraagt visie om de missie te kunnen succesvol voltooien. En een missie kan alleen slagen als er draagvlak is. De cirkel is rond, want draagvlak wordt inhoud gegeven door de kiezende burger. Het ‘respect‘ voor de politiek moet dus weer worden hersteld!

Respect voor de kiezer
De verkiezingen van 9 juni 2010 is één die aandacht zal houden in de geschiedenis. De ontevredenheid van de burger is op een zodanig niveau gekomen dat het politici met een extreme gedachtegang lukt om een serieus aantal stemmen te verkrijgen. Uiteraard gaat dit ten koste van de zittende partijen zoals Christen-Democratisch Appèl (CDA) en Partij van de Arbeid (PVDA). De burger kiest bewust voor een sterke beweging naar rechts. De Volkspartij voor Vrijheid & Democratie (VVD) weet een goede zetelwinst te boeken maar net niet genoeg om direct een regerende partij te worden. Er ontstaat een bijzondere situatie in Nederland. De verschillende scenario’s passeren. De stem van de burger heeft geklonken als een klok, echter lijkt het erop dat de politici de “bel”, het signaal van de stemming niet begrijpen. Om nog maar te zwijgen over het ‘respect’ voor de kiezer en in bredere zin het ‘respect’ voor ons democratisch stelstel. De verkiezingsuitslag heeft het vormen van een coalitie niet eenvoudig gemaakt. Daarom is het belangrijk dat meer mensen het stemrecht daadwerkelijk gaan uitoefenen.

Een nipte meerderheid van VVD en een stevige overwinning van Partij voor de Vrijheid (PVV) op de gevestigde partijen betekent wel een hard signaal voor rechts, maar net niet genoeg om een totaal rechtse formatie te verkrijgen. Om tegenwicht te geven tegen een té extreme rechtse beweging ineens, is het wenselijk om een meer in het midden gepositioneerde partij in de formatie te hebben. Het CDA, ondanks het substantiele verlies, komt in aanmerking om de formatie te versterken. En wat schetst een ieders verbazing? Zij “weigeren” iedere vorm van samenwerking met de PVV. In plaats van het (politieke) dialoog aan te gaan, slaan zij de verkiezingsuitslag compleet in de wind. Een totaal gebrek aan respect voor de burger, welke zijn/haar stem heeft doen klinken.

Vanaf 9 juni jl. tot aan de dag van vandaag is er nog geen uitzicht op een stabiele formatie van een kabinet welke de komende periode ons land moet gaan regeren. Meerdere scenario’s hebben niet geleid tot de formatie. Ergo, door de wisselingen van de formateurs, menen vele oud-politici zich nu te moeten bemoeien met de formatie. Het respect wat zij hebben verdiend in het verleden, breken zij zelfstandig af door elkaar te pas en te onpas te beschuldigen. Een uitspraak welke mij in de afgelopen week totaal in het verkeerde keelgat schoot, was die van een oud-politicus. Hij is de mening toegedaan dat zijn stem in de partij dubbel moet worden geteld. Klaarblijkelijk is deze oud-politicus van mening dat het stemrecht niet voor alle burgers gelijkwaardigheid kent. In het kiesrecht wordt nergens gesproken over het hebben van ‘dubbel stemrecht’, dus ook niet door voorheen uitgeoefende functies. Dit staat voor mij los van het feit dat iemand door bijzondere prestaties voor ons land een gezond respect mag genieten.

Respect voor de Democratie
De verkozen volksvertegenwoordigers, ongeacht van welke partij, moeten dus het respect van de kiezende burger respecteren. Zoals een goed persoon betaamt, dient het dialoog te worden gevoerd om tot elkaar te komen. Anderzijds is het voor de PVV belangrijk om het besef te krijgen dat afvlakking van het extremisme van bepaalde groepen alleen kan plaatsvinden als de gedachtegang en daaruit voortvloeiende uitspraken op een genuanceerde wijze plaatsvinden. Democratie betekent letterlijk: “Volksheerschappij”. Het is een bestuursvorm gebaseerd op het menselijke ‘gelijkheidsideaal‘.

Quote Wikipedia: “Als iedereen vrij en gelijk in rechten en plichten geboren is (zoals in het eerste artikel van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens staat) dan heeft ook niemand méér recht dan een ander om bepaalde wetten vast te stellen of beslissingen te nemen.”

Respect voor het Leiderschap
Met alle informatie in dit blog doorgenomen, kunnen we tot een duidelijke conclusie komen. Er is leiderschap vereist! Het ontbreekt op dit moment aan leiderschap om de democratisch tot stand gekomen verkiezingsuitslag te vormen tot een solide kabinetsformatie. Wanneer we de tussentijdse peilingen er nu op naslaan komt één punt sterk bovendrijven. De burger voelt zich ‘genomen’ om maar even met normale termen te spreken. Zij hebben, iedere burger voor zich, op zijn of haar partij gestemd en merken nu dat de ‘leider’ niet de stem vertegenwoordigd zoals bij de verkiezing is uitgebracht.

Het respect voor het leiderschap van zijn/haar partij blijkt niet de inhoud, de kracht, het elan te hebben om tot een formatie te komen. En mede doordat de leiders van de meeste partijen vergeten zijn goed te kijken naar de wens van de gemiddelde burger, zie mijn blog over electorate verdeling, krijgt een PVV door populistische uitspraken een steeds groter wordende greep op de burger. En het is nog begrijpelijk ook! Zonder dat ik het als ‘goed’ bestempel, want mijn mening is dat er een gezonde politieke balans moet zijn om een democratie te kunnen laten werken. Het ontbreekt meerdere ‘leiders’ op dit moment aan leiderschap!

Leiderschap vraagt letterlijk om ‘omzien naar’ welzijn, veiligheid, milieu en economie voor ons land en dient ‘rekening te houden met’ het ‘gelijkheidsbeginsel’ dat iedere burger (wettelijk) gelijke rechten en een gelijke behandeling in gelijke gevallen toekent.

Quote Wikipedia: “Het gelijkheidsbeginsel kan gerekend worden tot de gelijkheidsrechten onder de grondrechten en/of mensenrechtenen is vastgelegd in veel internationale verdragen. In de Nederlandse grondwet is het verankerd in artikel 1. Het beginsel heeft met name betrekking op gelijke behandeling ongeacht godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht, nationaliteit, hetero- of homoseksuele gerichtheid of burgerlijke staat.”

Het respect voor leiders kan dan ook alleen aanwezig zijn als de leiders zich aan de laatste twee alinea’s houden. Het gevolg dat ontstaat als hiervan wordt afgeweken, is dat het respect voor de ‘leiders’ zich gaat aftekenen in een volgende verkiezing!

Mijn persoonlijke conclusie
Een ieder die zich al eerder heeft gebogen over mijn blog’s weet dat ik voorstander ben van het ‘Liberalisme‘. De burger als individu en onderdeel uitmakende van het groter geheel wat wij ‘samenleving‘ noemen staat centraal. Het is dan ook duidelijk verklaarbaar dat mijn persoonlijke voorkeur zich uit in het gedachtegoed van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie (VVD).

Desalniettemin lukt het ook de VVD niet om de kiezers te overtuigen van het belang van de vrijheid en democratie. De gemiddelde kiezer heeft over de VVD de mening dat het ‘de partij voor de rijken’ is. Het eerste woord van de partijnaam is echter ‘Volkspartij’. Je kunt je dus de vraag stellen als partij of je wel goed tot uitdrukking laat komen dat je dé partij bent voor het volk. Werk aan de winkel, zou mijn vader hebben gezegd. De mouwen moeten omhoog, de communicatie duidelijker en transparanter naar de burger. De ‘leiders’ moeten durven staan voor de principes van de partij en onze vrije democratische rechtstaat.

Tenslotte…
Mijn conclusie komt erop neer dat:

“een groot ‘leider’ zich kenmerkt door het ‘individu’ te stimuleren zich te ontplooien, de omgeving te creëren om te groeien en door ‘samenwerking’ van ‘individuen’ gezamenlijke resultaten te laten bereiken.”

Voor de Nederlandse samenleving betekent het concreet dat we moeten streven naar een respectvolle maatschappij waarin we ons als burgers veilig voelen, er een economisch gezonde balans is zodat we een rechtmatig sociaal stelsel kunnen hanteren en we waarborgen voor de toekomst qua duurzame samenleving creëren voor de toekomstige generaties…

© 2010 Richard Raats

Bronvermelding: Bij het schrijven van mijn artikelen maak ik voor onderzoek gebruik van Internet. Een goede bron van informatie is Wikipedia. De verwijzingen hebben enkel tot doel het eenduidig houden van definities, informatie en opvattingen.

Bénouville (Frankrijk) – Vakantie is een tijd om de batterij weer even op te laden, de geest tot rust te laten komen en te genieten van alle warmte van de naasten om je heen. De keuze voor een vakantieplaats is voor iedereen anders, even als de motivatie van de keuze. Zelf vind ik het heerlijk om vooral de cultuur van het land te proeven en historische plaatsen te bezoeken. Vaak zorgt de rust in combinatie met de historie dan ook voor nieuwe inspiratie. Zo ook deze vakantie in ‘Normandië‘, waar ik voor had gekozen om de stranden en monumenten te bezoeken van ‘D-Day‘. Vooraf had ik niet kunnen bedenken dat het zo indrukwekkend zou zijn.

D-Day - Operation 'Overlord'

D-Day - Operation 'Overlord'

Inleiding

De historie van ‘D-Day‘ is een complexe materie. In dit blog wil ik niet inhoudelijk ingaan op de Tweede Wereldoorlog, maar focus houden op de gebeurtenissen rondom en vanaf 6 juni 1944. Een dag welke nimmer vergeten mag worden. Het is voor Europa dé dag geweest waarop de Geallieerden de stap namen om Europa te bevrijden. Om de vrijheid en democratie weer te herstellen. In dit blog wil ik het bewustzijn van ‘D-Day‘ in relatie tot onze huidige tijd weer eens onder de aandacht brengen. Wij mogen immers niet vergeten dat zij, die voor ons het leven hebben gelaten op de Franse kusten, hebben gezorgd dat vrijheid en democratie haar bestaan heeft in Europa.

Het woord ‘indrukwekkend’ heb ik al eerder gebruikt. Het is ook hetgeen voor mij de lading aan alle kanten dekt. Wanneer je de ‘Pont de Normandie‘ overgaat, ver boven het water, dan kun je de wijde omtrek zien. Het is dé poort van ‘Normandië‘.  Als je beschikt over een rijk voorstellingsvermogen en gevoelsmens bent dan kun je je goed een beeld vormen hoe hier de gevechten om de vrijheid hebben plaats gevonden.

De aankomst

Het is ’s avonds als we Ouistreham binnen rijden. Het voelt vreemd, want in de voorbereidingen van de vakantie heb ik van alles gelezen over deze plaats. In deze omgeving zijn de eerste Geallieerden geland. Werden de eerste gevechten geleverd en vielen de eerste doden. Het is boeiend om te zien hoe sommige delen van het dorp nog identiek zijn zoals ruim 66 jaar terug. De historie is in tact gehouden om ons, als toeristen, te laten zien wat er precies heeft plaats gevonden.  Over een warm welkom kun je zeker spreken, want vanaf de route Caen wapperen op de eerste rotonde alle Europese, Amerikaanse en Canadese vlaggen frank en vrij. Het geeft een gevoel van ‘vrijheid’ bij het zien.

Vlaggen verwelkomen de toeristen...

Vlaggen verwelkomen de toeristen...

De historie

De eerste avond/nacht liep ik buiten, zag de schemering komen en probeerde mij voor te stellen hoe e.e.a. in ’44 is verlopen. Het tijdschema van ‘D-Day‘, officieel genoemd ‘Operatie Overlord‘ had ik vooraf gezien en wist dat boven de plek waar ik liep de zweefvliegtuigen hun baan hebben gezocht naar de ‘Bénouville Bridge’, tegenwoordig bekend als de ‘Pegasus Bridge’. De inname van deze brug was cruciaal voor het slagen van ‘Operatie Overlord‘. Voor de Normandische kust lagen al vanaf 4 juni 1944 ruim 7.000 schepen te wachten en stonden 11.000 vliegtuigen klaar om 150.000 manschappen en 20.000 voertuigen aan land te brengen. Veel van deze soldaten wisten dat zij niet zouden terugkeren naar het land van herkomst, desondanks beschikten zij over de motivatie om ‘Europa’ te bevrijden van de bezetter.

Centrum Bénouville

Centrum Bénouville

De voorbereidingen waren secuur doch langdurig geweest. Alle acties waren vooraf grondig geoefend om het succes zo optimaal mogelijk te bevorderen. Desalniettemin was het besef van hoog tot laag aanwezig dat het mensenlevens ging kosten. In samenwerking met het Franse verzet en vele mensen die nimmer meer benoemd kunnen worden werden de voorbereidingen uitgevoerd. De bezetter was heilig overtuigd dat Normandië géén optie was voor de Geallieerden om de aanval te openen om ‘Europa’ te bevrijden. Het smalste punt bij Calais, daar zou het gaan plaats vinden. Hier was de bezetter dan ook zwaar vertegenwoordigd met haar soldaten, tanks & gevechtsmaterialen.

De klok geeft 00:20 uur aan op 6 juni 1944 als de ‘Operatie Tonga’, de eerste van een lange serie operaties in het kader van ‘Operatie Overlord‘ wordt gestart. Britse parachutisten en commando’s van de 6e divisie luchtlandingstroepen worden gedropt ten oosten van de Orne. De missie luidt:”De bruggen over het kanaal van Caen en over de Orne bij Bénouville en Ranville innemen. Het is voor de latere operaties  belangrijk om deze bruggen intact te veroveren“.

Pegasus Bridge Memorial

Pegasus Bridge Memorial

Mijn blik richt zich naar boven alsof het 66 jaar terug is. Het is ijzig stil, wolken bedekken hier en daar de hemel. “Hoe zou het zijn geweest toen?” vraag ik mijzelf af. “Ook zo ijzig stil?” Langzaam draai ik mijn zicht richting Bénouville. Vanuit mijn positie gezien zijn de zweefvliegtuigen gevlogen die de Pegasus Bridge hebben veroverd. Ondanks ik mij goed kan verplaatsen in andere situaties, kon ik mij geen voorstelling maken van wat hier heeft plaatsgevonden. Daarvoor was alleen het lezen en nu rondkijken niet genoeg.

Pegasus Bridge Memorial

Pegasus Bridge Memorial

Ranville was de eerste plaats op de agenda om te bezoeken. Vanuit Ouistreham rijd je over de Pegasus Bridge richting Ranville. Via kleine nauwe straatjes kom je langs plekken waar de originele door de tand des tijds gehavende huizen nog staan. Weliswaar niet als ruïnes, maar wel is duidelijk te zien dat hier het nodige heeft plaatsgevonden in de oorlog. Vele uiterlijke kenmerken van de Geallieerden worden getoond langs de route. In Ranville bevindt zicht het ‘Pegasus Memorial’. Het museum is gevuld met schenkingen van de Britse veteranen. Buiten het museum staan originele delen van de brug opgesteld omringd door rijdbare kannonnen en oorlogsvoertuigen. In verschillende gebouwen op het terrein kun je delen van de zweefvliegtuigen bewonderen. Zie je hoe creatief de Geallieerden zijn geweest om zo geruisloos mogelijk te komen aanvliegen. Om het geheel compleet te maken staat er een compleet gerestaureerd zweefvliegtuig naast de brug. De eerste gevoelens van onbehagen komen op. De beleving krijgt langzaam een beeld. Wordt het helder hoe het in het echt plaats heeft gevonden. Foto’s, films en de uitgestalde materialen tonen een realistisch beeld. Enige tijd sta ik stil bij het herdenkingsmonument waar een lange lijst van namen op staat vermeld.

Ranville Memorial

Ranville Memorial

De reis werd voortgezet. Merville-Franceville was de bestemming. Hier bevinden zich de bunkers en artillerie van de bezetter welke veroverd moest worden om de luchtafweer uit te schakelen. Vanuit de verte krijg je al zicht op een Dakota C47, welke deel uitmaakte van de landing. Het complex is redelijk in tact gehouden. Via een route word je langs de verschillende bunkers geleid. In één van de bunkers had ik de ervaring die ik niet meer zal vergeten. De indruk die ik hier heb gekregen is, is bepalend geweest voor het verdere verloop van de vakantie en het schrijven van dit blog. Op realistische wijze wordt in de bunker de originele situatie nagebootst. De inrichting van de bunker is zoals ooit is geweest met alle Duitse relikwieën waardoor je met recht mee teruggenomen wordt in de tijd. Een opstelling van soldaten met kanon, een scherm met duidelijke beelden. Met het licht, geluid & geur wordt de aanval geprojecteerd. Het licht gaat uit, afwisseling gaan lichten aan gericht op de soldaten. Van kanon naar de telefoon en terug. Kleureffecten maken dat het realistisch is. Om tenslotte bij de daadwerkelijke aanval ook nog de geur te ruiken van kruitdampen. Hier kreeg ik het besef temeer dat aan beide kanten enorm is geleden. Op mij heeft dit een enorme indruk gemaakt.

Ranville Memorial

Ranville Memorial

De volgende dag heb ik besloten om een rustdag te nemen. Om even te laten bezinken wat ik de dag ervoor had ervaren. Het gaf mij ook de mogelijkheid om na te denken. Terwijl ik zijdelings via Twitter de formatiebesprekingen in Nederland volgde, viel het mij ook op dat in verschillende publicaties in de media er een ware hetze was losgebroken. Mensen die elkaar van allerlei nare zaken beschuldigde en zonder enige vorm van respect uitingen deden en woorden bezigden die mogen worden bestempeld als ‘buiten alle grenzen’. De ervaringen die ik doormaakte in Normandië en de publicaties in de Nederlandse media en op Twitter raakten mijn gevoel van ‘onbegrip’. Hoe is het toch mogelijk dat hier vele mensen hun leven hebben gelaten voor onze vrijheid. De vrijheid die nu wordt benut om iedereen, ongeacht afkomst, achtergrond, kleur, geloof of overtuiging negatief te benaderen. “Is dit nou de democratie waar deze moedige strijders voor gestorven zijn?” vroeg ik mij af.

Ohama Beach Memorial

Ohama Beach Memorial

Het antwoord is voor mij retorisch. Nee! Deze mannen en vrouwen hebben recht op respect. Zij hebben de eerste stappen gemaakt waardoor wij onze vrijheid hebben teruggekregen, zodat de democratie hersteld kon worden. Het is aan ons als deelgenoot van Europa om met meer eer en geweten om te gaan met de democratische rechten en plichten. Uiteraard mag u als lezer verschillen van mening, maar over één ding zullen wij het gezamenlijk eens zijn. De mensen die strijden voor vrijheid en democratie zijn degene die durven op te staan. Ongeacht of de persoonlijke keuze voor links of rechts is, zonder elkaar is er uberhaupt géén sprake democratie.

Alvorens ik het geheel nog verder relateer naar de huidige situatie in Nederland en ook in Europa, wil ik nog één bezoek er expliciet uitlichten. De andere bezichtingen bevestigen eigenlijk alleen nog het indrukwekkend karakter. Hierover kan ik alleen zeggen dat u dit zelf zou moeten gaan bekijken. Voor dit blog is de ‘Pegasus Bridge’,  ‘Batterij van Merville-Franceville’ en ‘Memorial d’Ohama Beach’ toereikend om het gevoel te schetsen wat ik heb ervaren, waarmee ik wil aangeven dat we blij moeten zijn met onze vrijheid en trots mogen zijn op onze democratie.

Ohama Beach

Ohama Beach gezien vanaf het kerkhof

De stranden van Normandië hebben in ‘Operatie Overlord‘ allemaal een naam gekregen. Op de kaart gezien van rechts naar links is het ‘Sword Beach’ (Lion Sur Mer), ‘Juno Beach’ (Courseilles), ‘Gold Beach’ (Asnelles), ‘Ohama Beach’ (St. Laurent) en ‘Utah Beach’ (La Madeleine). Op ‘Ohama Beach’ hebben vele Amerikaanse soldaten het leven verloren. Er zijn tijdens de landing flinke inschattingsfouten gemaakt waardoor de bestorming langer en intensiever is geweest dan vooraf was bepaald. Direct aan ‘Ohama Beach’ vind je dan ook één van de grootste kerkhoven. Van de vijf kerkhoven, met allemaal rond de 11.000 graven, is degene aan ‘Ohama Beach’ in mijn ogen de meest imposante. Vanaf het kerkhof kijk je nagenoeg recht op het strand waar de slagen zijn geleverd. Op het kerkhof tref je grafzerken zover je kunt kijken. Het bijzonder is dat de graven afwisselend en zonder regelmaat verschillend zijn. De één draagt het kruis, de ander de Davidster. Gebroederlijk naast elkaar, met alleen de symmetrische opstelling als gelijkenis. Hier liggen soldaten met naam genoemd, maar ook vele zonder naamsvermelding. Mensen die gestorven zijn voor de vrijheid van Europa en waarvan we de naam niet eens weten. Centraal op het kerkhof staat een moment waarop met verschillende teksten het gevecht om de vrijheid wordt benadrukt. Aan de linker- en rechterzijde wordt door middel van tekeningen en kaarten een weergave gegeven van de landingen, de route van de troepen door Europa en welke militaire eenheden allemaal (wereldwijd) hebben deelgenomen aan WO II.

Ohama Beach Memorial

Ohama Beach Memorial

Wanneer je hier naar kijkt en beseft hoeveel burgers en militairen zijn gesneuveld tijdens WO II dan krijg je vanzelf koude rillingen. Ook ik kan niet ontkennen dat het mij niet koud liet. De verhalen van oude familieleden in combinatie met hetgeen ik hier heb gezien maakte mij even sprakeloos… Hier heb ik ook even de tijd genomen om op mijn manier, in rust en stilte, mijn respect te geven aan hen die gestreden hebben en nog strijden voor de vrijheid waarin wij mogen leven. De democratie die voorziet dat wij de vrijheid van meningsuiting, ons welvaren en leven kunnen hebben welke wij leiden. En toch ben ik kritisch, want de negatieve berichtgeving in de media, op internet en Twitter over de kabinetsformatie, ontwikkelingen en verharding in/van de maatschappij en de economische turbulentie, staat haaks op waar deze mensen voor zijn gestorven. Zij streden voor vrijheid van Europa. Een vrijheid waarbinnen iedereen op respectvolle wijze met elkaar omgaat binnen kaders van wetgeving die we gezamenlijk op democratische wijze hebben vastgesteld en waarin de individuele burger verantwoordelijk is, mag en moet zijn voor zijn/haar gedragingen binnen de huidige maatschappij.

Is het een utopische wens om dit te mogen verlangen?

Mijn overtuiging is dat Nederland een mooi land is met een rijke historie waarin we trots mogen zijn om deel uit te maken van Europa. Waar plaats is voor mensen met een diversiteit van afkomst, met verschillende politieke en/of geloofsovertuiging, mits wij met elkaar ook vaststellen dat er democratisch ontstane Burgelijke Wetgeving is als basis voor het ‘samen leven’  binnen de landsgrenzen.

De verkiezingen zijn inmiddels achter de rug waarna diverse combinaties zijn overwogen om tot een kabinet te komen. De verdeeldheid over de politieke formatie is groter dan voorheen. “De kiezer heeft een duidelijk signaal gegeven voor een rechtse beweging!” is een veel gebezigde uitspraak. Ook ik ben die mening toegedaan. Maar weten de kiezers wel wat er precies met rechts en links wordt bedoeld? In gesprekken die ik met mensen heb, gaat het niet over rechts of links denken. Dan gaat het over problemen in en de negatieve effecten van de maatschappij waar mensen bang voor zijn. En hier ligt een terecht punt. Politici gebruiken ‘extremen’ in de partijprogramma’s om de kiezers te attenderen / aan te trekken voor hun partij. Deze ‘extremen’, zie eerder blog over ‘Politiek vraagt leiderschap’, worden ook het eerste opgegeven bij onderhandelingen. De één geeft ze sneller op dan de ander, maar het zijn en blijven elementen ten behoeve van onderhandelingen.

Naast het feit dat er ‘extreme wensen/eisen’ zijn, hebben we tegenwoordig ook te maken met afname van respect waardoor er uitspraken worden gedaan die we onder het kopje ‘spelen op de man’ kunnen plaatsen. En hier gaat de democratie mank. De vrijheid van meningsuiting betekent niet dat je maar ongefundeerd mensen kunt beledigen, beschuldigen of zelfs in ergere vormen bedreigen. Hier zijn we nu wel in beland als ik zo de berichtgeving en reacties op internet en in de media lees. Zelfs gerenommeerde pers maakt zich schuldig aan dergelijk populistisch gedrag. En de reacties van de verschillende lezers maken het dan allemaal nog een stapje erger door zelfs een parallel naar de Tweede Wereldoorlog te trekken.

Hier ben ik persoonlijk wel van geschrokken, want als iets nooit meer mag gebeuren is dat er een situatie van ontevredenheid gaat leiden tot het uitroepen van oorlog aan elkaar. We mogen het niet eens zijn met elkaar over standpunten, maar in de geciviliseerde maatschappij waarin wij in Nederland leven moet het toch mogelijk zijn om op fatsoenlijke menswaardige wijze het dialoog met elkaar te voeren.En zo is de cirkel rond van dit blog en zijn we terug bij de strijd om respect voor elkaar, onze vrijheid en de democratie.

Liberation of Europe 1944 'Lest we forget'

Liberation of Europe 1944 'Lest we forget'

Met dit blog wil ik aangeven dat niet de Tweede Wereldoorlog als parallel gezien moet worden. Het enige punt van besef wat ik wil uitdragen is dat in de historie er veelvuldig gestreden is voor onze vrijdheid en democratie. Er velen mensen zijn gestorven in de strijd. En dat we zo nu en dan best mogen (lees: moeten) stilstaan bij het feit dat het neerkomt op ‘eigenwaarde’ en ‘respect voor elkaar’. Alleen dan kunnen we de grondbeginselen van ons democratisch bestel handhaven en blijven leven in de vrijheid die wij kennen…

Ter afsluiting van dit blog wil ik mijn respect uitspreken voor een ieder die op zijn/haar manier strijd levert of heeft geleverd, die zijn/haar leven heeft verloren voor democratie en vrijheid…opdat we nimmer meer een ‘D-Day‘ nodig hebben om dit te behouden of te verkrijgen…

© 2010 Richard Raats

Eén van de vele uitingen van denkbaarheid...

Eén van de vele uitingen van denkbaarheid...

Bronnen voor inspiratie:

1. “De stranden van de landing”
Auteur:  Yves Lecouturier
ISBN: 978-2-7373-2686-8

2. “6 juni 1944 ‘Overlord’
Auteurs: Mister Kit & Serge Saint-Michel 
ISBN:  978-2-8151-0041-0

Bronnen voor verklaring:

1. Wikipedia
2. Mediatheek Thinkquest

Note: Foto’s volgen z.s.m.