AMSTERDAM – Het leven zit vol verrassingen. De dag van vandaag heeft dat weer eens duidelijk kenbaar gemaakt. Het uit zich op verschillende manieren, maar één ding blijkt telkens centraal te staan. Het midden- en groot bedrijfsleven kampt met een geweldige uitdaging. Grootschalige ontslagronden zijn aan de orde van de dag. ‘Operational Excellence’ lijkt nog het enige ‘buzzword’. In eerdere blog heb ik er al over geschreven. Er is niet één ultieme oplossing om uit de economische crisis te komen. Op alle fronten moet men ten strijde trekken om het hoofd boven water te kunnen houden al bedrijf. Creativiteit, ondernemerschap, out-of-the-box-denken, vertrouwen en doorzettingsvermogen zijn de minimale noodzakelijke talenten voor hedendaagse bestuurders. Helaas beschikt niet iedere bestuurder over één of meer van deze talenten waardoor bedrijven onnodig in turbulent vaarwater terecht kunnen komen. Welke oplossing heeft men voor handen om de crisis en deze nijpende situatie te kenteren?
De vele gesprekken dagelijks over de ‘strategie voor sourcing’ en de contacten met (potentiële) klanten geven een meer en meer helder beeld over de lopende vraagstukken bij bestaande organisaties. Het lijkt wel een ‘contradictie in terminus’, een innerlijke tegenspraak. Vandaag had ik meerdere interne en externe gesprekken over ‘sourcing vraagstukken’. Een globale conclusie is dat veel bedrijven zich richten op verhogen van de aandeelhouderswaarde in plaats van het neerzetten van de ‘meaning of life’. Wat is het maatschappelijke bestaansrecht van een organisatie? Kun je hiermee de financiële verzilvering realiseren?
Kun jij in één zin verwoorden wat het bestaansrecht is van jouw bedrijf? Zo ja, heb jij zicht op de financiële rechtvaardiging? Waar verdient jouw organisatie haar inkomsten mee? Tenslotte, als er dan positief geld wordt verdiend, waar gaat de ‘winst’ dan heen? De aandeelhouders? De medewerkers? Versterking van het bedrijf? Hierover verschillen de meningen. Daar waar het ene bedrijf vasthoudt aan een “bevroren bedrijfsstatus”, onderscheiden andere bedrijven zich door (financiële) wegen wegen te bewandelen die leiden tot strooien met bonussen en dividend. De maatschappelijke functie van het bedrijf is in de meeste gevallen of naar de achtergrond verdwenen. En toch kunnen de meeste in nood verkerende bedrijven de koers wijzigen. Een mooie passende uitspraak is: “De wind kun je niet veranderen, wel kun je de zeilen zo aanpassen dat het je weer voor de wind gaat….”
Het draait allemaal om ‘het tonen van leiderschap’ zoals een goede kapitein bij stormachtige weer toont door zelf ook op de brug te staan en het bevel te voeren. Nu beslissen, nu koers wijzen, nu de wind terug in de zeilen brengen vraagt om lef, daadkracht en doorzettingsvermogen. Het lef om te durven veranderen en beseffen dat in zo’n stormachtige situatie de man- en vrouwschappen degene zijn die het werk daadwerkelijk moeten verrichten. Het vraagt om daadkracht om te tonen dat je voor de troepen staat. Hen weet in te zetten op de juiste plek. Het betekent dat er een zwaar beroep wordt gedaan op het doorzettingsvermogen om te blijven vertrouwen op de man- en vrouwschappen. De storm is pas getrotseerd als de horizon weer zichtbaar is. Een mooi analoog voor wat er nodig is om uit de crisis te komen. Het anti-cyclus investeren betekent ‘Human Value’ voorop plaatsen. De juiste man/vrouw op de juiste plek en doen waar je voor bent opgericht. Het maatschappelijke bestaansrecht van het bedrijf moet weer in ere worden hersteld!
Resume… Je kunt in ieder bedrijf de vraag stellen: “Wil de echte kapitein opstaan?” Degene met hart voor de kernactiviteit van de organisatie, voor de mensen welke het bestaansrecht weten te rechtvaardigen en het weten uit te stralen dat één team, één kracht, één missie echt werkt!