Archief voor de ‘Het Nieuwe Werken’ Categorie

Maandagmiddag 30 januari mocht ik te gast zijn bij de conferentie ‘Samenwerken aan een Integraal Skillpaspoort’ georganiseerd door de Hogeschool van Amsterdam in samenwerking met de Gemeente Amsterdam, het House of Skills, UWV en vele belanghebbenden w.o. werkgevers, vakbonden, opleidingsinstituten, onderwijsinstellingen, branche- en vakverenigingen, onderzoeksbureaus, validatiepartners en technologiepartners. Onder leiding van dagvoorzitter Hans Cremer van de Hogeschool van Amsterdam werden de aanwezigen getrakteerd op boeiende discussies over het belang van skills, geprikkeld met vragen over kansen en uitdagingen voor de inzet van skills als bemiddelingsmiddel tussen mens, arbeid & onderwijs en gestimuleerd om gezamenlijk te komen tot het formuleren van zeven innovatieve projecten m.b.t. skills en skillspaspoort in de verschillende sectoren. De cruciale vraag is natuurlijk of de arbeidsmarkt rijp is voor deze belangrijke transitie!

Sfeerimpressie van conferentie ‘Skillspaspoort in Amsterdam’

Het doel van het Skillspaspoort, (mijn eigen interpretatie) is om ieder mens een eerlijke kans te geven om met zijn of haar talenten, passie, competenties, vaardigheden en andere persoonlijke kenmerken een eerlijke kans te geven op het verwerven van een waardevol inkomen. Voor ieder mens is een gezond inkomen een belangrijke basis in het leven. Vroeger spraken we bij bijzondere projecten voor jongeren met een afstand tot de arbeidsmarkt over de vier W’s die zorgden dat zij succesvol werden bij de arbeidsintegraties, t.w. Werk, Woning, Welzijn en Wederhelft. Als deze vier, met Werk voorop om inkomen te hebben, een goede plaats kregen in het leven van zo’n jongere dan kwam men zeker tot succes… maar ook tot de ontdekking dat Werk de sleutel was naar meer…

Doel van de conferentie is om middels het Skillspaspoort het dialoog te starten voor het in beweging krijgen van de arbeidsmarkt. Het moet werkgevers in de gelegenheid stellen om potentiële werknemers op een andere wijze dan nu te gaan selecteren, maar ook de nostalgische functiehuizen om te gaan vormen naar meer skills-gericht denken en doen. Het moet beide partijen op relatief eenvoudige wijze bij elkaar brengen, centrale en de-centrale overheden stimuleren om projecten te initieren gebaseerd op gevalideerde competenties, vaardigheden en specialiteiten waardoor meer mensen een eerlijkere kans krijgen op de arbeidsmarkt!

De missie voor de komende tijd is om samen met alle betrokkenen bij de arbeidsmarkt te komen tot heldere geaccepteerde (bestaande) definities voor zowel arbeidsmarktprojecten als bij de adoptie van bestaande competentiemodellen (zoals bijvoorbeeld het e-CF voor de kwalificatie van IT-compententies) voor het matchen van mens, arbeid en onderwijs.

Het gaat om het momentum waarop iedereen beseft dat “morgen dagelijks brood” een essentieel gegeven is! Zijn we met z’n allen klaar om de arbeidsmarkt naar een volgende fase van innovatieve oplossingen te brengen? Het tekort van gekwalificeerde arbeidskrachten is continu het gesprek van de dag aan menig directietafel, maar is dat niet het ouddenken? “Als je alles blijft doen zoals je altijd deed, dan mag je geen andere uitkomst verwachten!” is een veel gebezigde uitspraak.

De roadmap voor de projecten…

Nu er weer vele grote reorganisaties op sprong staan, is het ultieme momentum daar om de eerste stappen te gaan zetten voor omvorming van de arbeidsmarkt. Het betekent nogal wat om anders te gaan denken en doen. De beleving over denken in skills is géén hype! Het is een serieuze innovatie ondersteunt door middel van diverse technologische oplossingen. Echter begint het bij het anders willen denken en doen. Het Skillspaspoort vormt in mijn ogen een essentieel onderdeel om de transitie van de arbeidsmarkt te gaan ondersteunen. De volgende vragen spelen dan op:

  1. Durven werkgevers in rollen (taken, bevoegdheden en verantwoordelijkheden afgekort TBV’s) te gaan denken in plaats van vastomlijnde functies? Gaan we de nostalgische functiehuizen nu eindelijk transformeren naar skills bestaande uit competenties, vaardigheden en andere persoonlijke kenmerken en die dan belangrijker te vinden dan een functiebeschrijving? En nog belangrijker, gaan we de stap maken om te stoppen met zoeken naar de schaap met de vijf poten, maar een betere focus te hebben voor jobcarving (het splitsen van functies in TBV’s)?
  2. Durven opleidingsinstituten en scholen te gaan omdenken naar modulair 3D onderwijs zoals Jef Staes al jaren promoot? Gaat het diploma voor meerjarig onderwijs dan eindelijk gesplitst worden in certificaten, EVC’s en andere soorten van validaties?
  3. Durven de vakbonden de transitie van de arbeidsmarkt te gaan ondersteunen door met werkgevers over andere vormen en kwantificeringen van waardering van arbeid en arbeidsvoorwaarden te gaan spreken? Samen hand in hand met de werkgever ten gunste van de mens als belangrijke factor voor het bestaand van het bedrijf?
  4. Durven overheden het voortouw te nemen in het formaliseren van het skillspaspoort door deze te koppelen aan de ware identiteit van de mens? Gaan we ooit komen tot een officieel document dat alle bescherming krijgt vanuit de daartoe bevoegde overheden? Zowel bescherming van de privacy als het centraal voorzien van een persoonlijke kluis met de wenselijke informatie van toepassing op de arbeidsmarkt?
  5. En bovenal, durft de mens vertrouwen te hebben in de processen en technologische oplossingen dat persoonlijke data op een veilige wijze opgeslagen kan worden en alleen met toestemming van de mens zelf en uitdrukkelijk eigen besluit de informatie beschikbaar gesteld kan worden aan werkgevers, opleidingsinstituten, onderwijsinstellingen, validatiepartners, matchingplatformen en andere belanghebbenden bij de arbeidsmarkt?

Al vele jaren zet ik mij persoonlijk in om de maatschappelijke verandering van de arbeidsmarkt te stimuleren. De mens benaderen vanuit een totaal ander perspectief waardoor iedereen een eerlijke kans krijgt op het verwerven van een eerlijk inkomen passende bij de uit te voeren werkzaamheden en verantwoordelijkheden! 

Of het nu gaat om voorkomen van arbeidsdiscriminatie door leeftijd, geslacht, afkomst, etniciteit of beperking, de arbeidsmarkt moet met innovatie worden gestimuleerd om te veranderen. De mens als meest waardevolle factor in onze samenleving moet weer centraal worden gesteld. Vandaag heb ik de nodige inspiratie opgedaan tijdens de conferentie. Heel veel bevlogen mensen die ieder vanuit een eigen perspectief een bijdrage wensen te gaan leveren of reeds leveren. De hoop die ik uit spreek is dat men gaat denken in ecologische samenwerkingsverbanden.

“Samenwerken aan samen werken” is het motto dat ik graag verbind aan vandaag, met als waardevol middel het Skillspaspoort. Vanuit mijn dagelijks werk, de persoonlijke drijfveer om maatschappelijk te willen bijdragen en de aanwezige ervaring & professionaliteit draag ik dit initiatief zeker een warm hart toe. Samen met de de andere betrokkenen ga ik graag kijken hoe we een project kunnen formuleren dat recht doet aan het vormgeven van het Skillspaspoort, als toegangsmiddel voor de diverse en inclusieve arbeidsmarkt voor iedereen die het lef heeft om zijn of haar passie te benutten om volledig vanuit de eigen talenten en persoonlijke skills een waardevolle toekomst op te bouwen. De bereidheid bij werkgevers is volgens mij volop aanwezig, de vakbonden kunnen een belangrijke inspirator zijn om mee te denken over de aanpassingen van waarderen van te verrichtte arbeid, onderwijsinstellingen kunnen van grote betekenis zijn bij het leveren van modulair onderwijs en alle andere betrokkenen kunnen gezamenlijk de ecologie van de arbeidsmarkt versterken met technologische oplossingen en validatiefaciliteiten.

Waar wachten we nog op? Wat is er nu nog nodig om de transitie te gaan inzetten?

(c) 2023 Richard J. Raats

Leestip: Blog ‘Iedereen is talentvol!’

De zomervakantie, een moment van bezinning over balans…

In tijden van crisis worden de meeste innovatieve oplossingen bedacht. De vraag is nu, is de crisis op de arbeidsmarkt groot genoeg om te komen tot nieuwe inzichten en oplossingen met een duurzaam karakter? Voor de oorzaak van de huidige crisis zijn 1001 redenen te noemen, daar hoeven we het nu niet over te hebben. Het is belangrijker om te kijken naar de effecten die de huidige situatie op de arbeidsmarkt heeft op jouw bedrijfsvoering. Ga jij de voorziene doelstellingen nog wel behalen als niet de juiste medewerkers in huis hebt?

Het is misschien wel een simpele retorische vraag, want zonder de juiste gekwalificeerde en gemotiveerde mensen kun je de voorziene doelstellingen namelijk eenvoudig weg niet halen. De crisis dwingt ons dus om anders naar de uitvoering van werkzaamheden te gaan kijken. ”Een probleem los je niet op met dezelfde denkwijze als waarmee het probleem veroorzaakt is!” is een quote die goed van toepassing is op de huidige arbeidsmarktproblematiek. We worden gedwongen om anders te kijken, te denken en te handelen. Het brengt ons al snel bij de essentie, namelijk de mens binnen de organisatie.

Uit onderzoek is gebleken dat slechts 29% van de medewerkers de voorlopers zijn en beschikken over een intrinsieke waarde om bij de organisatie te werken. Zo’n 52% van de medewerkers werken bij de organisatie, doen de werkzaamheden die van hen wordt verwacht zonder positieve of negatieve gevoelens. En 19% van de mensen vormen een groep waar altijd extra aandacht naartoe moet om een negatieve grondhouding weg te nemen en zaken goed te laten verlopen. De eerste groep zijn je ware ambassadeurs, zelfs zonder dat zij extra aandacht krijgen. Zij steunen de organisatie door dik en dun. Hoe ga je deze groep vergroten?

Het is zinvol in het kader van retentie en optimalisatie om de aandacht te richten op de tweede groep. Zij vormen de “stabiele” massa van de organisatie, maar ook een kwetsbare groep qua uitstroom. Wanneer er geen perspectief wordt geboden dan kijken zij regelmatig om zich heen. Het is dus interessant in het kader van retentie om hier serieus aandacht aan te geven. Hoe ga je deze mensen stimuleren en motiveren om actief ambassadeur te worden van de organisatie?

De kern is om de persoonlijke ambities te verbinden met perspectief binnen de organisatie. Dat vraagt om visie over, inzicht in en overzicht van de interne arbeidsmarkt van de organisatie. Als de interne ecologie van doorstroming gezond is, dan kan op een hele andere wijze worden gekeken naar de aansluiting op de externe arbeidsmarkt en het verwerven van nieuwe medewerkers. Een gezonde ecologie van de interne arbeidsmarkt betekent vooral het geven van kansen aan de eigen medewerkers om door te kunnen groeien. Welke visie hanteert jouw organisatie om de medewerkers te motiveren om invulling te geven aan de eigen ambitie? Hoe stimuleer je de medewerkers om zich binnen de organisatie verder te ontwikkelen? En dan met name in welke richting moet de ontwikkeling zich gaan bewegen?

Al jaren benut ik de SMAK-methodiek! Stimuleren, Motiveren, Activeren en Kwalificeren, een methodiek die ik zelf heb ontwikkeld en zich vooral richt op de zachte kant van de medewerkers in relatie tot de kansen die de organisatie biedt voor groei van talent en realisatie van persoonlijke ambitie. “Mensen komen voor een organisatie, maar vertrekken vanwege een manager!” is een welbekende quote die een zekere kern van waarheid in zich heeft. Mijn voornemen is altijd geweest dat ik niet tot de groep van managers ga behoren waar mensen door vertrekken. De SMAK-methodiek heeft mij hierbij erg geholpen waardoor ik gelukkig al langere tijd mensen weet te werven en binden aan de organisatie waar ik voor werk. De essentie van de methodiek is om het talent en ambitie van de medewerker centraal te stellen binnen de context van de organisatie en de realisatie van de (organisatie/project)doelstellingen.

De basis van het opzetten van een gezonde ecologische interne arbeidsmarkt bestaat dus uit diverse essentiële elementen, t.w. (1) Visie voor de mens en de organisatie, (2) Inzicht in te realiseren doelstellingen en de daarbij behorende werkzaamheden en (3) Overzicht van de kwalitatieve en kwantitatieve persoonlijke kenmerken van medewerkers zoals competenties, vaardigheden, kennis, opleidingen en specialiteiten. Wanneer deze drie elementen op de juiste manier worden samengebracht dan kom je tot besef dat je in de organisatie meer goud in handen hebt dan je je kunt voorstellen. De aansluiting op de externe arbeidsmarkt wordt dan ineens relatief eenvoudig omdat je dan juist niet altijd op zoek bent naar waar iedereen naar op zoek is. Het werven van nieuwe medewerkers krijgt dan een hele andere dimensie!

De moraal van dit verhaal is dat je de oplossing voor een crisis vaak voor je neus ligt… Het vraagt alleen van jezelf als onderdeel van een organisatie dat je anders durft te denken en doen… en de mens centraal stelt bij de realisatie van de doelstellingen van en voor de organisatie.

De zomer is begonnen. Voor vele mensen is de vakantieperiode ook een moment van herbezinning en evaluatie van ’het dagelijks leven, met name over de balans van werk en prive’. Nieuwe keuzes worden gemaakt met mogelijke gevolgen voor vele organisaties. De een ziet na de zomer onverwachts mensen vertrekken en de ander mag nieuwe medewerkers verwelkomen. Welke positieve boodschap geef jij jouw medewerkers mee voor ze op verlof gaan? Durf jij hen te prikkelen om na de vakantie terug te komen en de bezinning met je te delen? Het binden van medewerkers doe je door de juiste aandacht te geven, want ’alles wat je aandacht geeft groeit!’ is de quote die klinkt als een klok! Heb jij de bel horen luiden?

Ik wens alle collega’s, opdrachtgevers en zakelijke relaties waar ik het afgelopen jaar mee heb mogen werken een geweldige vakantie toe met volop quality-time en momenten van bezinning. Ook ik ga binnenkort heerlijk met een welverdiende vakantie. Na de zomer start mijn nieuwe opdracht binnen dezelfde organisatie. Een nieuwe kans om invulling te mogen geven aan mijn ambitie en de realisatie van belangrijke doelstellingen van de organisatie. Mijn hoop is dan ook om na de vakantie vele nieuwe bezinningen van collega’s te mogen ontvangen… omdat wij graag “beschermen wat ons dierbaar is!

Wie het nieuws over de politiek van de afgelopen maanden serieus volgt, die is vast allang het spoor bijster. De polarisatie op vele vlakken viert hoogtij. De democratie staat te trillen op zijn grondvesten. En dat in een tijd dat essentiële vraagstukken als besmettingsgevaar, fake nieuws, ouderenzorg, klimaateffecten, werkgelegenheid, woningentekort, immigratie, fileproblematiek, indammen van rechten, vergroten van plichten en veel meer zich dagelijks aandienen. Waarom verschillen de politieke ideeën en meningen zo erg van elkaar, én lijkt gezond verstand ver te zoeken? Waar is het respect voor de open dialoog gebleven? Waar zijn de normen, waarden en respect in de omgang met elkaar binnen hetgeen wij zo trots altijd onze samenleving noemen.

Wij hebben in Nederland een democratische stelstel waar we als burgers periodiek de keuze maken om onze stem te laten vertegenwoordigen door volksvertegenwoordigers, een bestuurlijk systeem dat vanuit de Griekse oudheid ontsproten is. De burger baseert de keuze veelal op de voor hem/haar belangrijke waarden in het dagelijks leven. Wanneer je het politieke landschap momenteel analyseert dat kom je snel tot de conclusie dat de ongekozen versplintering een feit is. Het stelsel van gekozen volksvertegenwoordigers werkt optimaal als er geen sprake zou zijn van tussentijds ‘uitstappen’ uit de partij. Is het tijd voor renovatie van de grondvesten van het politieke stelstel?

In 2014 schreef ik het blog ‘Kiezen is simpel, maar het moeilijkste wat er is, is simpel kiezen!’ omdat ik in mijn omgeving duidelijk constateerde dat mensen het niet meer begrepen wat er in het politieke speelveld aan de hand was. Nu na zes jaar is de consternatie nog complexer geworden. Populisme heeft nog extreme vormen aangenomen dan voorheen. De woorden verharden met de minuut. Graniet zou er jaloers op zijn zo hard klinken de geluiden voor veranderingen. Je kunt je daadwerkelijk de vraag stellen waar dit allemaal goed voor is? Moeten we niet terug naar de basis en de uitgangspunten voor een gezonde democratie, waar welzijn en welvaart voor eenieder toegankelijk is? Waar heldere voorwaarden gelden voor samen leven in onze samenleving?

Eerlijk gezegd ben ik zelf het spoor soms ook even bijster! En ik denk vele burgers met mij. Of ik moet mij waanzinnig vergissen. Het ontbreken van de normen, waarden en respect om te luisteren naar elkaar, dialoog te voeren over belangrijke onderwerpen, besluiten te nemen die de pijlers van onze samenleving verstevigen en het mogelijk maken om daadwerkelijk samen te leven en werken in Nederland. Laten we wel zijn, haaien vind je overal en in alle situaties!

Bron: https://youtu.be/3sK3wJAxGfs

Hedenochtend kwam de video ‘If You want to change the World, Start off by Making your bed’ voorbij. Een bijzondere inspiratiespeech van William H. McRaven, een voormalig admiraal in de US Navy. Op zeer pakkende wijze spreekt hij over moed, doorzettingsvermogen, succes en hoop. Een ware aanbeveling om eens heel goed te bekijken, maar vooral ook tot betekenis te laten komen in het leven. Je hebt maar één persoon nodig om hoop tot leven te brengen. En die persoon ben je in de kern zelf! Jij bepaalt de koers van je leven door de keuzes die je dagelijks maakt.

Het politieke landschap staat onder grote druk. Volgens diverse politici zijn wij de laatste generatie die bewust iets aan de klimaatverandering kan doen. Andere politici menen dat de maat vol is qua immigratie. Echter de logisch nadenkende mensen beseffen dat voor beide standpunten iets te zeggen is. Democratie is niet één persoon die het voor het zeggen heeft. Het is de stem van het volk dat respect verdient om gehoord en vertegenwoordigd te worden. Of je nu vraagt om aandacht voor (ouderen)zorg, dagelijkse veiligheid, stabiele pensioenvoorzieningen, betaalbare woonruimte, serieuze werkgelegenheid, het moet allemaal leiden tot een duurzame samenleving. De contrasten tussen de politieke stromingen zijn niet alleen erg afwijkend, ook binnen de verschillende stromingen wijken de meningen en de wil tot samenwerken erg af. Hoe moeilijk is het dan voor een relatief eenvoudige burger als ik om een mening te vormen over te maken politieke keuzes. Neem daar dan ook nog eens bij dat de belangrijke media alleen die punten aanstippen die de kijkcijfers doen groeien. Hoe groter de contradictie, hoe extremere de oneliners, hoe meer mensen kijken. Van objectieve media is allang geen sprake meer. Overal spelen de individuele belangen mee!

De haaien zijn overal!” sprak admiraal McRaven uit. Zijn tip is om nimmer te wijken voor een haai. “Blijf op je plek! Zwem niet weg! En stomp hem in zijn gezicht!” Figuurlijk kun je dat uitleggen als: ‘Blijf bij de normen, waarden en respect!’ die je hebt meegekregen in je opvoeding. Wees sociaal naar degene die het verdienen om geholpen te worden omdat zij zelf tijdelijk niet bij machte zijn. Wees verantwoordelijk voor jouw bijdrage aan de samenleving omdat economie gebaseerd is op het verrichten van werkzaamheden waarmee financiën worden gegenereerd. Een gezond balans tussen sociale en economische zaken is wat onze samenleving nodig heeft om duurzaam te zijn. Het begint bij ons als burgers om de keuze te maken deelgenoot te zijn van onze samenleving. Het is aan de politici om naar de stem van de burgers te luisteren, en in lijn daarvan de vertegenwoordiging inhoud te geven door besluiten te nemen die bijdragen aan een gezond balans.

De polarisatie moet worden ingedamd! De democratische grondvesten van onze samenleving moeten worden gerespecteerd! We moeten terug naar de basis van ons bestaansrecht als mens in een wereld die ons geschonken is door Moeder Natuur. De moeder die verdient dat wij haar met alle eer verzorgen, net zoals wij onze moeder met alle eer en elan de liefde en zorg geven. Onze kinderen verdienen dat wij hen een wereld schenken waar welzijn en welvaart een verdienste is van samen leven in onze samenleving. Een maatschappij waar iedereen zijn/haar bijdrage aan geeft, waar we vangnetten – en nee geen hangmatten – hebben voor mensen die het nodig hebben, waar bedrijven de kans krijgen om te investeren, waarmee werkgelegenheid wordt voorzien, waar investeerders een gezond rendement mogen oogsten, waar zorg en welzijn voor iedereen bereikbaar is en last but not least, iedereen de eerlijke kans krijgt om onderwijs te volgen. Om daarmee ambities en doelen te realiseren die passen bij de persoon zelf!

If You want to Change the World, Start making Your Bed!”, heb vertrouwen in jezelf dat je de keuzes mag maken die bijdragen aan de samenleving waar je in samen leeft! Dat je de mensen waar je mee samenleeft in dezelfde samenleving laat zien dat je staat voor jouw keuzes, jouw bijdragen en jouw hoop dat we een samenleving bouwen met de democratische grondvesten waar onze kinderen trots op kunnen zijn. Ongeacht wat je afkomst, etniciteit, geslacht, geaardheid ook is, onze samenleving moet weer de betekenis krijgen als ware democratie! Ben jij degene die hoop brengt in het leven? Die actief mee praat, luistert, voelt, werkt, geniet en vooral kiest!

Of ben jij een haai die de grondvesten van de democratie blijft aanvallen?

“Zonder wrijving geen glans…” is weer zo’n mooie quote die veel wordt gebezigd als het eens niet loopt zoals men verwacht dat het moet lopen. Veelal duidt het ook direct op weerstand tegen een veranderende situatie. Deze keer een blog over wrijving & sabotage die aanwezig zijn bij het uitvoeren van projecten. Naast de reguliere kwaliteiten als Stimuleren, Motiveren, Activeren en Kwalificeren (SMAK® methodiek) richt ik mij deze keer op de effecten van wrijving en sabotage. In het boek ‘De Projectsaboteur’ van Dion Kotteman en Jeroen Gietema wordt uitgebreid ingegaan op de kracht van manipulatie in projecten ten gunste van het eigen belang. Voor dit blog heeft het boek gediend als literatuur en bron van inspiratie. In lijn van ‘Transformatie, dé mens staat centraal!‘ deze keer de andere kant van de medaille, nu een belangrijke kritische noot. Niet alleen de positieve mens staat centraal, juist ook de saboteur! Hier moet je als projectleider je tegen wapenen, maar hoe?

de-projectsaboteur-quote- “Ieder project heeft tegenstanders die het project manipuleren zodat het resultaat ze beter past. Een nare gedachte? Welnee! Mensen hebben de neiging om de waarheid naar hun hand te zetten om daarmee hun eigenbelang te dienen: meer macht, meer inkomen, meer aanzien. Een mooi bewijs is de kredietcrisis; uit eigenbelang worden gegevens gemanipuleerd, worden zaken mooier voorgesteld dan ze zijn, en budgetten bewust verkeerd opgesteld. Dit alles met als doel om besluitvormingsprocessen te beïnvloeden. Ondanks dat het veel voorkomt, was er tot nu toe maar weinig aandacht voor het saboteren en manipuleren van projecten. Toch gaan er jaarlijks miljoenen euro’s verloren door projectsabotage. Als er meer aandacht voor de motieven en de werkwijze van projectsaboteurs komt, zal dit leiden tot grote besparingen en betere projectresultaten. Dit boek geeft vanuit het perspectief van de projectsaboteur inzicht in zijn motieven en biedt hem het gereedschap om een project efficiënt en professioneel te manipuleren. Het laat zien hoe je de waarheid manipuleert en wat de invloed daarvan is op het projectverloop. Natuurlijk met de achterliggende gedachte dat je zo de saboteurs kunt herkennen en bestrijden!” -unquote-

Het boek vormt een ware inspiratie om als projectleider inzicht te krijgen in sabotage en te komen tot herkenning van saboteurs. Los van het feit dat zij zorgen voor substantiële vertragingen, hoge kosten, frustraties bij collega’s en wat al niet meer, zijn zij vaak de grootste oorzaak van het falen van projecten. Herken je de saboteurs niet gelijk aan het begin en neem je daar geen passende maatregelen tegen, dan is de kans op ellende niet te overzien. Je hoeft geen hogere wiskunde of psychologie gestudeerd te hebben om te begrijpen dat je bij het niet nemen van maatregelen, je het project niet alleen in gevaar brengt, maar ook de omgeving blootstelt aan risico’s als oplopende frustratie, groei van onzekerheid bij andere medewerkers en uit de hand lopende kosten.

cultuuromslagOp de werkvloer wordt het meestal eerder gezien en ervaren dan dat het bij de projectleiding bekend is. Het is daarom zaak om alert te zijn op kleine uitspraken die een diepere boodschap in zich meedragen. De gemiddelde projectleider is een positief ingesteld persoon die vanuit vakinhoudelijke expertise vaak leiding geeft aan projectmedewerkers met als doel gezamenlijk te komen tot een vooraf afgestemd projectresultaat. De kerntaken omvatten met name communicatie, tijdsplanning, projectstructuur, oplevering, kosten en kwaliteit. De drie kernwoorden tijd, geld & kwaliteit moeten in balans zijn. En vooral gedragen worden door eenieder die op zijn of haar manier een bijdrage moet leveren aan het project en het resultaat.

De vaardigheden van zo’n projectleider beperken zich echter niet tot de vakinhoudelijke kwaliteiten. Juist bij significante veranderingen spelen de zachtere kanten van het managen een belangrijke rol. De medewerkers moeten worden meegenomen in de te maken reis. Ze moeten op een of andere manier zelf ook baat hebben bij het projectresultaat, los van het feit of het project essentieel is voor de organisatie. De persoonlijke resultaten, zoals beschreven is in het boek ‘De Projectsaboteur’, tellen minstens zo sterk mee, zo niet sterker. Je moet als projectleider dus continu op je qui-vive zijn bij de uitvoering van een project waarin ook nog eens componenten zitten van organisatorische veranderingen. Als mensen menen dat er bijvoorbeeld wijzigingen komen die de eigen functie overbodig maken, denk aan automatisering van bestaande processen, robotisering van handenarbeid of uitbesteding van diensten, dan moet je op scherp staan. Het zijn elementen die een significant effect kunnen hebben.

devierfasenvanhetveranderprocesDergelijke veranderingen maken mensen onzeker over de toekomst. Je moet je aandacht dan in de communicatie ook verdelen tussen ‘zaken die vandaag spelen’ en ‘zaken die de toekomst worden’. En als daar grote verschillen in zitten, dan moet je zorgen voor perspectief. Hier gaat het veelal mis. De organisatie, het management, de stuurgroep, de projectleiding beschikken vaak over meer informatie dat in een bepaalde tijdgeest moet worden geplaatst. Helaas is het niet aan iedereen besteedt om met een grote hoeveelheid informatie om te gaan. Daarom worden projecten normaliter in “fasen” opgeknipt in delen die voor eenieder begrijpelijk en overzichtelijk zijn. In delen waar iedereen zich senang bij kan voelen omdat telkens duidelijk is dat de introductie van de bijvoorbeeld de robot niet direct het werk wegneemt. Ergo, robotisering gaat juist zorgen voor een beter balans tussen werk en privé. Om nog maar te zwijgen over verhoging van de veiligheid, wegnemen van saaie en/of gevaarlijke taken.

veranderenKortom, het vraagt nogal wat van een projectleider om tussen alle emotionele turbulentie door, zodanig te manoeuvreren zodat het projectresultaat gaat worden behaald. De organisatie moet vaak direct met de resultaten aan de slag, dus als er geen of weinig draagvlak is voor hetgeen komen gaat, dan moet je beseffen dat sabotage aan de orde van de dag is. De mens in de organisatie moet het belang zien voor zichzelf. Voor een goede leercurve van projectleiders is het essentieel dat zij de sabotage gaan herkennen, om vervolgens deze in de kiem te smoren en de effecten goed te kunnen mitigeren. Hier is scherpzinnigheid (naast waarnemen en analyseren) een onmisbare kwaliteit voor een projectleider. Alleen blijft het daarbij niet beperkt tot zien, horen en voelen wat er speelt. Het onderbuikgevoel, een niet te meten competentie, is cruciaal voor een projectleider. Als je gevoel je richting geeft, dan moet je daarnaar willen luisteren. En hier begint een dilemma, want als je niet in negatieve beelden kan (of wilt) denken, dan kun je je ook niet voorstellen wat een saboteur voor ogen heeft. In dit blog ga ik niet overschrijven wat zo sterk in het boek is beschreven. Het is echt een aanrader om zelf te gaan lezen.

In mijn ogen moet het boek behoren tot de standaard literatuur van iedere rechtgeaarde projectleider. Tenslotte gaat het om resultaten boeken die vanuit de organisatie wenselijk of noodzakelijk worden geacht, waarbij met respect voor de mens in de organisatie wordt gehandeld. Wanneer het betekent dat er functies gaan wijzigen door invoering van automatisering, robotisering of uitbesteding, besef dan heel goed dat de saboteur op de loer ligt om je letterlijk een loer te draaien… alles in het eigen belang…

Albert Einstein

De tips die ik als ervaren projectleider kan meegeven is om te zorgen dat vanaf de eerste dag duidelijk is waar de risico’s zich in nestelen tijdens het project. In de projectdocumentatie moet opgenomen zijn welke risico’s er zijn en moeten worden gemitigeerd. Alleen kun je alles overzien? Kun je alles voor zijn en blijven? Kun je de ware getrainde saboteur daadwerkelijk ontmaskeren op de eerste dag? Het eenvoudige antwoord is: Nee! De mensen die wrijving veroorzaken zijn namelijk normaliter niet de echte saboteurs. Wrijving is eigenlijk goed om kritisch te zijn op de uitvoering en veranderingen die er zijn.

De “wrijvers” vormen juist de groep van mensen de veranderingen ondersteunen, alleen vaak terecht kritisch zijn omdat zij vanuit eerdere ervaringen al kennis hebben opgedaan. Zij willen dit graag inbrengen. Zij willen gehoord worden, dus besteed je daar als projectleider de nodige aandacht aan. Soms ook omdat je nog niet scherp hebt wie de voor- en tegenstanders zijn t.o.v. de veranderingen. Echter in de tussentijd nemen de echte saboteurs de ruimte om ja te zeggen en nee te doen. Om vervolgens als projectleider te ontdekken dat afgesproken streefdata niet worden gehaald, afspraken niet worden nagekomen en resultaten niet worden geboekt.

projectmanagementTer afronding van dit blog is mijn mening dat alleen het creëren van draagvlak bij medewerkers niet toereikend is om projectsuccessen te boeken. Ook de organisatie, met het grootste belang bij het slagen van het project, moet zich terdege bewust zijn van zijn/haar verantwoordelijkheden ten tijde van de uitvoering van cruciale projecten waarbij componenten van verandering ook de organisatie raken. Projectmanagement is terecht een vak met certificeringen, maar onderschat als Stuurgroep of Management ook nimmer de impact van sabotage binnen of rondom projecten. Het saboteren kost de organisatie enorm veel geld en levert bij medewerkers anders dan frustratie, onzekerheid, onveiligheid en projectmissers niets positiefs op!

® 2019 R.J. Raats

 

De start van 2019 is een feit! In mijn ogen is de volgende fase van de Digitale transformatie van organisaties aangebroken. De Era of Human Value gaat het volgend decennia toonaangevend worden. Na automatisering van saaie, gevaarlijk of repeterende werkzaamheden in de laatste vier decennia, gevolgd door de verdere digitalisering van geautomatiseerde processen, is de tijd nu daadwerkelijk aangebroken dat de “organisatie” zelf weer de nodige veranderingen gaat doormaken. Het is het Yin-Yang effect dat je moet respecteren wil je het bestaansrecht van de organisatie behouden. Een organisatie is namelijk niet meer dan een tijdelijke bundeling van de kracht van individuele mensen, die met één bedrijfsidentiteit doelgericht activiteiten uitvoeren en moet leiden tot een waardevermeerdering. Tsja, een alinea waar je best over mag nadenken. Want wat betekent waardevermeerdering voor jouw organisatie?

yinyang-artmagic

De technologische innovaties zorgen, zoals de Wet van Moore mooi aangeeft, voor een exponentiële groei van mogelijkheden in rekenkracht, opslagcapaciteit en functionaliteiten. Vanuit technologisch perspectief gezien zijn er nog maar weinig beperkingen anders de natuurwetten die niet kunnen worden gewijzigd. De tijd is aangebroken dat Yin (dé business) in beweging gaan komen om de Yang (dé techniek) bij te gaan benen. De filosofie van Yin Yang is dat alles in balans moet zijn met elkaar. Het is geen dualisme, geen tegenstrijdigheid, maar duidt op intense verbondenheid tussen twee essentiële elementen die zonder elkaar niet kunnen bestaan. Hou deze gedachte goed vast! Alles in het leven draait om balans, Yin Yang en de Gulden Snede.

Het veranderen van een organisatie is geen sinecure, laten we dat in iedergeval vaststellen. De grootste misser van organisaties, en met name directies & aandeelhouders, is om een koers te bepalen voor waardevermeerdering zonder rekening te houden met het Yin Yang effect. Met name zichzelf nimmer de vraag stellende: “Wat kan ik met mijn huidige populatie bereiken?” “We hebben alles geautomatiseerd en kunnen dus nu mensen gaan ontslaan om kosten te reduceren.” is een veel gebezigde uitspraak van veranderaars van organisaties. En gericht zijn op het reduceren van kosten. Op zich is het een logische gedachte dat als je computertechnologie inzet om arbeid te verrichten, je menselijke arbeid kan verminderen. De realiteit is echter weerbarstiger. Het is een denkwijze die het gevolg is van “verouderde” managementopleidingen waar onderricht was gericht op het maken van keuzes voor één richting om je energie op te richten. Operational Excellence als dé enkelvoudige ultieme oplossing.

Het model van Treacey & Wiersma vormt voor vele organisaties nog steeds de basis om te komen tot (1) het richten van de focus van de organisatie en (2) continu te kunnen verbeteren. Zoals ik al eens eerder heb geschreven, is het model – mede door versnelling van innovatie – achterhaald. Akerhill Management - triangelvaninnovatie Je kunt niet aan één van de drie elementen de meeste energie geven en de andere twee elementen minder aandacht schenken. In 2011 tijdens mijn studie heb ik het model aangevuld met het element innovatie. Door het model aan te passen, vanuit innovatie te gaan denken, dan kom je tot besef dat alle drie de elementen afhankelijk van de tijdgeest de nodige aandacht moeten krijgen. Je hebt namelijk maximaal 100% aandacht te verdelen, dus waar ga je je energie aan besteden om te komen tot het maximale resultaat. De voorbeelden zijn te over van organisaties die het ogenschijnlijk “goed” voor elkaar hadden. En toch zijn deze organisaties ten gronde gegaan in de afgelopen jaren of staan nu onder waanzinnige druk omdat de concurrentie hen met snelle schreden passeren.

Even terug naar het uitgangspunt van dit blog. Innovatie bestaat in mijn ogen uit het op de juiste wijze aandacht schenken aan hetgeen belangrijk is om je bestaansrecht als organisatie te behouden en de waardevermeerdering te blijven stimuleren. De mens staat als waardevol onderdeel (Human Value) van de organisatie “slechts” aan de kant van kosten vermeld. Mijn pleidooi is al meer dan tien jaar om ook de Human Value in de baten op te nemen. Durf in te zien wat de mens “waard” is in de organisatie. Alleen dan kun je een zuiver en objectief beeld vormen van de in vaktermen genoemde business case voor innovatie. Hier stuiten we echter op de traditionele organisatievormen, waar zelfs het Calvinistische gedachtegoed – “Doe maar normaal dan doe je al gek genoeg” – een serieuze voetprint in heeft. Overboord ermee! “Waarom mogen talentvolle mensen geen echte erkenning krijgen?” In de sport vinden we toptalenten normaal, maar als het in het bedrijfsleven zo is, dan mag dat niet worden uitgesproken. Dan bepalen “leidinggevenden” zelfstandig en subjectief of talent wel aanwezig is. Alleen geldt ook hier een quote die klinkt als een klok: “You need one to know one!” Helaas is niet iedereen objectief genoeg of getalenteerd om “onbekende” talenten te ontdekken. Laat staan te stimuleren!

Ik denk dat de meeste van mijn lezers de bovenstaande woorden wel snappen. Alleen komt dan heel vaak de vragen op: “Hoe maak ik dit concreet?” en “Hoe haal ik de subjectiviteit van beoordelen eruit zodat de belangen van de mens en organisatie op alle vlakken worden gediend?” Want als je de antwoorden hierop weet te geven dan kun je vanuit het model Treacey & Wiersma gezien, aangevuld met de belangrijkste pijler innovatie, uiteindelijk komen tot een high performance organisatie met een duidelijke doelstelling en de borging van waardevermeerdering. Het Yin Yang effect komt hiermee geheel in balans. culturalchangeIn mijn dagelijkse praktijk geef ik veel energie aan enerzijds het richten van de organisatie en tracht ik anderzijds veel energie (en inspiratie) te geven aan de mens die de organisatie vormt. En zoals iedere organisme is een organisatie altijd aan verandering onderhevig, en betreft het vooral culturele vernieuwing.

In welke fase van verandering jouw organisatie zich ook bevindt, als je de Yin Yang in balans weet te houden tussen business & technologie, tussen organisatie en mens, tussen operational excellence en customer intimacy, tussen product leadership en innovatie, tussen de watervalmethodiek en Lean/Agile werken, tussen je passie volgen en je talenten ontplooien… tsja, dan is één ding heel erg duidelijk aan het worden… De mens is nu zelf aan zet! De culturele vorming van organisaties moet in balans worden gebracht met de technologische ontwikkelingen van de afgelopen jaren. Nieuwe functies zijn aan het opkomen, oude functies verdwijnen, de eerste fase van de Digitale Transformatie heeft haar opvolger gekregen. De Era van Human Value is aangebroken. Hoe gaat jouw organisatie hiermee om? Welke mensen ga jij koesteren? Hoe hou jij de talentvolle mensen aan je gebonden?

Albert EinsteinJe kunt een probleem niet oplossen met een denkwijze die het heeft veroorzaakt!” (A. Einstein) blijft voor mij de basis van verandering. Durf als mens, ongeacht je functie, in de spiegel te kijken en je de vraag te stellen: “Doe ik wat ik echt leuk vind?” Vanuit het perspectief van de leidinggevende de vraag: “Stimuleer en motiveer ik mijn medewerkers doen wat zij leuk vinden om te doen?” Om vervolgens tot de conclusie te komen dat als je met de nieuwe generaties wilt werken, je als organisatie wilt groeien en resultaten wilt boeken, je het besef moet krijgen dat je mensen slechts minimaal hoeft te onderrichten als ze doen waar het hart sneller van gaat kloppen. Dan is het geven van inspiratie, gezonde werkkaders en resultaatafspraken echt genoeg. Het gaat allemaal om de cultuur van de organisatie, hét belangrijkste onderdeel van de Era van Human Value.

Laat ik afsluiten met een woord van dank aan de mensen in de organisatie waar ik onderdeel van mag zijn en dagelijks de inspiratie van krijg of aan mag geven. Puur omdat zij mij laten inzien hoe mooi de verschillende culturele achtergronden zich bundelen tot een dynamische cultuur. Hoe trots kun je zijn als mens als je mag doen waar je passie ligt en deelgenoot te mogen zijn van een organisatie met een serieus en groot maatschappelijk belang, met continu focus voor het welzijn, de welvaart en gezondheid van de Nederlandse burger?!

kylie-sevenstages-dilbert

Het is mijn eerste blog in 2019. Dank voor het lezen! Wens jullie allemaal een gezond, gelukkig en succesvol jaar toe, waarin je de kansen gaat zien en weet te verzilveren. Succes!

Bronnen:

Schagen – Het jaar 2018 zit er bijna op. Voor veel organisaties nog even het moment om nog even een tandje bij te zetten, voor de ander is zit het jaar erop en kan balans worden opgemaakt. Zijn de gestelde doelstellingen behaald? Hebben de medewerkers zich optimaal kunnen ontwikkelen? Zijn de klanten tevreden? Hoe was de samenwerking met leveranciers? Is er al zicht op een gezonde orderportefeuille voor het nieuwe jaar? Wat zijn de nieuwe doelstellingen voor 2019? En… wat hebben wij aan toegevoegde waarde geleverd aan de ecologie?

handshakeEcologische waarde
Het zijn relevante vragen die zo aan het einde van het jaar in menig organisatie worden gesteld. Het is de tijd om terug te kijken, te accepteren en vooruit te kijken. Een vraag die minder wordt gesteld is “Welke waarde hebben wij als organisaties toegevoegd aan de ecologie in 2018?” en “Hebben onze partners in het ecologisch stelstel dat ook zo ervaren?”

Ecologische stelsels vormen de toekomst
De wereld is sterk aan het veranderen. Exponentiële technologische ontwikkelingen zorgen ervoor dat praktische zaken, die tot voor kort onmogelijk leken, ineens eenvoudiger, beter of efficiënter kunnen worden uitgevoerd. Het voorspellen van de economische effecten op de bedrijfsmodellen wordt bij dergelijke ontwikkelingen steeds moeilijker. De oplossing lijkt zich te vinden in de overgang naar meer ecologische modellen. share-the-pieSamen de taart verdelen in plaats van alleen de taart te verorberen. De organisaties waar innovatie al in de haarvaten zit spelen al langer in op de trend van ecologie. Zij koesteren als geen ander de loyaliteit van de partners in het ecologische stelsel dat zij hebben gecreëerd. Samen bereik je meer dan alleen! Het betekent wel iets! Nee, eigenlijk betekent het heel veel! Het opzetten van een ecologisch stelsel dwingt je ook om keuzes te maken. Wie past bij “ons” ecologisch stelsel en wie niet? In de kern komt het erop neer dat er een gezond balans moet zijn tussen commerciële belangen op korttermijn en stabiele samenwerking op langtermijn. Voor het bedrijfsleven is het relatief eenvoudig te bepalen als je de keuzevrijheid hebt bij bijvoorbeeld het kiezen van partners. Het ecologisch stelsel kan zich binnen een korte tijd snel aanpassen aan de veranderende omgeving. Het krachtenveld vormt zich organisch op basis van wat is er nodig in het ecologisch stelsel of zelfs de diverse stelsels.

Beperkingen voor ecologische stelsels
Voor overheden is dit minder makkelijk te realiseren. De Europese Aanbestedingsregels zijn er om marktverstoring, oneerlijke concurrentie en subjectiviteit te voorkomen. Een goed zaak waardoor je van mening kan zijn dat iedereen daardoor een eerlijke kans krijgt om met overheden zaken te doen. procurement-regulationsOf het in deze veranderende tijden ten gunste van overheden is om goed in te kunnen spelen op nieuwe technologische innovaties, om deel te kunnen nemen aan snelle veranderingen in markt en in te kunnen spelen op noodzakelijke ontwikkelingen, kun je je oprecht afvragen. De ecologische stelsels waar overheden onderdeel vanuit maken, kampen allemaal met hetzelfde probleem. Gezonde wisselingen in het ecologisch stelsel is eenvoudigweg niet mogelijk. Het snel inspelen op veranderingen wordt namelijk beperkt door allerlei maatregelen die ervoor zorgen dat er lange doorlooptijden zijn voor inkoopcircuits, geen voorkeuren voor een technologische innovatie mogen zijn en er al helemaal geen vrije keuze mag zijn voor partners in het ecologisch stelsel. Dit heeft nogal wat consequenties!

Innovatie als drijfveer voor ecologie
Recentelijk had ik het genoegen om aanwezig te zijn bij presentaties van Akzo Nobel, Post NL en NXP over hoe zij om zijn gegaan met de veranderingen. agreementsHet was uitermate interessant om te zien hoe innovatie heeft bijgedragen aan ontwikkelingen van het ecologisch stelstel. Hoe partners objectief zijn geselecteerd. En welke afspraken er zijn gemaakt om de ecologie te laten werken in het belang van iedere deelnemer aan het ecologisch stelsel.  Het heeft mij een belangrijk inzicht te gegeven in relatie tot de problematiek waar de overheden mee kampen qua selectie van partners, of beter gezegd qua selectie van hetgeen nodig is vanuit innovatie om een ecologisch stelsel goed te laten werken, ongeacht de keuze van partners.

Het Duivels Dilemma voor overheden
Het inzicht dat is ontstaan is eigenlijk een duivels dilemma waar overheden mee kampen. Het samenwerken van overheden is heel erg belangrijk om economische belangen te kunnen behartigen. Bundeling van vraag zorgt vaak voor daling van de kosten. Bundeling van overheden zorgt voor betere uitvoering van (integrale) processen. Het hebben van één gezicht, één merknaam, naar de burgers, bedrijfsleven en onderwijs schept duidelijkheid. Althans dat is in de gedachte van velen een terechte beeldvorming, als we als voorbeeld de Rijksoverheid nemen.

Het Huis van Thorbecke 2.0  De samenwerking tussen overheden, nog los van de uitdagingen gelet op de ministeriële verantwoordelijkheden, zorgt voor een hoog volume aan vraag richting marktpartijen. De contradictie in terminus is dat de bundeling van de krachten ook zorgt voor de complexiteit in keuzes vanwege beperkende wetgeving. Als je de vraag te groot maakt dan kun je wel hoge kortingen bedingen, maar flexibele samenwerking met diverse partijen om te komen tot een ecologisch stelsel wordt eigenlijk onmogelijk gemaakt. Nieuwe technologische ontwikkelingen kun je niet eenvoudig toevoegen aan het ecologische stelsel of als een technologie is achterhaald, deze laten verdwijnen uit het ecologische stelsel.

Inzichten 2018 en de missie voor 2019
Het zijn de belangrijkste constateringen van 2018 dat (1) de overheden onderdeel zijn van vele ecologische stelsels, (2) bundeling van krachten een zekere mate van complexiteit met zich meebrengt en (3) technologische ontwikkelingen niet altijd direct kunnen worden opgenomen waardoor flexibilisering van overheden ernstig wordt beperkt. technological-developmentHet doel voor 2019 wordt om samen met overheden, bedrijfsleven en onderwijs eens goed te gaan kijken op welke wijze de ecologie van de toekomst voor overheden kan gaan werken. Hoe flexibele opname van technologische ontwikkelingen bij overheden en samenwerking met potentiele partners in het ecologische stelsel, of beter gezegd in de diverse ecologische stelsels, tot hun recht gaan komen binnen de mogelijkheden die er zijn. Of hoe de mogelijkheden moeten gaan worden gewijzigd. Een missie die uiteindelijk moet leiden tot wat we allemaal graag willen en dat is goed werkende overheden die uitvoering geven aan hetgeen wij als burgers graag wensen.

Dank jullie wel…
Het is het laatste blog van dit jaar van mijn hand. Ook ik ga de komende weken genieten van hetgeen in de decembermaand zo belangrijk is, namelijk de familie en vrienden die het gehele jaar achter je staan terwijl je zo druk bent met werken. Mijn dank wil ik uitspreken voor alle lezers van mijn blog. Voor eenieder die op zijn of haar manier een reactie heeft gegeven. Maar ook voor eenieder die geen rechtstreekse reactie heeft gegeven, doch wel de inspiratie uit de blogs heeft gehaald. Het was mij een waar genoegen om de inspiratie en inzichten te mogen aanreiken.

thanx

Ecologie in de toekomst, Japanse wijsheid!
Met veel plezier kijk ik uit naar 2019. Een jaar waarin ik mij persoonlijk hard ga maken om ecologie nog meer waarde te geven in mijn leven, mijn werk, mijn hobby’s samen met eenieder die op soortgelijke wijze denkt, doet en zijn of haar waarde aan het leven wenst toe te voegen. Op de voor mij gepaste wijze sluit ik graag het jaar met twee quotes vertaald vanuit het Shinto, de oorspronkelijke religie in Japan. Deze wijze van denken heb ik mogen ervaren tijdens mijn periode bij een Japanse organisatie. Tot op de dag van vandaag voel ik mij vereerd dat ik heb mogen leren hoe Japanse leidinggevenden aankijken tegen de toekomst. Hoe Japanse organisaties waarde wensen toe te voegen aan onze samenleving en ons aards bestaan.

“Your job is not to judge, not to figure out whether someone deserves something. Your job is to lift the fallen, to restore the broken and to heal the hurting.” en “When you let go of what you think you are, you’ll become what you might be.”

“Dankbaarheid” is waar ik het jaar mee sluit. Het was niet altijd makkelijk, maar het heeft zeker wel de levenslessen gebracht die passen bij mij als persoon. Ik wens jullie allen en jullie dierbaren hele fijne feestdagen, een gezond en liefdevol nieuwjaar, met alles wat wenselijk is voor 2019. Dank jullie wel! Tot in 2019…

shinto-new-year

Ter info: Shinto, de oorspronkelijke religie van Japan en de letterlijke vertaling van ‘de weg der goden’, is een manier om je levenspad te bewandelen. Zuiver en puur en met bijzonder veel liefde en respect voor de mens en natuur. Shinto uit je in dankbaarheid.

 

Schagen – In de Digitale Transformatie deze keer een blog niet over de angst voor leveranciers en de snelle verkopers, maar over het belang van een goede samenwerking met leveranciers. Een transformatie kan niet alleen autonoom binnen de organisatie plaatsvinden.  Er moet, naast de ontwikkeling van mens en technologie, ook juist oog zijn voor de samenwerking met externe partijen. Leveranciers hebben een belangrijke plaats in de waardeketen van een organisatie. Belangrijke veranderingen in de organisatie geven veelal ook een rechtstreeks effect op de externe partijen waar mee wordt samengewerkt en de diensten welke zij leveren. Hoe maak je tijdens de digitale transformatie optimaal gebruik van de kracht van je leverancier? En wat mag je van een leverancier verwachten in de transformatie die de organisatie aan het uitvoeren is?

Het zijn valide vragen die door sommige organisaties worden afgedaan met: “Niets, want als ze mij gewoon leveren wat ze afspreken, dan ben ik tevreden. Het betrekken van leveranciers bij de transformatie maakt het voor mij alleen maar lastiger!” aldus sommige organisaties. Op zich ook een mogelijk terechte vaststelling, want een transformatie van een organisatie is niet eenvoudig als er heel veel deelgenoten moeten worden betrokken. supply-chain-managementDan wordt het automatisch erg complex. Althans als je niet duidelijk bent in wat je wilt bereiken als organisatie, en hoe je meent daar te gaan komen, inclusief wat de verwachtingen zijn ten aanzien van medewerkers, opdrachtgevers en leveranciers.

In de dagelijkse praktijk hebben wij veel met externe leveranciers te maken. Of het nu gaat om tijdelijke aanvulling van kwaliteit of kwantiteit in expertise of om grootschalige implementaties van technologische ontwikkelingen, als een overheidsinstelling is de noodzaak om samen te werken met marktpartijen meer dan duidelijk aanwezig. Los van het feit dat je niet alles zelf kunt of wilt uitvoeren. Samenwerking is de sleutel van succes, zeker als je alle elementen in de totale waardeketen op zijn merites weet te beoordelen. En uiteraard de kans geeft om op alle vlakken te blijven ontwikkelen en openstaat voor de innovatieve kracht van leveranciers. De afgelopen periode hebben wij uitgebreid met een breed scala aan leveranciers gesproken over de ambitie die wij als organisatie voor ogen hebben. Dat heeft ons heel veel informatie opgeleverd, maar ook heel erg geholpen in de haalbaarheid van onze ambitieuze plannen voor 2018-2021.

Business Vision

Het heeft ook heel veel inzicht gegeven! Inzicht in het benutten van de denkkracht, faciliteiten en innovatie van de leveranciers. Wat uiteraard moet passen binnen de bestaande contracten of toekomstige aanbestedingen. In dit blog ga ik niet in op de complexiteit van het aanbesteden want daar is en wordt al genoeg over geschreven. De focus in dit blog is om de vraag te beantwoorden die bij vele organisaties leeft, namelijk: “Hoe kan ik de leveranciers in de waardeketen laten participeren in de verandering die ik doormaak, zonder het complex in de besturing te maken?

De crux is om open en transparant te zijn over wat je als organisatie wilt bereiken. Deel je visie, strategie en missie helder met de leveranciers zodat zij vanuit het externe perspectief initiatieven aandragen hoe zij – als leverancier – een belangrijke bijdrage kunnen leveren. Er moet respect zijn voor elkaars standpunt van “Waartoe ben ik op aarde als organisatie?” teamworkAls dat duidelijk is, dan is er helemaal geen discussie over de aanwezige commerciële en financiële belangen. Iedereen beseft dat inkoop “veel voor weinig wenst te krijgen” en verkoop “weinig voor veel wenst te geven”. Het is de natuurwet van commercie om bestaansrecht te geven aan een organisatie. Veel interessanter is het om te kijken hoe je leveranciers positief kan stimuleren om groei in de waardeketen te bewerkstelligen. Groei in de vorm van optimalisatie en innovatie van de te leveren diensten (en/of producten) waardoor afnemers van de diensten weer zijn of haar diensten kan verbeteren of efficiënter kan aanbieden. We spreken niets voor niets van een waardeketen. Iedereen in de keten heeft een functie, zonder elkaar kun je niet! Het inzicht hebben in waar de verbeteringen moeten plaatsvinden is dus belangrijk. In het boek ‘The Goal’ van Eliyahu M. Goldratt staat subliem beschreven dat optimalisatie van ketens altijd over het gehele keten moet worden bezien.

In de tegenwoordige tijd wordt graag de term ‘ecologie’ gebruikt voor zo’n waardeketen. Alle onderdelen van de ecologie moeten bestaansrecht hebben en behouden. Daarom is het van belang dat het delen van de doelstellingen relevant is. Je doet jezelf tekort als je het blijft zien als “ik koop iets in, en laat het daarbij want het leveren is genoeg”. Voor ons als overheidsorganisatie geldt dit zeker niet. Het betrekken van leveranciers is juist zeer relevant om hoge besparingen of betere efficiëntie te bereiken. Het begint en eindigt echter wel bij het wederzijdse vertrouwen en respect voor elkaars doelstellingen. Alleen dan kun je ook het gesprek voeren over innovatie binnen de kaders van de ambitie en digitale transformatie die je als organisatie aan het uitvoeren bent.

respect-is-the-key

Daarnaast, zo aan het einde van het fiscale jaar zijn er vaak nog belangrijk stappen te zetten. De een moet zijn budget spenderen, terwijl de ander targets nog bereiken. Dat biedt enorme commerciële kansen bij het tot elkaar te komen.

Resumerend kunnen we vaststellen dat voor een goede digitale transformatie de innovatie – welke in de markt sneller en beter gaat – van essentieel belang is voor organisaties, met name overheden, om te komen tot gewenste positieve resultaten. Door leveranciers als partners te (gaan) beschouwen, van wederzijds vertrouwen uit te gaan, en in transparantie de te bereiken doelen met elkaar te delen, er succesvol gestuurd kan worden op versnellen van innovatie en volbrengen van een Digitale Transformatie.

© 2018 R.J. Raats

Dit blog is geschreven op persoonlijke titel! Het samenwerken met andere interne organisaties en (externe) marktpartijen is voor mij een belangrijke factor in mijn werk. Zonder een goede positieve samenwerking met alle partijen uitgaande van plain level field, dus binnen de kaders die daarvoor gelden voor overheden, kunnen wij ons werk niet doen. Gelukkig heb ik in de markt eerst een ruime ervaring mogen opdoen. Een basis die ik dagelijks aanwend om de samenwerking in al zijn facetten te mogen stimuleren. Waarbij vertrouwen in en het begrip hebben voor elkaars belangen, respect hebben voor (on)mogelijkheden en daarbinnen zoeken naar hoe je gezamenlijk tot innovatie en disruptie kunt komen, bij mij hoog op de agenda staat! Bij jou ook?

 

SCHAGEN – De verschillende publicaties over disruptie van de arbeidsmarkt vliegen met Mach 2 over het Internet. Uitzendorganisaties knijpen met de billen voor hetgeen komen gaat. Ondernemingen vrezen een economische crash door vernietiging van het aloude bedrijfsmodel van bemiddeling en de keten van kosten van het doorlenen. Honderden miljoenen, zo niet meer, gaan verloren aan niets van waarde toevoegende kosten bij het bemiddelen van mens en arbeid. Om over onzinnige inzet van kostbare opleidingen voor mensen met totaal andere interessen en talenten maar te zwijgen. De big bang staat letterlijk voor de deur, want de technologie laat zich niet meer afremmen. Technologische ontwikkelingen als Artifical Intelligence, slimme algoritmes en onnavolgbare rekenkracht versnellen op dit moment de veranderingen. De volgende fase van de Digitale Transformatie zorgt nu voor de start van de “Era of Human Value”. 

artificial_intelligence

Het is niet meer tegen te houden met oude denkwijzen en afschermen van bestaande processen. De transparantie en transformatie van de arbeidsmarkt is niet meer te stoppen. Boem! Dit gaat pijn doen! Einstein was briljant toen hij de uitspraak deed: “Als je alles blijft doen zoals je altijd hebt gedaan, dan mag je geen andere uitkomst verwachten!” De Era of Human Value gaat zorgen voor enorme digitale transformaties, voor noemenswaardige veranderingen van de waardeketen, voor nieuwe economische modellen, maar bovenal voor echte voordelen voor de mens! Industrialisatie en robotisering hebben (en zorgen) voor serieuze verandering van de werkgelegenheid. Pessimisten vrezen het ergste als ca. drie miljoen mensen die aan de zijlijn komen te staan. Optimisten zien juist kansen ontstaan doordat er andere soorten van nieuwe arbeid gaan ontstaan. En mastodonten proberen het tegen te houden, want de economische veranderingen gaan echt pijn doen. Uitspraken als “We laten het zoals het is!” en “Verander vooral niet te veel want dan verliezen wij onze positie!” gaan bakzeil halen in het komend decennia. De mens terug in de “driverseat” is wat staat te gebeuren!

Business's Superhero

De transparantie van de waardeketen van inzet van mensen komt boven water. Het matglas van de processen is gebroken! De kansen voor mensen die een vermeende afstand tot de arbeidsmarkt hebben, komen op. En nee, afstand tot de arbeidsmarkt betekent niet standaard dat iemand een beperking heeft! Iedereen die geen (betaalde) arbeid heeft, heeft een afstand tot de arbeidsmarkt. Het onbenutte arbeidspotentieel dat zo angstvallig in stand worden gehouden. We laten grote kansen liggen! Het op subjectieve wijze selecteren van mensen, het uitbuiten door extreme bemiddelingskosten, maar nog meer het laten doorlopen van vernederende gesprekken moeten we stoppen. Hoe is het toch mogelijk dat organisaties zelf niet inzien dat de wervingskosten (soms zelfs tot 30% van het jaarsalaris) niet meer in verhouding staan tot de geleverde waarde aan de keten? Is een dergelijke hoge vergoeding voor alleen het vinden van een nieuwe medewerker wel realistisch in de huidige tijd van technologische veranderingen? Nee! De technologische oplossingen zorgen voor snelheid bij het zoeken, voor substantiële verlaging van de arbeidskosten, voor eerlijkere kansen voor mensen, en zeker voor het beter aansluiten van de mens op arbeid en onderwijs. En toch! En toch zijn huidige bestuurders angstig voor de veranderingen die komen gaan. Ze durven niet de noodzakelijke verandering in te zetten uit angst voor mislukking! Voor het zelf vernietigen van het bestaande bedrijfsmodel. Alleen dan hebben we met z’n allen nieuws te melden, want de transformatie is niet meer te stoppen. Degene die de kansen van de technologie nu niet zien, gaan het nooit zien. Of zoals mijn oma zaliger altijd uitspraak: “Wat je niet kent, kun je niet begeren!

timeforchange

Voor degene die het nog niet begrijpen, probeer ik even een toonaangevend voorbeeld te geven op een totaal andere as. De strijd voor rekenkracht speelt zich momenteel tussen Amerika en China af. In het artikel van de Volkskrant van 3 januari 2018 over de snelste rekencomputer wordt duidelijk dat de technologie met een mega snelheid vooruit gaat. Snelheden als 150 tot 200 biljard berekeningen per seconde is geen toekomst meer, het is het heden. De High Performance Computers (HPC) zorgen dat Artifical Intelligence zich kan ontwikkelen sneller dan de mens de evolutie heeft doorlopen. Als liefhebber van gadgets houd ik mij binnen mijn vakgebied bezig met (de oriëntatie op) dergelijke high-tech ontwikkelingen. Om vervolgens daar een vertaalslag in te kunnen maken naar ‘Hoe kunnen dergelijke systemen het leven van de mens verbeteren!” In onderzoek en uitvoering naar gezondheid, in welzijn, in duurzaamheid, in welvaart, in alle facetten die mogelijk van positieve invloed kunnen zijn op ons maatschappelijk leven.

hpc

Nu de praktijk: de mens zoekt naar werk voor levensonderhoud (1e niveau Pyramide van Maslow), organisaties zoeken naar mensen voor het uitvoeren van arbeid, om vervolgens mensen verder op te leiden om de arbeid zo goed mogelijk te doen, zo simpel zit de wereld in elkaar. De terminologie die wordt gebruikt heet: Recruitment! Werkzaamheden door mensen uitgevoerd met een vaak subjectief beeld, een vooringenomen mening en een afgeschermd netwerk. Organisaties zitten in een wurggreep daar waar het gaat om vinden van mensen. Laat u uw organisatie gijzelen? Miljoenen worden gespendeerd om (arbeids)communicatie te doen en mensen aan te trekken.  Maar de bottleneck, het subjectieve deel van de verwerving van mensen wordt in stand gehouden. Wie “The Goal” van Goldrath heeft gelezen, weet als geen ander dat je naar de totale keten moet kijken als je wilt veranderen. De Digitale Transformatie heeft tot op heden alleen gekeken naar het vervangen van oude systemen en minder naar wat de volgende stap moet zijn. Althans vele organisaties ijken de activiteiten op “besparen” van beheerkosten van deze systemen en het reduceren van arbeid dat verricht moet worden door mensen. Innoveren kost geld, daar zijn we het wel over eens. “Wie is zo wijs om te durven kijken naar een volgende stap?” en “Wie durft te onderkennen dat juist de mens de oplossing is om te kunnen innoveren als organisatie?”

humanvalueofsuccess

 

Is dit blog een aanval op bestaand recruitment? Nee, dat is het zeker niet! Het is een inzicht in hoe de waardeketen van werving en selectie verbeterd kan worden. Hoe mensen een eerlijke kans krijgen. Hoe organisaties sneller en beter de juiste mens op de juiste plek krijgen voor het verrichten van arbeid dat juist een economische groei geeft. Het is een andere manier van kijken door processen te optimaliseren, technologie de ondersteuning te laten geven die we eigenlijk allemaal graag willen en door innovatie te benutten om er allemaal (lees: mens, organisaties en samenleving) beter van te worden.

Ter afsluiting: Een gemiddelde recruiter kijkt niet langer dan 6 seconden voor een eerste keer naar een CV en maakt een beslissing gebaseerd op de “bedrijfsregels” in zijn of haar referentiekader opgeslagen. Hoe groot dit referentiekader is, is afhankelijk van de ervaring. Een HPC kan in 6 seconden tussen de 900 en 1200 biljard overwegingen maken, gebaseerd op nano-data dat in geobjectiveerde bedrijfsregels is opgeslagen en waar Artifical Intelligence zorgt voor een continuproces van optimalisatie. Wie zorgt nou voor betere prestaties en een grotere kans op een goede match tussen mens en arbeid? Dan zwijg ik in deze nog maar over het feit dat alle onnodige schakels tussen mens en arbeid door technologie wordt weggenomen. Betekent dat het einde van een recruiter? Nee juist niet, want als je technologie inzet op de juiste wijze, dan wordt het werk van een recruiter namelijk veel belangrijker! De menselijke “klik” (lees: culturele overeenkomsten tussen mens en organisatie) kan tot op heden namelijk nog lang niet worden gedaan door technologie. En de kans dat het ooit zover gaat komen is nog ver!

humantouchandartificalintelligence

Wie het licht ziet, kan de reis vervolgen… Het gaat allemaal over het optimaliseren van processen en de waardeketen kritisch veranderen. De kansen daadwerkelijk aangrijpen om de organisatie om te vormen tot een high-performance organisatie (HPO), om daarmee de functionele als financiele toekomst veilig te stellen. Om daarmee de kracht van de individuele mens tot zijn recht te laten komen. En last but not least, de angst voor afwezigheid van arbeidskrachten te laten afnemen. Want laten we wel zijn, gaat het nu om de arbeid of de kracht? Beantwoord de vragen eens: “Als ik exact weet wat ik heb, maak ik dan dezelfde keuzes nog voor wat ik wil bereiken met mijn organisatie?” en “Als ik toch eens wist wat voor kwaliteit ik in huis heb, zou ik dan mijn organisatie beter kunnen laten fungeren?” Kortom, zie je de kans om te innoveren of voel je de angst om te moeten veranderen?

© 2018 R.J. Raats

NB: Dit blog is geschreven op persoonlijke titel vanuit mijn drijfveer om ogen te openen, mensen een eerlijke kans te geven, organisaties de groei te gunnen die ze verdienen, en ook om de disruptie duidelijk te maken die er gaande is. Mijn expertise en ervaring als Lean IT Black Belt, gecombineerd met mijn interesse in techniek & technologie en achtergrond, zorgt voor een heldere visie over het inzetten van technologische innovaties versus bestaande processen. De Digitale Transformatie geeft volop kansen om te innoveren, als bestuurders van organisaties door krijgen dat onbenut arbeidskapitaal (kwaliteiten van mensen) wel eens kunnen zorgen voor een economische ontwikkeling die zijn weerga niet kent! 

Helaas worden bestaande denkwijzen angstvallig in stand gehouden. Regeert angst voor de volgende fase van de Digitale Transformatie. Wordt intransparantie in stand gehouden om achterhaalde economische bedrijfsmodellen te beschermen. Helaas! Wie weigert zijn/haar ogen te openen voor de innovatieve technologische mogelijkheden, maar blijft vasthouden aan oude denkwijzen, krijgt in het komend decennia vanzelf te maken met het instorten van het imperium dat nu wordt gekenmerkt door macht, intransparantie & angst. Wie durft te innoveren? Of gaan we met z’n allen in Nederland kijken naar wat er wereldwijd gebeurt?

Schagen – De gespannen situatie op de arbeidsmarkt dwingt ons om noodzakelijke maatregelen te gaan nemen. Op nagenoeg ieder vakgebied is er een ernstig tekort aan arbeidskrachten. Was het eerste alleen de IT-bedrijven die klanten ‘nee‘ moesten verkopen. Nu sluiten zelfs restaurants geheel of deels om het tekort van goed personeel te compenseren of de werkdruk te verlagen. Twee uitersten die één ding gemeen hebben. De strijd om goede arbeidskrachten wordt steeds grilliger, dat is een feit. Wie niet de juiste mensen weet aan te trekken loopt grote bedrijfsrisico’s!

Is het eigenlijk wel zo dat het aantrekken van nieuwe medewerkers de grootste uitdaging vormt voor bedrijven en overheden? Zijn er geen andere factoren die meespelen in de problematiek van ‘tekort aan arbeidskrachten‘? Zijn er geen andere uitdagingen?

Snijden leidt tot lijden
In mijn ogen zijn er wel degelijk ook andere factoren die meespelen bij het afremmen van de economische groei. Laten we even wat afstand nemen van de materie. En afzakken naar de basis van bedrijfsvoering. Het “model van Tracey & Wiersma” is een bewezen waardestrategie om focus van een organisatie te richten. Althans dat was het! Het drie dimensionale model is in de kern goed, als je deze ook op de juiste wijze toepast. En daar is het bij vele bedrijven in de crisistijd misgegaan. De focus kwam volledig op één van de drie pijlers (Operational Excellence) te staan, waardoor voor de andere twee pijlers (Customer Intimacy & Product Leadership) geen of te weinig aandacht was. Snijden in personele kosten bracht gelijk resultaat, dus werd er tot op het bot gesneden.

ontslag

Disruptie van bedrijfsmodellen
De komst van disruptieve technologieën (en startups met weinig overheadkosten) zorgden voor nog meer druk op bestaande bedrijfsmodellen die in een sneltreintempo nietig konden worden verklaard. Traditionele werkende organisaties wisten de koers niet snel genoeg te wijzigen waardoor faillissementen onoverkomelijk waren. Meer ontslagen waren het gevolg van deze crisis. De ene na de andere organisatie kondigden ontslagrondes aan. Hadden deze organisaties zelf de koers op tijd kunnen wijzigen?

Effect van Subjectiviteit & Belangen
De meningen mogen verschillen, maar mijn antwoord is ‘ja‘! Het begint bij een goede visie voor de organisatie, gevolgd door een strikte uitwerking van deze visie in haalbare doelstellingen. Om deze te kunnen realiseren heb je de juiste mensen nodig. En hier gaat het mank bij de gemiddelde organisatie. Men weet gewoonweg niet exact wat voor kwaliteit er in de organisatie aanwezig is. Laat staan dat iedere medewerker op zijn/haar kracht wordt ingezet. Een op oud-denken gebaseerde vlootschouw lost dit niet op. De subjectiviteit is te groot en de individuele belangen van leidinggevenden te verdeeld. Hoe neem je de subjectiviteit weg? Hoe neutraliseer je de individuele belangen?

subjective-dialogs

Inzet van Innovatieve Technologieën
De Digitale Transformatie van de arbeidsmarkt gaat hier een belangrijke rol in spelen.  Moderne technologische oplossingen met slimme algoritmes en kunstmatige intelligentie gaan een significant verschil brengen in HR-processen. Het vergt van organisaties wel een transformatie van wijze van denken. Angst regeert bij de inzet van innovatie technologieën, terwijl deze volgende fase ons juist leidt naar de Era van Human Value.

Belang van Retentie & Recruitment
Oftewel de juiste man/vrouw met de juiste kwaliteiten op de juiste tijd voor de te verrichten arbeid binnen de organisatie. De recruiter, de manager, de directie, de HR-consultant, de medewerker, de trainer/coach/opleider en de adviseurs maken allemaal onderdeel uit van de Digitale Transformatie van Human Resource Management. Althans wanneer je als organisatie serieus wilt kijken naar de kwaliteiten van je medewerkers, want daar ligt de eerste winst in het terugdringen van ’tekort aan arbeidskrachten’. Het behouden van medewerkers en beter inzetten kan zo maar zorgen voor vooruitgang   waar je als directie alleen van kon dromen. De oplossing? Durf de volgende stap van de Digitale Transformatie te zetten! Automatiseer niet alleen de primaire processen, maar benut innovatieve technologieën om recruitment & retentie beter te ondersteunen.

innovatieve-algoritmes

Recruitment, Algoritmes & Artificial Intelligence
Slimme bedrijven zetten medewerkers vaak beter in. De tevredenheid en loyaliteit stijgt en de productiviteit neemt toe. Daarnaast creëren zij hiermee ware ambassadeurs die andere mensen enthousiast maken om ook bij de organisatie te komen werken. Door gebruik te maken van andere manieren van pre-selecteren, op basis van moderne algoritmes en kunstmatige intelligentie, wordt recruitment & retentie relatief eenvoudig. De nieuwe (en intelligente) recruiter maakt in de Digitale Transformatie graag gebruik van moderne faciliteiten omdat het proces hiermee wordt versneld & geoptimaliseerd. Voor degene die denken dat de volgende fase van de Digitale Transformatie, de optimalisatie van HRM – The Era of Human Value -, nog te stoppen is, heb ik mogelijk nieuws! De nieuwe economie dwingt je niet tot veranderen. Zij benadrukt alleen de noodzaak tot veranderen! De andere kant op kijken gaat je echt niet helpen!

© 2018 R.J. Raats

Belangrijke noot: Ook dit blog is geschreven op persoonlijke titel en gestoeld op persoonlijke ervaringen opgedaan in de dagelijkse praktijk. Als Lean IT Black Belt kijk ik bewust naar trends, ontwikkelingen in technologie en veranderingen bij organisaties. Een Digitale Transformatie beperkt zich niet tot het automatiseren van processen, maar gaat juist over het transformeren van organisaties naar een volgende economische fase.

Bronnen:

Schagen – De arbeidsmarkt is, in tegenstelling tot enkele jaren terug, totaal veranderd qua vraag en aanbod. Werkgevers schreeuwen moord en brand dat zij economisch geen vooruitgang boeken en opdrachten moeten afzeggen vanwege een ernstig tekort aan goed gekwalificeerd personeel. In de Volkskrant van 26 augustus jl. stond een artikel van waarin deze problematiek goed werd benoemd. De hoogleraren Schippers en Wilthagen geven in dit artikel een prognose af die je als een winstwaarschuwing kunt zien. In het komend decennia wordt de krapte op de arbeidsmarkt nog groter, maar de Haagse oplossingen lijken uitgeput! volgens de auteur van het artikel.

leancartoon

“We kunnen een probleem niet oplossen met dezelfde denkwijze die het heeft veroorzaakt,” is een befaamde quote van Einstein. Het is een uitspraak die klinkt als een klok! Degene die daadwerkelijk de verandering in gang kunnen zetten zien het helaas niet! Er moet een andere wijze van denken worden ingezet om de arbeidsmarkt structureel te veranderen. Enerzijds is de pensioenleeftijd verhoogd naar 67 jaar met een stijgende indexering en anderzijds wordt de kennis en ervaring van mensen “aan de zijlijn”, zoals 50-plussers, statushouders, jongeren en andere groepen, aan de kant geschoven alsof ze waardeloos zijn. Hoe vreemd is het dat we hele groepen zelfs ongenuanceerd uitsluiten?

Het kabinet heeft met het verhogen van de pensioenleeftijd duidelijk vanuit een eenzijdig (financieel) perspectief het besluit genomen, zonder de verdere consequenties te overzien. Het aantrekken van de economie is helaas niet een direct gevolg van het handelen van dit kabinet, maar een wereldwijde ontwikkeling waar technologische innovatie een belangrijke rol in speelt. Het “automatiseren” van gevaarlijke, eenvoudige en repeterende werkzaamheden is de afgelopen 20 jaar flink uitgevoerd. De komst en het toepassen van kunstmatige intelligentie in verdere digitalisering moet volgens knappe koppen de oplossing gaan bieden. Gaat deze kunstmatige intelligentie alle beslissingen voor u nemen?

Het is een oude manier van denken om technologie ongebreideld in te zetten voor het oplossen van het tekort aan arbeidskrachten – zie blog De Paarse Krokodil in de Arbeidsvijver -. Zolang werkgevers naar functies blijven kijken zoals in het verleden dan gaat het tekort inderdaad substantieel oplopen. Met alle gevolgen van dien in het achterblijven van de wenselijke economische ontwikkelingen. De mogelijke groei van 3,2% wordt nu al teruggeschroefd naar 2,5% met zelfs een prognose van 1,9%. En ondanks deze ernstige becijfering gaan er geen lichtjes branden? Nee het licht gaat uit kun je zeggen! De economie dooft dan uit als een opgebrande kaars!

digital-transformation

De digitale revolutie moet nu juist doorschakelen naar de volgende fase. Het tekort op de arbeidsmarkt is er eigenlijk helemaal niet in de vorm zoals overal wordt aangegeven. De oude wijze van denken erover zorgt voor de daadwerkelijke problematiek. In Den Haag doen ze er goed aan om de problemen van de werkgevers te onderkennen. Het geven van stimulans aan een veranderende denkwijze op vlakken van onderwijs, bedrijfsleven en financiën. Het aanpassen van het onderwijssysteem, zoals het toestaan van meer modulaire samenstelling en eenvoudigere financiering van onderwijs, zou al een stap in de goede richting zijn. Het toegang geven tot onderwijs dat mensen in een korte tijd een goede basis geeft is essentieel voor toetreding tot de arbeidsmarkt. Het onderwijs toespitsen op modulaire blokken – zie ook het blog Digitale Transformatie & Human Value – zorgt voor de introductie van de agile wijze van leren, zodat mensen gericht kunnen worden op de behoefte die er leeft op de arbeidsmarkt. De verbinding tussen onderwijs en bedrijfsleven moet beter! Hier ligt een belangrijke taak en uitdaging voor het kabinet om de verbinder te vormen tussen de drie O’s (Overheid, Onderwijs & Ondernemers).

Voor werkgevers ligt er ook een schone taak. Durf eens anders te kijken naar uit te voeren arbeid. Dat vraagt om inzicht in de taken die moeten worden uitgevoerd. De Lean methodiek is ontstaan door op een andere wijze te kijken naar het uitvoeren van arbeid. Daar zijn nieuwe functies door ontstaan. En belangrijker nog, op verschillende niveaus van kennis toegankelijk. De persoon hoeft niet meer alles te kennen en kunnen! De focus voor het uitvoeren van bepaalde specifieke taken zorgt voor een totaal andere invulling van arbeid. Een mooi voorbeeld van een bedrijf dat zijn tijd jaren vooruit is, is ASML. Het inzetten van specialisten voor één specifieke taak, binnen een divers team van specialisten, zorgt voor een geweldig eindresultaat. Echter deze wijze van denken en doen is niet voor iedere werkgever gewoon. Je moet lef hebben om te durven veranderen. Misschien nog wel meer het durven inzetten van ‘game-changers’, want dan heb je past lef!

apolloleaders-gamchanger.png

De eerste stap is iemand binnenhalen op het hoogste niveau in het bedrijf met de kwaliteiten en inzicht in hoe je veranderingen in gang zet. Om vervolgens vanuit aanwezige expertise in het bedrijf te kijken welke “carving” van taken mogelijk is. De nieuwe denkwijze is het verrichten van taken vanuit een specialistische focus in plaats van “iedereen moet alles kennen en kunnen”. Wanneer deze denkwijze eenmaal ingevoerd wordt ontstaat er een totaal andere behoefte aan arbeidskrachten. Dan kun je mensen modulair opleiden in een korte periode om te kunnen voldoen aan de nieuw te ontstane vraagstelling. Daarmee maak je arbeid weer toegankelijk voor het op dit moment onbenutte arbeidspotentieel van langs de zijlijn staande mensen. Nee, niet iedere werkloze is een luie donder!

De stap die in het voorgaande nog ontbreekt is de sleutel die nodig is om het ook te laten werken. Namelijk die van de verbinding tussen mens, onderwijs en arbeid. In eerdere blogs heb ik daar al eens over geschreven. De innovatie van de arbeidsmarkt betekent het inzetten van nieuwe technologische middelen, gekoppeld aan een nieuwe denkwijze, waardoor taakgericht en objectief denken het menselijk handelen gaat beïnvloeden. Als werkgevers de veranderingen in het verrichten van arbeid durven aan te gaan, het onbenutte arbeidspotentieel inzichtelijk wordt gemaakt, de motivatie van deze mensen positief wordt gestimuleerd en het kabinet besluiten durft te nemen op het gebied van verruiming van (arbeids)wetgeving en verbeterde beschikbaarheid van financieringen voor het Midden- en Klein Bedrijf, pas dan, pas dan kan het tekort op de arbeidsmarkt serieus worden opgelost. In het blog Start Now! met Business Innovatie staan belangrijke facetten die iedereen aan het denken kan zetten, maar of mensen daadwerkelijk tot handelen overgaan, van kabinet tot werkgevers, van jobcoaches tot werklozen dat is de vraag.

Maar “als we alles blijven doen zoals we altijd hebben gedaan” dan moeten we stoppen met klagen en accepteren dat we enerzijds een grote populatie aan ervaren mensen langs de zijlijn laten staan en anderzijds de economische groei zelf aan het beperken zijn met deze denkwijze.

© 2018 R.J. Raats

Belangrijke noot: De blogs zijn geschreven vanuit een heldere visie op de arbeidsmarktproblematiek en op persoonlijke titel. Mijn motivatie is om mensen eerlijk, oprecht en objectief de kans te geven om deelgenoot te mogen zijn op de arbeidsmarkt, omdat het deelnemen niet alleen een gezonde zaak is! Iemand moet zelfstandig in staat zijn en worden gesteld om een eigen toekomst op te bouwen. En daarmee in de breedste zin van het woord een bijdrage te leveren aan de maatschappij die wij samenleving noemen. Laten we vooral samen leven en werken!

Maslows-Hierarchy-of-Needs