AMSTERDAM – De kortste dag van het jaar hebben we gepasseerd. Een mooi moment om een terugblik te doen op 2014 en een doorkijk naar 2015. We gaan tenslotte nu weer naar kortere nachten en langere dagen krijgen. Het was een jaar met op vele fronten een lach en traan. Dit jaar typeert zich vooral door het het bereiken van doelen. Maar ook een jaar van grote teleurstellingen en tegenstellingen. Alleen over dit jaar zou ik al een boek kunnen schrijven, althans het krijgt een stevig hoofdstuk in mijn biografie als die ooit geschreven gaat worden. Een belangrijke passage mag daarin zeker niet ontbreken. Het gaat om de dankbaarheid die ik dit jaar met hoofdletters mag schrijven…
In dit blog, welke de laatste zal zijn van 2014 wil ik beginnen met mijn dank uit te spreken voor iedereen die zich in de afgelopen tijd heeft ingezet om het belangrijkste onderdeel van het Masterplan Fibonacci Talents, het Project Het Amsterdams Talentenhuis, gerealiseerd te krijgen. Helaas! Ondanks alle gebundelde krachten is het door allerlei omstandigheden niet gelukt om de toestemming voor de opstart te verkrijgen. We begrijpen dat ambtelijke molens langzaam draaien, maar dat ze telkens weer tot stilstand komen heeft menigeen in het afgelopen jaar doen verbazen. De werkeloosheidscijfers zijn niet gedaald! De jeugdwerkeloosheid is zelfs weer gestegen. Desondanks blijkt het dat goede plannen welke een serieuze verandering brengen vooral als te complex, te transparant, te …. (noem het maar) worden ervaren. De tegenwerking was in 2014 erg groot. Ondanks dat alle lichten op groen stonden… is het Amsterdams Talentenhuis nog niet geopend! Het team is nog druk in overleg maar we kunnen nog niet spreken van een doorbraak!
Desalniettemin is er erg veel werk verzet! Zijn er deuren geopend, plannen geschreven, (digitale) faciliteiten beschikbaar gesteld, gesprekken gevoerd met bedrijfsleven, onderwijs en overheden tot in de late uren van de dagen. Delen van het Masterplan Fibonacci Talents zijn inmiddels zelfs zonder rechtmatige toestemming ingezet in andere projecten. Tsja, van het vertrouwen in het Maatschappelijk Middenveld moet je het niet hebben. Sociaal ondernemers worden aan de lopende band pootje gehaakt, zodat zij maar niet een te grote invloed krijgen. Vele bestaande organisaties zitten niet te wachten op nieuwe “spelers” in de markt van het sociaal domein. Zeker niet als de nieuwkomers met een innovatief bedrijfsmodel komen waardoor subsidie tot het verleden kan behoren. Nee, het gaat om heers en verdeel. In het Masterplan Fibonacci Talents is instroming voorzien voor werkelozen professionals om jeugdige werkelozen te helpen met een weg te banen richting de arbeidsmarkt. Waren er begin 2013 drie proactieve nieuwkomers, inmiddels is dit aantal in Amsterdam al gegroeid boven de 500 partijen die allemaal menen “verstand” hebben van de arbeidsmarkt problematiek van Amsterdamse jongeren. Persoonlijk vraag ik mij af hoeveel van deze mensen binnen deze organisaties zelf de competentie “streetwise” bezitten. Hiermee wil ik zeker niet alle partijen over één kam scheren, want dan doe ik de bonafide organisaties zeker tekort! Maar malafide partijen zijn er teveel!
Het heeft nog niet zo mogen zijn dat Stichting InnoComm, waar ik één van de enthousiaste ambassadeurs voor mag zijn, haar plannen heeft mogen starten. De hoop is aanwezig dat de gesprekken welke er nog lopen, zeker gaan leiden tot het gewenste resultaat in 2015. Het bestuur, alle vrijwilligers, de Raad van Toezicht, de convenant-partners, de participanten en de ambassadeurs hebben er volop vertrouwen in dat het alleen een kwestie van tijd is. Het jaar 2015 moet het toch mogelijk zijn om de deuren te openen en de vele (jeugdige) werkelozen te ondersteunen bij hun speurtocht naar (betaalde) arbeid om daarmee weer een waardevolle toekomst op te bouwen. “Je zou bijna denken dat het om politiek gaat!” kreeg ik recentelijk te horen. Tsja, daar raak je een punt. Werkeloosheid zorgt bij vele organisaties als sinds de Tweede Wereldoorlog voor veel (gesubsidieerd) werk. Maar eens gaat de verandering komen, want ons sociaal stelsel staat geheel ter discussie. De pot is leeg! De vergrijzing neemt de komende jaren nog toe! De werkende mens pikt het niet meer! Kortom redenen genoeg om een gezond plan voor kanteling van de arbeidsmarkt toe te laten.
Voor degene die het gewend is, staan tussen de regels de aanwijzingen. Het gaat om hoge werkeloosheidscijfers, stijgende ontevredenheid onder jongeren over de arbeidsmarkt en een nog grotere ontevredenheid bij werkgevers die verstoken blijven van goed gemotiveerde medewerkers. Het lijkt allemaal zo eenvoudig op te lossen. Toch blijft de steun voor goede plannen ver achter. Terwijl er dagelijks vele euro’s uit het belastingstelsel worden geoormerkt als “voor jongeren projecten”, kijkt de gemiddelde bestuurder nog immer naar “Kunnen wij dit zelf niet?”. Een kwalijke zaak als je weet dat op 1 januari a.s. de ParticipatieWet van kracht wordt. Een noodzakelijk wet die in het leven is geroepen omdat mensen met een lichte dwang moeten worden gestimuleerd om jongeren, ook met lichte beperkingen, aan te nemen als arbeidskracht. Het bedrijfsleven wil zeker wel, maar verwacht ook wat terug. Het begint bij de motivatie van de kandidaat, gevolgd door de externe begeleiding om de werkgever te ontzorgen. De details zal ik u besparen, omdat het blog dan veel te lang wordt. Maar één ding staat als een paal boven water… Alleen door een intensieve vorm van samenwerking tussen (jonge) werkelozen, sociaal ondernemers, bedrijfsleven, onderwijs en gemeentelijke overheden kunnen plannen ter bestrijding van de werkeloosheid ten uitvoer worden gebracht. Gezien het aantal werkelozen kunnen er genoeg werk verrichten, is er zeker het nodige werk te verzetten en zijn werkgevers meer dan bereid om mee te denken en doen aan grootschalige plannen om de (jeugd) werkeloosheid terug te dringen. Innovatie is wel noodzakelijk, want zoals de quote van Albert Einstein luidt: “Als je blijft doen zoals je altijd doet, dan mag je geen andere uitkomst verwachten!” (vrij vertaald)
Voor mij persoonlijk is het eerlijk gezegd best een pittig jaar geweest. Veel inspanningen hebben niet de vruchten afgeworpen die ik voor ogen had. Al moet ik misschien ook vaststellen dat de ambitie soms erg hoog was gesteld. Achteraf is het echter wel een interessante reis door het jaar heen geweest, zowel prive als zakelijk. Over het eindresultaat mag ik niet klagen. Mijn droom om met mijn kennis, kunde en ervaring een serieuze bijdrage te mogen leveren aan maatschappelijke ontwikkelingen komt uit. Wel in een totaal andere vorm als verwacht, maar zoals mijn vader altijd heeft gezegd: “Jaag je droom achterna, zet door en waardeer wat je bereikt! Ook al zag het beeld er vooraf anders uit.” En dat is na 29 jaar nog steeds een credo voor mij. In mijn nieuwe werkkring binnen de Rijksoverheid heb ik de eer om mijn expertise volledig in de breedte te mogen inzetten. Tel daarbij op dat ik binnen de jeugdzorg meer dan een decennia ervaring heb opgedaan in vele facetten. De combinatie maakt dat ik mijn werk met een positief gevoel voor verandering mag uitvoeren. Als mijn professionele bijdrage kinderen en volwassenen kan helpen om vooruit te komen, dan ben ik een zeer tevreden mens. Wanneer ik daarnaast met mijn ambassadeurswerk voor Stichting InnoComm steun mag geven aan de ontwikkelingen in Amsterdam door uitvoering van het Project Het Amsterdams Talentenhuis, dan snijdt het mes van mijn expertise en ervaring aan vele kanten. Ik hoop mijn maatschappelijke betrokkenheid (lees: sociale ambitie) in 2015 te mogen continueren, want ook daarin moet doorzettingsvermogen leiden tot realisatie van de ambitieuze gestelde doelstellingen voor de stichting en voor alle mensen die de stichting een warm hart toedragen.
De laatste alinea van dit blog is aangebroken… Een alinea waarin ik speciale aandacht wil schenken aan bijzondere mensen die dit jaar zich voor de stichting, het bedrijf, mijn kinderen, mijn familie of mij persoonlijk hebben ingezet. Het noemen van namen is altijd lastig want wil niemand, maar dan ook echt niemand tekort doen. Toch heb ik besloten om wel een aantal namen te noemen van mensen die 2014 een hele bijzondere kleur hebben gegeven. Laat ik beginnen… Het bestuur van Stichting InnoComm, (Arjan van Dijk, Judith van Bemmel en Roel Bouman) voor hun onvoorwaardelijk vertrouwen in de planvoering om doelstellingen van de stichting en projecten gerealiseerd te krijgen. De Raad van Toezicht (Albert Cornelissen, Jos Bleije en Jacques Snel) voor de kritische noten, gedegen (netwerk) adviezen en strikte toezicht. De Ambassadeurs (Marleen Kaplan-Camfferman, Annejet Middendorp, Okkie El Agal, Max Kommer) voor het telkens openen van belangrijke deuren. De collega’s, stagiairs en vrijwilligers (Cock Pafort, Margareth-Ann de Ruiter, Theo Vermeer, Mandy Heruer, Eddy Keur, Doris Swuansey, Bo Kant) voor hun doorzettingsvermogen tijdens de niet altijd eenvoudige momenten. Mijn kinderen, familie, vrienden voor alle liefdevolle steun en geduld, want dat is zeker nodig geweest. Zeker omdat de combinatie werk en zorg niet altijd eenvoudig zijn geweest. En last but certainly not least de partners, participanten, werkgevers en vrijwilligers die ik vanwege vertrouwelijkheid van het Masterplan Fibonacci Talents (nog) niet kan noemen… Voor ieder van hen heb ik grote waardering en respect omdat zij ondanks alle vertraging nog met regelmaat het vertrouwen uiten! Iets wat uitermate lastig is als het traject zo’n lange aanlooptijd kent. Dank jullie wel! Dank voor alle mooie momenten, dank voor de steun die jullie hebben geboden, dank voor de inspiratie die wij hebben mogen ontvangen en tenslotte dank voor het feit dat jullie gezamenlijk ons pad hebben betreden en samen hebben belopen. Ik spreek de hoop uit dat het resultaat voor Stichting InnoComm – De Waardevolle Mens in 2015 komt. Dat Het Amsterdams Talentenhuis een waardevolle plek gaat krijgen om de (jeugd)werkeloosheid serieus en innovatief aan te pakken…
Voor allen en jullie dierbaren, Prettige Kerstdagen en een gezond, gelukkig en liefdevol 2015. Een jaar waarin ik jullie zeker weer ga vermaken met de nodige blogs…
Hartelijke groet,
Richard Raats