CV / Biografie
Mijn hand steek ik uit en verwelkom een ieder…
Wanneer je de activiteiten blijft uitvoeren zoals je gewend bent om ze uit te voeren, dan kun je geen andere uitkomst verwachten!” (A. Einstein) Voor iemand die veranderingen in gang weet te zetten is het een gouden regel. Zeker als het besef aanwezig is dat de enige constante in het leven “verandering” is.
Mijn zakelijke ambitie is om organisaties te ondersteunen bij het vormgeven van veranderprocessen, te ondersteunen bij strategische beleidsvorming op het gebied van Informatie Voorzieningen en Technologie (IV/IT) en te waarborgen dat uitvoering op programma- en/of projectmatige wijze wordt uitgevoerd. Waarbij het belang van alle stakeholders het respect verdient serieus te worden genomen.
Mijn persoonlijke ambitie is om mijn kennis, kunde en ervaring beschikbaar te stellen om mensen te ondersteunen bij het ontdekken van de eigen talenten, kwaliteiten, passie en ambitie waardoor de expertise optimaal tot zijn recht komt in arbeid en maatschappelijke betrokkenheid. Dit doe ik mede door mij actief in te zetten binnen non-profitorganisaties en vakverenigingen. Ook neem ik actief deel aan verschillende mentorprogramma’s voor het begeleiden van ambitieuze mensen.
– Profiel LinkedIn Richard J. Raats RI CPM
Mijn wortels…
Op 31 mei 1966 ben ik geboren in het toenmalige noodziekenhuis Zeeburg te Amsterdam. Mijn jeugd heb ik doorgebracht in de Indische buurt, waar ik ook mijn schoolperiode heb doorlopen. De wortels zitten diep in de Amsterdamse grond verankerd en, ondanks ik op vele andere plekken met plezier heb gewoond, blijft Amsterdam de meest bijzondere plaats innemen in mijn leven.
Mijn trots…
In alle dingen die een mens belangrijk kan vinden in het leven staan er ook voor mij een aantal op een duidelijke lijn. Mijn kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden en collega’s vormen de kring om mij heen en geven mij de drijfveer om te zijn wie ik ben. Liefdevol en warm tracht ik hen het gevoel en de motivatie te geven zodat ze kunnen (op)groeien tot warme persoonlijkheden met ieder een eigen identiteit en het leven tegemoet treden met een positieve instelling. En ondanks er wel eens drempels zijn waardoor ‘dingen’ tijdelijk even niet mogelijk zijn, de verbinding op de intermenselijke as zal nimmer een hindernis kennen. Ieder (klein)kind moet de ruimte krijgen om de weg naar de horizon zelf te vinden, de fouten te mogen maken die nodig zijn om te leren en te genieten van de warmte, liefde en bescherming om te groeien.
Mijn baan…
Min. v. BZK | UBR | I-Interim Rijk – In het dagelijks leven ben ik werkzaam als CTO | Project-/Programma Directeur bij de Sector Internationaal & Veiligheid van I-Interim Rijk, de club van ca. 200 professionals op het gebied van strategische IT/IV-activiteiten binnen de Rijksoverheid en onderdeel van Uitvoeringsorganisatie Bedrijfsvoering Rijk (UBR) ressorterend onder het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties (Min. v. BZK). Vanuit deze club van professionals binnen de Rijksoverheid mag ik uitvoering geven aan boeiende (vaak verander-)opdrachten en strategische IT/IV-programma’s binnen de Rijksoverheid. Dit kan zijn in de rol van Chief Technology Officer (CTO), Chief Information Officer (CIO), Chief Operations Officer (COO), (Plaatsvervangend) Programma Directeur of Interim Manager.
De werkwijze die mij met name aanspreekt is het samen werken aan samenwerking (moleculaire samenstelling van teams, introductie van Agile werken, TechOps, DevOps & CloudOps teams opzetten en Lean IT implementeren in de haarvaten van een organisatie). De chemie die ontstaat als je verschillende mensen samenbrengt zorgt voor het ontstaan van nieuwe verbindingen, innovatieve oplossingen en positieve resultaten. In deze context probeer ik dagelijks mijn energie aan te wenden om in een prettige werksfeer te komen tot resultaten met elkaar binnen het Rijk en met diverse marktpartijen.
Mijn interesse…
In het brede spectrum van het leven zijn er zoveel boeiende zaken te beleven dat ik, gezien mijn enthousiasme en energie, soms een rem moet zetten om iets niet te doen. Om focus te houden op wat mij bezig houd. In de verschillende fasen van het leven merk je dat de behoefte en daarmee verbonden interesse aan wisseling onderhevig is. Op jonge leeftijd richt je je vooral op sport en spel. Eenmaal in de werkende wereld ga je ontdekken dat sport als ontspanning belangrijk is, maar dat werk als inspanning ook erg leuk kan zijn. En kom je boven de 35 jaar en de dagelijkse zaken zitten in je comfortzone, dan krijg je interesse voor andere dingen. Gedreven door intrinsieke waarden en ervaringen kijk je de wereld in, om te bezien wat je echt leuk vind. In mijn geval ben ik veel met normen, waarden en respect bezig. Wat ik onderneem heeft dan ook altijd direct te maken met deze drie kernwoorden. Of het nu in privé, sport, werk of politiek is, de interesse om bezig te zijn met de kernwaarden van het leven is groot. En mijn interesse richt zich dan ook op de vraagstelling: “Hoe kunnen we onze kernwaarden delen!”
Mijn ambitie…
In de dikke Van Dale staat letterlijk ‘verlangen om hogerop te komen’. De filosofie die ik er op na houdt strekt zich verder uit dat een zakelijke drijfveer. Voor mij heeft ambitie betekenis in alles wat ik doe, waarbij het ook draait om tevredenheid. Ik heb de ambitie om tevreden te zijn met wat ik mag ervaren in privé, sport, werk en politiek, kortom in mijn leven. Het klinkt abstract. Wanneer ik kijk naar wat betekent ambitie in relatie tot tevredenheid, dan zijn mijn wensen in mijn levensfase nu niet zo moeilijk te verwoorden.
We lopen er samen even langs, ambitie in privé betekent balans vinden in wat ik doe en wat ik ervaar met de kinderen, mijn familie en vrienden. Met open mind de wereld in kijken en genieten van wat ik mag zien. Het gevoel hebben dat een lach en traan deel uitmaken van het leven en de omarming van elkaar het grootste geluk is.
In de sport is de ambitie van een andere aard. Credo is: ‘Het leveren van inspanning om tot ontspanning te kunnen komen. Of ik nu als scheidsrechter een wedstrijd tot een goed einde leid (naar tevredenheid van alle betrokkenen) of op de golfbaan weer eens een mooie slag sla (naar tevredenheid van mijzelf), de ambitie is leren. Daar waar ik vroeger voorrang gaf aan vooral prestatie, heb ik nu de ambitie om op een hoger niveau te ontspannen.
Ambitie in het werk betekent voor mij, naast het creëren van tevredenheid bij een ieder, vooral het bereiken van doelen. En deze kunnen in moment van tijd altijd worden aangepast. Soms is het doel het stimuleren van samenwerking, het realiseren van een project of ontwikkelen van veranderingstrajecten. Mijn werkzaamheden zijn zeer divers van aard, waarbij ik de focus vooral houd op ‘realiseren van…’. De ambitie is dan ook gericht op het samen en individueel hogerop komen in de wijze van denken en doen. Waardoor er mogelijkheden gaan ontstaan die je voorheen niet kon voorspellen. De horizon kent een bewegende positie, als je ernaar toe reist dan komt hij telkens dichterbij zonder dat je het eind te zien krijgt. En zo kijk ik ook tegen mijn zakelijke ambitie aan. De mogelijkheden ontstaan als je begrijpt dat de mooiste ambitie groeien is.
Of het nu komt door de levensfase of inspiratie opgedaan in mijn functies als voorzitter van de verschillende stichtingen en werk binnen de Nederlandse overheid, mijn inzicht in politiek en de bestuurlijke omgeving is sterk gegroeid. Ik denk persoonlijk dat het een combinatie is van de ervaringen dat mijn sterke ambitie is ontstaan. Het boeit mij intens hoe zaken op een democratische manier kunnen groeien tot ongekende hoogte en waardoor er ontwikkelingen op je pad komen die een maatschappelijke betekenis krijgen. Je kunt aan zijlijn staan en ‘commentaar’ hebben op iedereen die wel actie onderneemt of je zorgt dat je deel uitmaakt van de groep die actie neemt. Voor een ieder is ruimte om deel te nemen, ongeacht in welke vorm de actiegerichtheid zich ontplooit, het niveau waarop iemand meent te staan en de achtergrond van de persoon. In mijn geval is de ambitie om een wezenlijke maatschappelijke bijdrage te mogen leveren vanuit een liberale gedachtegang met een gezonde solide sociale basis.
Mijn gevoel…
In de transparantie van de huidige maatschappij hebben wij nog steeds de gedachte dat ‘privacy’ in vele vormen te stimuleren is met regelgeving. De waarheid is echter dat weinig zaken nog ‘privé’ te houden zijn. Wanneer het besef aanwezig is dat ‘pinnen’, ’telefoneren’, ’twitteren’, ‘openbare cameratoezicht’ en wat al niet meer, zaken vastleggen die in combinatie een redelijk compleet beeld geven van ‘de persoon’ dan is ‘privé’ toch een stuk minder privé. Desondanks het gegeven ben ik voorstander van een meer vrijwillige vorm van openheid. In de generatie van mijn kinderen zie ik dat zij, in tegenstelling tot de generatie van mijn ouders, op een hele andere manier omgaan met ‘privé’. Van beide generaties kun je leren. Mijn generatie maakt deel uit van de groei van ‘gesloten’ naar ‘open’. Niet iedereen heeft het vertrouwen dat ‘openheid’ ook zijn goede kanten heeft. In tegenstelling tot deze gedachte, ben ik wel iemand die streeft naar meer openheid. Mede daardoor schrijf ik openlijk over de ideeën en gevoelens die ik als mens ervaar. Waarbij ik de stelregel hanteer dat techniek slechts een ‘enabler’ is voor openheid. Daar waar mijn gevoel aangeeft dat je bepaalde uitspraken niet doet, ongeacht de reden, je hier ook niet over schrijft. Het is mijn persoonlijke normen en waardenbeleid wat ik toepas in mijn gevoel om open te zijn. Mijn persoonlijk gevoel stel ik open voor de buitenwereld, want als je mij aankijkt zie je ook mijn gevoel. Door erover te praten met elkaar of te schrijven stimuleer je bij anderen ook het gevoel om open te mogen zijn. En zoals een ieder wel herkent, gevoel is altijd onderhevig aan stemming, dus gevoelens kunnen ook wel eens wisselen.
Mijn dankbaarheid…
Wanneer iemand te moeite neemt om ‘verder te kijken dan de neus lang is’ dan spreek ik mijn gevoel van dankbaarheid uit. Of het nou het lezen van mijn blogs zijn of luisteren naar elkaar tijdens een gesprek, het is dankbaar om te communiceren met elkaar.
Dank voor het lezen van mijn ‘Wie ben ik’…