Het Nieuwe Leven | Richard Raats' Blog

Archief voor de ‘Het Nieuwe Leven’ Categorie

Digitale Transformatie & Human Value

Geplaatst: 13 april 2018 in Het Nieuwe Innoveren, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken

SCHAGEN – Het “Era van de Digitale Transformatie” is aangebroken en gaat de komende jaren de samenleving flink veranderen. Volgens hoogleraar Jan Rotmans – Verandering van Tijdperk is er geen ontsnappen meer aan. De samenleving is volop in beweging op vele fronten. Bestaande organisaties worden geconfronteerd met serieuze (maatschappelijke) bewegingen van onderop ingezet.

We ontkomen er niet meer aan om serieus aan de slag te gaan met de digitale transformatie. Maar wat betekent het nou eigenlijk, ‘De Digitale Transformatie’. En zijn we daar al niet al jaren mee bezig? Vragen die vanuit het perspectief van de gemiddelde mens valide zijn! En waar tot op heden nog niet een eenduidig antwoord op mogelijk is!

Over de (technologische) digitale transformatie is al zoveel geschreven dat je je hierover goed kunt oriënteren. Op vele fronten worden specifieke evenementen, web- en seminars georganiseerd waar je uitgebreid wordt meegenomen in de digitale transformatie. Het is dus geen meerwaarde als ook ik hierover ga schrijven. Nee! Ik richt mij op de volgende fase in de digitale transformatie, en wel die van de organisatorische (personele) effecten hierop.

De vragen waarvoor ik het besef tracht te brengen zijn: “Wat betekent de digitale transformatie voor de gemiddelde arbeidskracht? Hoe kunnen organisaties qua uitvoering van arbeid inspelen op de snelle digitale transformatie ingegeven door innovatie van technologie? Blijft het bestaansrecht van de organisatie wel in stand na de digitale transformatie (zelf of in de directe werkomgeving)?” En zo kunnen we ongetwijfeld nog vele vragen stellen. Belangrijkste is dat het besef aanwezig is dat het niet alleen een technologische ontwikkeling is die onze samenleving doet veranderen, maar juist dat de menselijke component, zowel voor mens als voor organisaties, hierin zo van belang wordt.

Om de dialoog niet te breed te maken, beperk ik mij in dit blog tot de directe effecten op arbeidskrachten en werkgevers. Kort gezegd: “Wat is (Company) Human Value? En wat gaat er veranderen als de digitale transformatie zijn beslag krijgt? Wat kan het betekenen voor de individuele arbeidskracht? Hoe kan het onderwijs preventief en proactief inspelen op de effecten van digitale transformatie? Welke uitdagingen krijgen arbeidskrachten en werkgevers in de komende jaren (mede veroorzaakt door de digitale transformatie)?”

Wat is Human Value (HV)?
Het is belangrijk om de definitie van Human Value duidelijk te maken. Er rouleren op Internet vele interpretaties van deze term. Om niet in een discussie te belanden, hanteer ik de volgende definitie: “Human Value is de som van alle persoonlijke kenmerken van een individu, en die bestaat uit de totale skillset waaronder competenties, vaardigheden, ervaring en bezigheden.” Hieronder versta ik dus de totale encyclopedie van de individuele mens.

Wat is Company Human Value of Human Value in het kwadraat (HV²)?
Volgen we de definitie in de vorige alinea dan betekent Company Human Value de som van alle arbeidskrachten die actief zijn binnen de organisatie, in realtime gemeten.

Tot op heden vormen de actieve arbeidskrachten een substantiële kostenpost voor iedere organisatie. Maar nimmer staat Human Value op de balans genoemd. Om nog maar te zwijgen over de risico’s van het bedrijf als er een significante verandering op komst is. Van het weglopen van (goede) mensen tot het behouden van mensen die eigenlijk niet meer mee kunnen. De economen die zich wagen aan een voorzichtige schatting, durven deze schattingen echter niet openbaar te noemen. De wetenschappelijke onderbouwing van de bevindingen ontbreekt. De methodieken om Human Value te meten zijn niet transparant genoeg, zijn te subjectief vanwege de inmenging van belanghebbende lijnmanagers waardoor arbeidskrachten terughoudend zijn of worden “beperkt” in het deelnemen aan dergelijke onderzoeken.

Om de digitale transformatie echter niet het bestaansrecht te laten ontnemen van de organisatie is actie gewenst. Zijn er oplossingen nodig om risicomanagement te gaan uitvoeren op de te verrichten arbeid en te waarborgen dat de benodigde expertise voor nu, voor de transformatie en de toekomst aanwezig blijft of via flexibilisering kan worden ingezet?

Wat zijn mogelijke effecten van de digitale transformatie?
Het brengt nogal wat teweeg binnen een organisatie om allerlei nieuwe technologieën te implementeren. De te verrichte arbeid kan significant veranderen, bestaande expertise raakt gedateerd, nieuwe expertise moet worden aangeleerd of aangetrokken. De flexibiliteit van (beschikbaarheid van) expertise is de verandering die 1:1 verbonden is aan de digitale transformatie. Een schrijnend tekort aan expertise en de hoge kosten van arbeid en werving van arbeidskrachten is door het aantrekken van de economie een hard feit! Bedrijven merken nu al groeibeperkingen, terwijl (nieuwe) klanten staan te dringen.

Opleidingsinstituten en onderwijsinstellingen kunnen vanwege (wettelijke) traditionele eisen niet direct inspelen op modulaire educatie. Maar organisaties willen graag inspelen op de behoefte voor de toekomst. De veranderingen volgen elkaar echter in zo’n hoog tempo op dat het bijna onmogelijk is om met het huidig onderwijs daarop in te spelen. Innovatie expert Jef Staes heeft jaren geleden al aangegeven dat twee dimensionaal onderwijs niet meer van deze tijd is. Het bewijs is daar, want het tekort aan expertise op verschillende fronten en ook in een grote diversiteit aan branches is een feit in 2018.

© 2018 Jef Staes – You’re a sheep (Innovatie van 2D expertise naar 3D expertise)

Of je nu start met het voortgezet onderwijs of expert bent in jouw vak, de wereld verandert zo snel dat een keuze voor een beroepsrichting (inclusief lifetime employment) voor vele beroepen niet meer te maken is. Het betekent dat je in het onderwijs eigenlijk moet worden voorzien van een goede basis met een open perspectief (drie dimensionaal onderwijs zoals door Jef Staes – Je bent een schaap! aanbevolen wordt). Het blijven studeren en leren (continous learning) neemt in het dagelijks leven van de gemiddelde arbeidskracht al een serieuze plaats in. Je wordt als arbeidskracht met grote regelmaat uitgedaagd om je telkens te blijven verbeteren. Stilstand betekent letterlijk achteruitgang. De digitale transformatie zorgt hierbij voor onvoorziene versnelling om expertise te ontwikkelen en op peil te houden. Maar welke expertise betreft het dan om onderscheidend te worden en blijven? En is daar nog werk voor of ontwikkel je expertise die straks niet meer benodigd is? Hoe kun je blijven groeien en beter: hoe kun je die arbeid uit blijven voeren die je leuk vindt en zorgt voor dagelijks brood?

Wat zijn de uitdagingen voor arbeidskrachten en werkgevers in de komende jaren?
Het is wel duidelijk dat de digitale transformatie voor serieuze veranderingen gaat zorgen voor zowel arbeidskrachten als werkgevers. Het in realtime inzicht hebben en houden voor de Company Human Value wordt essentieel voor organisaties om in te kunnen spelen op technologische en bedrijfskundige veranderingen, opleidingsbudgetten toe te wijzen aan de groei van de juiste expertise (lees: arbeidskrachten), het op een flexibele wijze verzorgen van (de juiste!) instroming, doorstroming en uitstroming van expertise zonder dat het extreme kosten met zich meebrengt. De bestaande kanalen voor werven moeten een belangrijke procesversnelling kunnen faciliteren, die dwars door netwerken heen gaat. De strijd om “de juiste man/vrouw op de juiste tijd voor het verrichten van de juiste arbeid” gaat een steeds belangrijkere plaats innemen. Het imago van de organisatie speelt een groeiende rol in het aantrekkelijk zijn voor arbeidskrachten om de arbeid te komen verrichten.

Ter informatie: Het blog is mede geïnspireerd door de werkzaamheden die ik dagelijks als COO, CTO en Plv. Programma Directeur verricht voor de Rijksoverheid. Ook daar is de digitale transformatie in volle gang op een groot aantal gebieden. Het voordeel van de Rijksoverheid is dat er dagelijks meer dan 120.000 interne arbeidskrachten aan de slag zijn, en verandering van rol of functie intern goed te realiseren is. Desondanks is het wel noodzakelijk om de gehele organisatie, alle mensen en middelen te activeren om de digitale transformatie te begrijpen en in te spelen op nieuwe oplossingen die noodzakelijk zijn om te blijven transformeren. Interesse in mijn visie over De Digitale Transformatie & Human Value? Dan kun je mij uiteraard altijd benaderen voor meer informatie.

Bronnen:
Jef Staes – You’re a sheep: https://www.youtube.com/watch?v=ts7v7fYUNDM
Jan Rotmans – Verandering van tijdperk: https://www.janrotmans.nl/books/verandering-van-tijdperk/

CES2018, Innovatie & Startup’s in Las Vegas (USA)

Geplaatst: 14 januari 2018 in Algemeen, Het Nieuwe Innoveren, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Regeren
Tags:BZ, BZK, CES2018, Diabetes, Export, Gezondheidszorg, HollandCES, innovatie, Innovatie Trends, Kennisland, Las Vegas, Mobiliteit, onderwijs, Robotisering, Startup Delta, UBR, VLab

Schagen/Las Vegas (USA) – De International Consumer Electronics Show 2018 (#CES2018) is dé wereldwijde verzamelplaats voor wie zich wil oriënteren op innovatieve business en consumenten technologieën. Al meer dan 50 jaar is het dé plek voor innovatieve oplossingen en doorbrekende technologieën. Het wereld podium waar de Next Generation innovaties worden geïntroduceerd aan de business- en consumentenmarkt.

In 2018 toonden meer dan 4000 bedrijven, bestaande uit fabrikanten, ontwikkelaars en leveranciers van business en consumenten technologie, hard- en software, content, logistieke systemen en meer, de meest actuele innovaties. Een conferentie programma met meer dan 300 tracks en meer dan 170.000 bezoekers uit ruim 150 landen.

Holland Tech Square / Holland Pavilion
Voor Nederland als handels- en kennisland een belangrijke plaats om aanwezig te zijn om te oriënteren op innovatie vanuit alle hoeken van de wereld en om de Nederlandse innovaties en startups te presenteren. Van 9 t/m 12 januari 2018 in Las Vegas (Nevada USA) stond innovatie weer centraal op het wereldpodium. Dit jaar namen 53 Nederlandse startups deel aan de handelsmissie naar CES 2018 (#HollandCES). Onze koninklijke hoogheid Prins Constatijn van Oranje had de eer om de Holland Tech Square (Holland Pavilion) te openen en de missie te begeleiden. Vanuit Start Delta en de Nederlandse overheid waren diverse disciplines aanwezig om enerzijds de Nederlandse Startups te ondersteunen en anderzijds om de oriëntatie te doen naar actuele innovaties.

Meer informatie over de Nederlandse Startup’s is te vinden op de website van Startup Delta.

Bronnen:
– Ministerie van Buitenlandse Zaken – NL in the USA
– Ministerie van Binnenlandse Zaken & Koninkrijksrelaties (UBR/V-Lab)
– Startup Delta – Delegatie NL CES 2018

Nederlandse missie & delegatie
Op het wereldwijde niveau je oriënteren op innovatie is geen sinecure! Voor ‘Cherry Picking’ moet je goed op de hoogte zijn van de maatschappelijke vraagstukken die er momenteel en in de komende vijf jaar gaan spelen. In mijn dagelijks werk als Chief Technologie Officer (CTO) heb ik het genoegen om bezig te mogen zijn met thema’s rond gezondheid en welzijn van de mens. Als Startup Officer / Coördinator Inkoop Innovatie voor het Uitvoeringsorganisatie Bedrijfsvoering Rijk (UBR/V-Lab) houd ik mij bezig met startup’s en innovatie. Mijn job bestaat dus uit een mooie mix van activiteiten. De focus van mijn persoonlijke missie naar CES 2018 was daarom gesplitst in (1) oriëntatie naar nieuwe technologieën in relatie tot actuele thema’s in Nederland en (2) het promoten en ondersteunen van de Nederlandse Startup’s samen met een aantal andere collega’s uit de Rijksoverheid. Het is een feit dat het een eer was om deel uit te mogen maken van deze belangrijke handelsmissie naar CES 2018. Met een meer dan tevreden gevoel ben ik teruggekeerd uit Las Vegas.

Interview: Diederik van Leeuwen (VLab) spreekt met Hans Schutte (DG OCW)

Oriëntatie Nieuwe Technologische Ontwikkelingen (Innovatie)
Het CES2018 was volgens insiders duidelijk groter dan 2017. In de voorbereiding was het al duidelijk dat er de nodige kilometers gelopen moesten worden. De sessies had ik uitgestippeld en verder een route vastgesteld langs onderwerpen die ik minimaal gezien wilde hebben. Samen met twee collega’s heb ik mij daarnaast laten verrassen door wat we spontaan tegenkwamen. In dit blog neem ik jullie mee langs enkele internationale innovaties. In een volgend blog ga ik inhoudelijk in op de Nederlandse Startup’s en het Holland Tech Pavilion. Nu lopen we eerst langs slecht enkele innovaties die mogelijk zeer interessant kunnen worden voor Nederland. Uiteraard is er veel meer te melden, maar deze drie innovaties vond ik in iedergeval noemenswaardig genoeg om in dit blog te vermelden. Alle andere belangrijke innovaties gaan we in het circuit brengen, we leggen de contacten tussen de internationale bedrijven en Nederlandse bedrijven en overheden en we oriënteren ons op een innovatie evenement dat in Nederland gaat plaatsvinden.

Gelet op mijn focus voor de gezondheidszorg beschrijf ik deze wat uitgebreider dan de andere twee. Maar ook omdat er het nodige staat te gebeuren wil ik ook nog niet alle details geven. Oftewel we maaien het gras nog niet, in het voorjaar wordt het vanzelf groen en kan het bredere publiek hier zeker kennis van gaan nemen.

Diabetes (suikerziekte), een groeiend probleem in de wereld!
Thema: Gezondheidszorg, Innovatie & Diabetes
In Nederland kampen vele burgers in meer of mindere mate met suikerziekte (Diabetes) waardoor ze dagelijks medicatie moeten gebruiken om de gezondheid te ondersteunen en welzijn van het leven te bevorderen. Het is een complexe materie en heeft daardoor mijn speciale interesse. Om maar niet te vergeten dat het beoordelen van dergelijke (medische) middelen formeel ook moet kunnen plaatsvinden in Nederland en Europa!

Enkele generieke vragen zijn: 1. “Hoe kun je mensen beter faciliteren waardoor er nog beter preventief kan worden gehandeld?”
2. “Hoe kun je, op basis van actieve waarneming van lichaamssignalen, snel handelen als iemand in een hyper of hypo terecht komt?”
3. “Hoe kun je als overheid innovatie de ruimte geven die leiden tot antwoorden op de twee eerdere vragen en evenwel substantiële kosten besparen?“.

Met deze drie vragen in mijn hoofd ben ik al enkele maanden bezig met oriënteren op innovaties die de antwoord geven op deze vragen. Om diverse redenen moeten we hier maatschappelijk nog meer mee aan de slag.

Er zijn diverse specifieke oplossingen beschikbaar in de markt, echter was ik tot voor kort nog geen innovatie tegengekomen die toereikend is voor algehele toepassing. Door de uitgebreide oriëntatie heb ik inmiddels wel een helder beeld over het combineren van een aantal innovatieve oplossingen die op termijn in een soort van pilot in samenwerking met medisch specialisten, zorgverzekeraars, belangenverenigingen, marktpartijen en de Rijksoverheid kunnen worden uitgeprobeerd. Hierbij moet je denken aan een centraal platform waar data onder hoogbeveiligde omstandigheden wordt verwerkt dat voorkomt uit moderne wearables (sensoren in persoonlijke sieraden). De informatie die voorkomt uit een dergelijke oplossing kan dan weer door medici worden onderzocht, waarna actieve gezondheidsprogramma’s en behandelplannen opgesteld kunnen worden.

In de komende maanden ga ik verder onderzoek doen naar de haalbaarheid van deze plannen. Op de CES2018 heb ik in iedergeval kunnen constateren dat de wearables die ik voor ogen heb voor deze doelstelling, in vele soorten beschikbaar zijn. Het moet dus mogelijk zijn om in de komende jaren tot betere sluitende oplossingen te komen die de gezondheid en welzijn van een diabetes-patiënt verder verbetert, en reductie van kosten te stimuleren. Innovatie in de zorg, er loopt al veel! Maar er kan nog meer…

Bronnen:
– Diabetes Fonds
– United HealthCare

Acellus, robotisering in onderwijs voor kinderen!
Thema: Onderwijs, Innovatie & Robotisering
De robotisering neemt zienderogen toe. Ook in het onderwijs zijn er legio mogelijkheden die kinderen al op vroege leeftijd de kans geven om bijzondere dingen te leren. Tijdens onze speurtocht naar innovatieve oplossingen stuitte we op een robot die kinderen relatief eenvoudig kan leren hoe te programmeren. Op 26.000 scholen in de Verenigde Staten wordt deze robot al ingezet waardoor het curriculum van opleidingen voor kinderen vanaf 6 jaar al flink is uitgebreid. Op de CES2018 had ik het genoegen om de uitvinder van deze robot, Mr. Roger Billings, persoonlijk te ontmoeten en kennis te mogen nemen van het uitgebreide lespakket. Het contact richting onze collega’s van Onderwijs was dan ook snel gemaakt. De delegatie van collega’s bezochten samen dan ook de stand om kennis te nemen van hetgeen geboden werd.

Op de terugreis naar Nederland werden we dan ook vergezeld door deze robot die binnenkort gepresenteerd gaat worden. Wie weet kunnen ook onze (klein)kinderen in de toekomst al vroegtijdig leren programmeren of juist d.m.v. de robot het logisch denken leren stimuleren. Meer informatie zal via de daartoe geëigende kanalen worden gedeeld.

Byton, zelfrijdende elektrische auto (potentieel voor NL Solar Technologie)
Thema: Mobiliteit, Innovatie & Participatie
Op de CES2018 was een grote vertegenwoordiging aanwezig uit de automobielindustrie. Een van de innovatieve ontwikkelingen en waar veel over wordt gesproken, is de nieuw Byton. Een potentiële kanshebber om in de middenklasse te gaan verschijnen in 2019. De lancering op CES2018 heeft al gezorgd voor de term ‘Tesla-Killer‘. Of dit zo is moet de toekomst gaan uitwijzen, maar kan na de presentatie en proefrit zeker wel aangeven dat het mooie uitdaging gaat worden voor Tesla. Voor de Nederlandse technologische bedrijven ligt er een grote kans. Van het leveren tot solarsystemen tot sensortechnologie is mogelijk omdat Byton op sommige vlakken nog echt in de kinderschoenen staat. Dit kan voor Nederland aardig wat export, productiewerk en nieuwe innovaties brengen.

Een spectaculaire ontwikkeling van Byton, een die de verkeersveiligheid zeker ten goede gaat komen, is het Driver Health System. Een innovatieve technologie die continu het welzijn van de bestuurder (en optioneel ook die van de passagiers) meet en doorgeeft via het centrale scherm van 49 inch. Een totaal digitaal dashboard waarin alle functionaliteiten zijn geïntegreerd die een moderne bestuurder kan wensen. De prestaties tijdens de proefrit toonde aan dat de auto beschikt over eens sterke motor, modern design, maar ook dat het autonome rijden nog echt de ontwikkeling door moet gaan. Voor de Nederlandse Tech sector liggen er zeker de nodige kansen in deze fase. De eerste contacten zijn al gelegd waardoor in 2019 de auto misschien wel op de markt gaat komen met hier en daar Nederlandse technologie erin. Een conceptauto waar zeker de komende maanden over gesproken gaat worden door trendwatchers in de automotive.

CES2018 was zeer geslaagd en geeft NL Tech & GOV volop kansen…
Het was een zeer intensieve werkweek voor iedereen! De vele indrukken werken, de pareltjes er tussenuit pikken, onze startups voordragen bij de verschillende partijen en zorgen dat we de nodige kennis tot ons konden nemen van de nieuwste technologische ontwikkelingen kost de nodige energie. Maar met een meer dan voldaan gevoel zijn we teruggekomen. De komende periode hebben we genoeg te doen om alles te delen met de collega’s binnen de Rijksoverheid en buiten het Rijk met onderwijs en bedrijfsleven.

Een andere belangrijke constatering mag niet onvermeld blijven. De trots die wij als Nederland hebben over onze technologische status is terecht. Van de kennis die wij hebben als de innovatieve producten en diensten die we kunnen leveren als Nederlandse startups en bedrijfsleven, veelal voortgekomen uit de Nederlandse universiteiten, zijn van wereldformaat. Het is dus zaak om vooral te blijven deelnemen als startup en bedrijf aan de internationale missies, want het levert direct business op.

Ter afsluiting wil ik nog even laten weten dat ik het een waar genoegen heb gevonden om deze trip te mogen maken. Het samenwerken met startup’s, het oriënteren op wereldniveau van innovaties en een bijdrage mogen geven aan het bouwen van bruggen tussen het Nederlandse bedrijfsleven, de Rijksoverheid en elders is en blijft een geweldige mooie uitdaging. Ik hoop dat ik met dit blog jullie stimuleer om verder te kijken dan je neus lang is als je ondernemer of een ondernemende student bent! Wil je meer weten over deze reis, de kansen die we hebben gezien en uitdagingen die ons bezig houdt, schroom dan niet mij te benaderen. Contactdetails staan vermeld op mijn website.

Bronvermelding/Voorbehoud: Alle in het blog genoemde merknamen zijn van de daartoe behorende eigenaar of organisatie. De foto’s zijn zelf gemaakt of afkomstig van de eigenaar van het product of dienst.

De tegenstrijdigheden van anoniem solliciteren!

Geplaatst: 23 mei 2017 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:Anoniem solliciteren, Arbeidsdicriminatie, Fibonacci Talents

Update 31 januari 2018: “Het is weer raak! Nu ligt de uitzendbranche onder vuur! Terecht of onterecht dat dergelijke organisaties medewerking verlenen aan discriminerende uitvragen om arbeidskrachten? Het is duidelijk dat “rotte appels” in de samenleving het verpesten voor de grotere groep mooie glanzende appels! Werkgevers zoeken talentvolle mensen, de achtergrond, etniciteit, geslacht, leeftijd mag in dergelijke aanvragen nimmer een kader vormen toch? Het gaat toch om de kwaliteit van de persoonlijke kenmerken van een persoon?“

Amsterdam, 23 mei 2017 – Hedenavond was de zoveelste uitzending over ‘werkloosheid’ in Nederland. Deze keer een extra documentaire van Tros Radar. Een zeer gerespecteerd programma dat met de regelmaat van de klok wantoestanden feilloos weet te benoemen in eenvoudige en klare taal. Antoinette Hertsenberg heeft gedegen onderzoek gedaan en in de uitzending hedenavond de zenuwen flink bloot gelegd van de miljarden verslindende industrie rondom ‘Werkloosheid in Nederland!‘

Het bestrijden van werkloosheid, met name voor groepen met een (vermeende) afstand tot de arbeidsmarkt is de afgelopen decennia een ware industrie geworden. Een waarin vele banen zijn gecreëerd en de belangen heel erg hoog geworden om ‘bezig te zijn met werklozen‘. Van ‘het leren schrijven van CV’s‘ tot ‘mentale trainingen om het zelfvertrouwen te versterken‘ en alles wat er links en rechts om heen zweeft. Voor circa € 30.000,- tot € 40.000,- per jaar per werkloze wordt er aan kosten verspijkerd om mensen aan het werk te krijgen. Wat helpen deze, in mijn ogen ‘doekjes voor het bloeden‘ nou daadwerkelijk? Waarom blijft de perceptie bestaan dat veel van deze onvrijwillig werkloos geworden mensen eigenlijk niet willen werken?

Kijk hier de trailer van de uitzending van Tros Radar

Waarom maakt iemand als ik, met een serieuze baan in de Informatie Technologie zich eigenlijk druk om een ogenschijnlijk ver van mijn bed liggend onderwerp? Concreet omdat het niet ver van mijn bed ligt! Ook ik heb twee keer in mijn leven de uitdaging gehad om vanuit een negatieve positie weer terug te komen in de werkkring. Ook ik heb ervaren hoe het is om met een sterk CV, goede brieven, heldere gesprekken, niet te bereiken wat ik graag zou willen. Of het nou was na een ernstig auto-ongeluk, of door een reorganisatie, beide werden gekenmerkt door de bijzondere wereld die zich rondom werkloosheid beweegt. Ruim tien jaar zet ik mijn talenten en energie al in om als vrijwilliger bij stichtingen en als initiatiefnemer van diverse projecten mij hard te maken het systeem rondom de problematiek van onvrijwillige werkloosheid veranderd te krijgen.

Bron: Tros Radar, Antoinette Hertsenberg – Werkloosheid onder Vijftigplussers

Het systeem is fout! De weerstand om oprechte aandacht te geven aan werklozen in plaats van deze mensen bezig te houden met zinloze bezigheidstherapie is echter heel erg groot. De industrie houdt zichzelf in stand, maar nog erger, de organisaties die deze weerstand kan doorbreken durft het niet aan om de verandering teweeg te brengen. Daarnaast staat dezelfde industrie niet toe dat er innovatie plaats gaat vinden en Informatie Technologie ingezet wordt om zo’n veranderingen te ondersteunen en versnellen! Protectionisme ten top, want zolang er werklozen zijn, behouden de vele daarbij betrokken mensen betaald werk. En let wel! We hebben het hier niet over werklozen met arbeidsbeperkingen, laaggeletterdheid, of welke vorm van beperking dan ook, want daar is de participatiewet voor bedoeld om daar oplossingen voor te bieden! We spreken hier over kwalitatief goed opgeleide mensen met een schat aan ervaring in verschillende sectoren waar de vraag aanwezig voor arbeidskrachten.

Dit blog is, ondanks mijn scherpe toon, niet bedoeld als aanval op welke organisatie dan ook die zich op positieve wijze bekommerd om mensen die onvrijwillig aan de zijlijn staan. Het blog is bedoeld om de ogen te openen van een ieder die de weerstand in tact houdt waardoor de systeemwereld niet gaat veranderen en de mensen in de leefwereld (lees: samenleving) de dupe zijn. Of het nu gaat om de belastingbetaler welke onevenredig veel moet bijdragen aan de instandhouding van de oneigenlijke activiteiten, of de werkloze die zijn kansen naar mate het ouder worden ziet verdwijnen. Om nog maar te zwijgen over de vernedering van de welwillende werklozen in het huidige proces.

Waarom de felheid om te reageren met een blog op zo’n onderwerp? Nou daar kan ik kort en krachtig over zijn. Zo horen we niet om te gaan met onze medemens. Mijn principe is dat we moeten komen “van hangmat naar vangnet”. Daarmee bedoel ik dat iedereen wel eens onverwachts in de situatie kan belanden van onvrijwillige werkloosheid. In ons sociaal Nederland hebben we een stelsel dat ervoor moet zorgen dat mensen dan bij voorkeur tijdelijk worden voorzien van de middelen om een normaal bestaansrecht te kunnen handhaven. Hier sta ik voor 200% achter. Het moet enerzijds echter geen hangmat worden waardoor de motivatie, om weer aan het werk te gaan, al snel verdwijnt door de demotiverende behandeling bij de betreffende instanties. Anderzijds moeten de verantwoordelijken in het proces van bestrijden van de werkloosheid daarvoor ook de juiste actie nemen om te faciliteren en te stimuleren dat de werkloze medemens binnen afzienbare tijd weer actief is op de arbeidsmarkt.

Laten we recht doen aan de titel van dit blog. Waarom zijn er zoveel tegenstrijdigheden met betrekking tot anoniem solliciteren? We beginnen met een belangrijke framing van de woorden Anoniem & Solliciteren. In de algemene beeldvorming wordt veelal bedoeld het wegnemen van arbeidsdiscriminerende elementen waardoor mensen, vaak op de factoren leeftijd, geslacht, etniciteit, arbeidsbeperking, bij een eerste selectie buiten de boot gaan vallen. Minister Asscher, als voormalig verantwoordelijk bewindspersoon, heeft in zijn besluitvorming duidelijk kenbaar gemaakt niet achter anoniem solliciteren te staan. Waarom? Wat is de echte reden daarvan als je in het takenpakket hebt zitten om de kaders te scheppen dat mensen op een relatief eenvoudige wijze weer actief moeten worden op de arbeidsmarkt?
Naar de echte reden kunnen we slechts raden, want tot op heden is het antwoord nog nimmer goed gemotiveerd gegeven. De organisatie die zich vanuit beleid bezighouden met de werkloosheid is duidelijk chronisch allergisch (lees: angstig voor de effecten) voor alles dat anoniem is. Kijken we door de bril van een bedrijf dan willen we graag vanaf de eerste seconden weten met wie we te maken hebben. Echter de gemiddelde recruiter krijgt na publicatie van een vacature soms tientallen tot honderden brieven met CV’s binnen. Hoe goed iemand ook is als recruiter, de tijd ontbreekt eenvoudigweg om alle brieven te lezen en de CV’s te verifiëren. De tijd dat wordt besteed aan een brief/CV in de eerste selectie is ca. 6 seconden. De laatste van de drie belangrijke spelers in de discussie over anoniem solliciteren zijn de uitvoerende organisaties waar het aantal jobscoaches, CV-trainers, administratief ondersteunend personeel etc. etc. per dag lijkt te stijgen.

Wie zijn eigenlijk de dupe van het beleidsmatig tegenhouden van anoniem solliciteren? Waarom is er zo’n weerstand tegen het zinvol inzetten van innovatieve oplossingen die de menselijke subjectiviteit reduceert en de effectiviteit van het vinden van de juiste mensen verhoogd? Tel daarbij de beperking van alle in het proces benodigde tijd voor het uitvoeren van het menselijke denken en handelen versus de rekenkracht en intelligentie van moderne technologie. Dan moet je logischerwijs toch voorstander zijn van oplossingen die al deze negatieve effecten wegneemt? Of spelen er dan toch andere zaken die innovatie van de arbeidsmarkt tegenhoudt? Zijn er helemaal geen actuele banen beschikbaar? Op al deze vragen is een logisch antwoord te geven, echter wil ik een aantal tegenstrijdigheden noemen waardoor er aardig wat Jannen met de Pet aan de zijlijn staan.

Werkgevers zouden gebaat zijn bij goed personeel. Een gezonde omzetgroei van een bedrijf is heden ten dage goed te realiseren met verregaande robotisering en digitalisering daar waar het repeterende, vervuilende of gevaarlijke werkzaamheden betreft of door inzet van meer goed gemotiveerde en gekwalificeerde arbeidskrachten. De selectieprocedure is echter uitermate kostbaar en levert niet altijd de parels op die een bedrijf zich wenst. De reden is niet eenvoudig, maar heeft wel degelijk te maken met de wijze hoe recruiters (en ook bedrijfsleiders) aankijken tegen sollicitanten. Stel je nu eens voor dat je de subjectieve instelling van de mens wegneemt en je puur richt op de talenten en ervaring die benodigd is om de arbeidsactiviteiten ten uitvoer te brengen. En pas in een laatste selectiestap te weten of het een man of vrouw is, of wat de leeftijd of etniciteit is. Kun je dan als werkgever nog wel nee zeggen tegen een kandidaat als blijkt dat verder alle relevante zaken geverifieerd aanwezig zijn? Wat betekent dat dan voor een recruiter?

Kortom, de tegenstrijdigheden van anoniem solliciteren zijn juist voordelen als de framing van het anoniem solliciteren op een correcte wijze zou plaatsvinden. Het betekent echter ook een significante kanteling van de arbeidsmarkt en denkwijze over het werven en selecteren van mensen. Mensen die beschikken over de juiste persoonlijke kenmerken zouden zonder vooringenomenheid en/of vooroordelen zomaar eens boven aan de lijst kunnen komen. Wanneer je als werkgever een geschikte kandidaat, op basis van de persoonlijke kenmerken, krijgt voorgeschoteld, zonder dat de subjectieve gevoelens van een recruiter, jobscoach o.i.d. meewegen in de voorselectie, en het blijft dat het om een 50-plusser gaat, zou je die dan nog willen afwijzen? Of ga je dan juist meer waarde hechten aan het anoniem solliciteren (ingegeven door inzet van moderne technologische oplossingen ondersteund met artifical intelligence waardoor CV’s niet meer benodigd zijn) dan aan de bestaande recruiter die in de voorselectie een dergelijke kandidaat al had afgewezen?

Belangrijk om te begrijpen is dat het niet bedoeld is om de kwalitatieve recruiter weg te cijferen. Maar je houdt toch liever de interviews met iemand die al stevig aan de kwaliteitseisen voldoet van een vacature dan er na vijftien minuten (of zelfs soms sneller) erachter te moeten komen dat je verkeerde kandidaat heb uitgenodigd? Durf je als werkgever te innoveren op het gebied van werving en selectie van nieuwe arbeidskrachten? Of nog beter, zou je niet graag willen weten of in de populatie van huidige werklozen mensen zitten die juist jouw bedrijf kunnen helpen om een nieuwe stap te kunnen maken? Door afwezigheid van die wetenschap over de beschikbare kwalitatieve beschikbare populatie laat je misschien nu wel kansen lopen die je graag zou willen aanpakken.

Resumerend, de tegenstrijdigheden bieden in de hedendaagse tijd juist kansen! Voor werkgevers om de juiste mensen te werven. Voor bemiddelende organisaties om substantieel te besparen op werving- en selectiekosten. Voor de werkloze medemens om via een eerlijke en objectieve weg weer uitzicht te krijgen op betaalde arbeid. En last but zeker not least, voor de organisaties belast met de uitvoering van beleid omdat geldstromen significant gaan veranderen door reductie van het nodeloos te geven trainingen en cursussen die de persoonlijke kenmerken van een werkloze niet eens inzichtelijk maakt, totaal geen versterking van het zelfvertrouwen stimuleert (ergo: juist het vertrouwen doen wegnemen) en als resultaat geeft dat na b.v. 10 weken vrijwillige en onbetaalde deelname er zeker nog geen zicht is op betaalde arbeid. Dit kan grotendeels, ook binnen de bestaande wet- en regelgeving worden gerealiseerd! Snapt u de materie nog? Begrijpt u nog waarom we gisteren al niet begonnen zijn met anoniem solliciteren?

Wens u allen veel wijsheid!

Nawoord
De motivatie om dit blog te schrijven is wel duidelijk volgens mij. Voor Stichting Fibonacci Talents Community zet ik mij als bestuurslid en vrijwilliger (Coach4Talents/Senior4Talents) vol energie in om (1) het onderwerp ‘anoniem solliciteren‘ op de (politieke, ambtelijke en maatschappelijke) agenda te krijgen, (2) daarmee mensen met ‘een vermeende afstand tot de arbeidsmarkt‘ te ondersteunen met faciliteiten, coaching en netwerk van werkgevers en (3) innovatieve en creatieve oplossingen te genereren die daadwerkelijk ‘kansen creëert op het verkrijgen van betaald werk!‘

Je zal maar docent zijn!

Geplaatst: 14 maart 2016 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren

Het is een gewone maandagochtend als het scholencomplex langzaam volstroomt met fietsende leerlingen. Bewust schrijf ik scholencomplex omdat de samensmelting tot leerfabrieken in een ver gevorderd stadium is. Op zo’n complex tref je tegenwoordig meerdere gebouwen aan waar verschillende niveaus van onderwijs wordt verzorgd. De voordelen van het bij elkaar brengen van het onderwijs zijn legio volgens kenners. Voor leerlingen moet het niet uitmaken want ondanks je onder de vlag van één scholengemeenschap valt, volg je gewoon het onderwijs van jouw niveau in één gebouw. So far, so good zou je denken.

Voor docenten ligt het zeker iets anders! Je bent onderdeel geworden van een groter geheel als je werkzaam bent in zo’n dergelijke massale leerfabriek met ruim duizend plus aan leerlingen. Je valt als docent weg in de massa als je je niet weet te onderscheiden. En dat terwijl je juist met veel liefde, vaak jaren geleden al, hebt gekozen voor “jouw vak”. Nu jaren later valt het ineens tegen om ‘onderdeel te zijn van het grotere geheel’, valt het salaris tegen, zijn leerlingen en ouders mondiger geworden en wordt juist de tijd beperkt om volop bezig te zijn met leerlingen. Je moet ‘productie’ draaien! Genoeg leerlingen afleveren met een diploma anders krijgt de school een slechte naam, met alle gevolgen van dien. Waar is de charme van het lesgeven gebleven zoals je dat vroeger voor ogen had tijdens de opleiding voor docent?

Het is deze keer een blog met een gemengd gevoel. Enerzijds probeer ik continu begrip te hebben dat het voor de hedendaagse docenten niet eenvoudig is om je werk te verrichten met alle maatschappelijke en technologische veranderingen. Anderzijds constateer ik ook in toenemende mate een groei van frustratie, burn-outs en ongeïnteresseerde houding bij meer docenten dan mij lief is. Wat is er aan de hand met de omgeving waar onze kinderen een groot deel van hun jeugd doorbrengen?

Het lijkt wel of de trots van docenten ernstig kwetsuur heeft opgelopen. Dat ligt niet alleen aan het gemorrel aan het salaris, want dat is al decennia lang een discussie. Het ligt niet aan de lesstof, want ook daarin is de rode draad niet veranderd. De talen en vakken als geschiedenis, natuur- en scheikunde, aardrijkskunde, wiskunde en sport vormen nog steeds de ruggengraat van het onderwijs. Het kan ook niet echt liggen aan de faciliteiten, want scholen(gemeenschappen) beschikken vaak over goede gebouwen met moderne technologie als digitale borden, tablets, notebooks etc. Wat is er dan mis op de scholen? Of, is er wel iets mis met/voor docenten op de massale leerfabrieken?

Ja, ik ben van mening dat het niet goed gaat. Van een docent vragen we wel heel veel tegenwoordig. En met name de flexibiliteit om met alle soorten van leerlingen om te gaan. Van de introverte en faalangstige leerling tot de leerlingen met een aandachtsgebied. Voorheen was het bijzonder onderwijs en/of begeleiding vanuit deze optiek een belangrijk onderdeel van het educatieve stelsel in Nederland. Helaas is jaren geleden besloten om deze onderscheiding op te heffen en alle leerlingen via één reguliere onderwijsstroming op te leiden.

Uiteraard is het een nobel streven om te stimuleren dat iedereen zich onderdeel voelt van dezelfde samenleving. Alleen blijkt het in de praktijk niet goed mogelijk om te organiseren. Leerlingen met een aandachtsgebied krijgen daardoor niet de broodnodige ondersteuning die noodzakelijk is om mee te kunnen komen. Ze vallen nu weg in de massa en docenten hebben geen oog voor de ‘bijzondere kenmerken’ behorende bij leerlingen met een aandachtsgebied. Zij sneeuwen letterlijk onder!

We hebben het hier over leerlingen waar het aandachtsgebied meestal een component van het gedrag is. Het overschaduwt de schoolprestaties omdat het aandachtsgebied niet wordt (h)erkend door de docent. Mogen we van alle docenten verwachten dat zij naast de vakkennis, ook nog kennis hebben van de vele aandachtsgebieden die zich in de huidige samenleving manifesteren?

Een goed voorbeeld is ADHD. Een niet aan de buitenzijde zichtbaar aandachtsgebied, maar wel met een enorme kans om ‘last van te hebben’. Daar waar de een roept: “Deze leerling is altijd druk en aanwezig. Hij (ADHD komt vaker voor bij jongens dan meiden) verstoort de orde in de klas, dus hij zal wel geen interesse in school hebben. Daar ga ik geen tijd aan spenderen!” Terwijl de andere docent, met toevallig meer affiniteit voor het aandachtsgebied, aangeeft: “Zo’n jongen geef ik een duidelijke structuur in het leren en maken van huiswerk. Als hij druk wordt stel ik mijzelf de vraag of ik hem wel genoeg lesstof heb gegeven. Zijn gedrag is een indicatie, zijn cijfers slechts mede een weergave van mijn inzet als docent.” Het is maar net het perspectief van de docent over welke insteek wordt gekozen.

De vragen die ik wil stellen zijn relatief eenvoudig, doch de antwoorden des te complexer. Hoe komt het dat wij als samenleving van docenten verwachten dat ze “overal” verstand van moeten hebben buiten het eigen vak? Waarom is ooit besloten om alle leerling via één onderwijssysteem, uiteraard met de verschillende niveaus, op te leiden? Waarom worden de talenten van leerlingen, nog immer bestempeld als “negatief” als het zich uit d.m.v. ander gedrag dan de gemiddelde leerling? Is het niet herkennen van ’talenten’ een misser van de docent of van ons huidige onderwijsstelsel?

De reden van dit blog is dat we moord en brand schreeuwen voor een tekort aan toekomstige ICT’ers. Alleen lijkt niemand in beslissende organen in het onderwijs nog het besef te hebben dat juist mensen met aandachtsgebieden binnen bijvoorbeeld het autisme spectrum, juist die talenten hebben die we zo broodnodig hebben. Alleen dan moet je daar wel oog voor (willen) hebben in plaats van te bestempelen als ‘afwijkend gedrag’. Mijn persoonlijke hoop is dat we ooit oog krijgen voor deze kwaliteiten die voor vele leerlingen kunnen worden bestempeld als talent! Mits op de juiste wijze (h)erkend, begeleidt en ingezet… Tenslotte: “Je zal maar docent zijn!”

Stigmaliseren met Artificial Intelligence!

Geplaatst: 12 juli 2014 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:artificial, community, gemeente, intelligence, intercultureel, krachtenbundeling, participartie, regering, samenwerking, sociaal, werkeloos, werkloosheid

AMSTERDAM/DEN HAAG – Het menselijk brein zit complex in elkaar. Wetenschappers proberen op vele manieren de werking te achterhalen. De inzet van computers of systemen met “artificial intelligence” software, als “toekomstige plaatsvervanger” voor het menselijk brein, is nog niet zover dat er daadwerkelijk volledig tot vervanging kan worden overgegaan. Gelukkig maar, want anders kunnen scenario’s in verschillende Science Fiction Films wel eens angstvallig waarheid worden. In de laatste decennia is echter wel al veel bereikt met verregaande innovatie in relatie tot “artificial intelligence“!

StigmaLiseren door inzet van (sociale) innovatie
De kern van dit blog gaat deze keer over het belang van stigmaLiseren de voor- en nadelen plus neveneffecten van innoveren en automatiseren op de juiste wijze in te zetten. Ook door breder te kijken dan alleen het ontwikkelen van computers en software t.b.v. vervanging van handenarbeid, kun je als bedrijfsleven, overheden en onderwijs juist zeer belangrijke innovaties bereiken met een hoge maatschappelijke economische en sociale waarde. Hier ligt ook mijn persoonlijke interesse. Het ontwikkelen en initiëren van economische ontwikkelingen en sociale innovatie door gebruik te maken van menselijke intelligentie in combinatie met mondiale technologische ontwikkelingen.

Sociale Participatie is een evolutie!
Dagelijks wordt bewezen dat de computer niet meer weg te denken is in onze huidige samenleving. Iedere vooruitgang door technologische innovatie brengt naast dezelfde vooruitgang echter ook een serieuze achteruitgang met zich mee. Waar intelligente computersystemen opmars maken, wordt de mens in doen en laten teruggedrongen of erger, buitenspel gezet. In 99% van de gevallen betekent het direct een terugloop van het aantal banen, voornamelijk voor laagopgeleide mensen! De vraag vanuit het bedrijfsleven naar hoger opgeleide (technische) mensen stijgt, maar werving verloopt steeds moeizamer. De evolutie lijkt achter te blijven! Het onderwijs en bedrijfsleven lijken elkaar niet te willen begrijpen of tegemoet te kunnen komen door allerlei obstakels. Vele mensen met een expliciete kennis en ervaring worden gezocht, opleidingen sluiten niet genoeg aan bij het wenselijke en noodzakelijke niveau om tot innovatie en sterke economische ontwikkeling te komen, waardoor het aantal werklozen blijft stijgen.

Passie & drijfveer is nodig!
De overheid is druk met het maken van beleid en bedenken van programma’s die de (jeugd)werkloosheid moeten gaan terugdringen. Ondernemers worden gevraagd met ideeën te komen. Zij doen dit ook volop. Helaas blijkt echter dat uitvoering van de aangeleverde ideeën moeizaam zijn. Waarom? Men “neemt” de ideeën over echter vergeet men dat de bedenkers van de ideeën het altijd met een specifieke passie en drijfveer doen. Deze “onbeschrijfelijke” energie is niet 1:1 over te nemen. Daarom is het noodzaak om juist de bedenkers van innovatie (vooral bij wijzigingen van “het systeem”) de ruimte te geven. Wat mij vooral opvalt is dat nieuwe gevestigde sociale ondernemers juist gericht op sociale innovatie, moeizaam de ruimte krijgen of worden betrokken bij de noodzakelijke veranderingen.

Transparantie moet zorgen voor verandering!
De gevestigde orde houdt het graag bij het huidige! Aan transparantie over de (lokale) overheidsuitgaven is al helemaal geen behoefte. Tenslotte geeft inzicht kans om te veranderen. Gelukkig is het geen optie meer om te blijven bij het oude… Het schip met werkzaamheden komt spoedig vanuit de Rijksoverheid naar de gemeenten… Dan is alle hands-on-deck noodzakelijk! ” Albert Einstein’s quote is hier volop van toepassing: “We can’t solve problems by using the same kind of thinking we used when we created them.”

De burger stemt!
We laten de politieke en ambtelijke denkwijze even voor wat het is, want die veranderen wij sowieso niet zo maar in een positieve richting. Er moet dan verantwoording worden afgelegd door velen. Het moment komt er wel aan. De verkiezingen in maart gaan een duidelijk beeld schetsen over wie oprecht durft in te grijpen en zij die de huidige wereld in stand houden. De burger gaat zijn/haar stem laten gelden dat is zeker!

Hoe kan ik Artificial Intelligence begrijpen?
Voor degene die niet weten wat “artificial intelligence” is, raad ik aan de film “A.I.” van Steven Spielberg eens te kijken. Het geeft een aardige indruk van evolutie en de mogelijkheden van innovatie.

Sla jij spijkers met koppen of zoek je spijkers op laag water?
Wie de ontwikkelingen denkt tegen te houden om te blijven bij “het oude”, kan ik verheugd vertellen dat je het niet kan tegenhouden. De nieuwe evolutie is gestart. De crisis waar men over spreekt is slechts een versterking van de veranderingen die er plaatsvinden. En tweede verrassing: Het gaat in de nabije toekomst nog veel sneller! Zaak is dus om NU te gaan schakelen en ingrijpen of blijven we WERKELOOS toezien hoe het fout gaat?

Back To Basics
Alle voorgaande informatie in acht nemende en de vaststelling dat de kracht van de menselijke brein voor "associatie" nagenoeg ongrijpbaar is gebleken, is het nodig dat de mens haar intelligentie laat gelden. Hoe? Door op het punt waar systemen het (nog) niet kunnen overnemen van de mens, de mens zijn intelligentie voor regie bij veranderingen te laten gelden. ‘Back To Basics’ zou ik persoonlijk bijna zeggen. Computers voeren activiteiten uit die geprogrammeerd zijn. Systemen optimaliseren de meest complexe processen. Maar aan het begin of het eind komt het aan op de intelligentie van de mens om oplossingen te bedenken en programmeren.

Artificial Community
Het professionele inzicht wat mij is gegeven als Register Informaticus & Informatie Professional, analist en architect van data(stromen), gecombineerd met mijn ervaring als professionele projectmanager en de levenservaring als mens in en buiten Nederland, hebben mij op een aantal serieuze punten gebracht die moet gaan plaatsvinden in Nederland. Samen met de vele inmiddels aangesloten mensen en organisaties gaan we de stap maken naar de “Artificial Community. De levendige participatiesamenleving waar voor iedereen een waardevolle plek is en waarbinnen iedereen zijn of haar steentje kan bijdragen, zonder dat we ons laten besturen door oncontroleerbare computers, maar juist met gebruikmaking van de juiste systemen. Daarvoor moeten de twee belangrijke veranderingen in ons huidige (samenlevings)systeem worden ingezet en uitgevoerd!

Actie! En wel nu!
We moeten: 1. gaan stigmaLiseren, het bewust minimaliseren van stigma’s en labelen van mensen en groepen en 2. het versterken van de interculturele samenwerking, het over de verschillende culturen heen de samenwerking vinden. Alleen door deze twee basiselementen als daadwerkelijke kapstok te gebruiken voor alle navolgende zaken krijgen wij zicht op en houvast in de participatiesamenleving. De rijkdom welke dan ontstaat gaat alle grenzen te boven, omdat het gaat om meer dan euro’s alleen. We krijgen dan meer tevreden mensen welke vertrouwen krijgen in een beter economische klimaat en versterking van de sociale cohesie. De vicieuze cirkel van de participatiesamenleving, waarbinnen voor ieder individu ruimte is om zich zelfstandig te mogen ontwikkelen, is dan rond! En Artificial Intelligence? Dat vormen wij dan gezamenlijk, want zoals de rij van Fibonacci toont is ieder volgend cijfer in de ontwikkeling een optelling van de twee voorgaande cijfers! Het wordt niet voor niets “De Konijnenrij” genoemd, want alles multipliceert in hoge snelheid als we de krachten bundelen.

Mocht je actief deelgenoot willen worden van de nieuwe Artifical Community en dus niet werkeloos toekijken? Meld je dan aan via http://www.werkeloos.nu. Alleen voor degene die zijn/haar schouders er, zonder vooroordelen en met een stigmaLiserende werking, echt onder willen zetten organiseren wij binnenkort de 1e bijeenkomst in Amsterdam.

Dank voor alle inspiratie en een prettige zinvolle werkweek!

Inspi-RAATS-ie is een geschenk!

Geplaatst: 29 maart 2014 in Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen
Tags:heden, Inspi-raats-sie, intercultureel, intermenselijk, internationaal, intersectoraal, onbevooroordeeld, Samenwerken, teamwork, toekomst, verleden

“Wow!” het is de tweede keer dat ik na een gesprek met jou het weekend in ga met ‘1001 ideeën’. Hoe is het mogelijk dat we zo’n energie met elkaar delen? We kwamen al snel tot de conclusie dat we ergens samen een weg naar de horizon gaan bewandelen. Welke? Weten we nog niet? Wanneer? Weten we nog niet? Hoe? Weten we ook nog niet! Het gaat er komen, links- of rechtsom, let maar op!

Deze keer schrijf ik maar eens een blog over mijn gevoel in plaats van een stevige mening over wat er gebeurd in onze samenleving. Want er gebeurd veel, heel veel! Soms komen er mensen op je pad die een energie meebrengen die onbeschrijfelijk is. Zij geven je al snel het gevoel dat het is voorbestemd om ‘samen iets te gaan doen!’

Het is jaren geleden dat een goede vriendin, in een periode dat ik nogal zoekende was naar antwoorden, mij de woorden meegaf “Rich, vraag niet waarom, het is wat het is!” De woorden klinken nog regelmatig in mijn gedachte als ik constateer dat er dingen gebeuren die mij verrassen. Of het nou in negatieve of positieve zin plaatsvindt.

‘Alles wat je wil veranderen, bepaal jezelf!’ is mijn motto. Albert Einstein heeft de legendarische quote uitgesproken (vrij vertaald) “Als je alles blijft doen zoals je altijd hebt gedaan, dan mag je geen andere uitkomst verwachten!” Het is een waarheid die klinkt als een klok. Wil je de wereld om je heen veranderen dan moet je zelf veranderen.

Sinds de start van mijn onderneming in 2013 is er veel gebeurd. Positieve en negatieve dingen. Soms sta je er niet bij stil dat er in onze samenleving mensen leven die het niet zo nauw nemen met normen en waarden. Zij zijn gericht op het verwerven van eigen belang. Staan niet stil bij de filosofie dat je samen meer bereikt dan alleen. Veel woorden ga ik er niet aan besteden, want veranderen kun je dat niet. Zij denken en doen zo.

In 2012 heb ik het besluit genomen om serieus mijn leven te veranderen. Vanaf dat moment is mijn wereld gaan veranderen. Het moeilijkste besluit was om al mijn positieve energie te laten gelden om de wereld rechtvaardiger te gaan maken. De start van wat aan het begin een ‘mission impossible’ leek te zijn. Voor mij is Richard Branson hier een groot voorbeeld bij. “Gaat niet, bestaat niet!’ is een boek wat wij heel veel inspiRAATSie heeft gegeven, naast zijn ‘Bransonway’. Ach idealen moet je hebben! Waarom zou je dan niet een voorbeeld nemen aan bestaande wereldveranderaars?

Nu ruim 1,5 jaar na dat besluit is mijn leven flink veranderd, zowel privé als zakelijk. Wat mij positief heeft verrast en eigenlijk dagelijks mij doet verrassen is dat ‘verandering de enige constante’ is geworden in mijn leven. Het betekent ook dat de kring van mensen om je heen verandert. Mensen komen op je pad, wandelen korte of langere tijd mee en gaan dan weer een eigen kant op. Vroeger dacht ik dat je dan iemand verliest, maar dat blijkt niet waar te zijn. Het was een wederzijdse les.

De levensles van mijn vader zaliger kreeg vanaf die tijd ook een sterkere plaats. ‘Niet is onmogelijk, als jezelf maar wilt! Geloof in jezelf!’ spraak hij in 1985 uit kort voor zijn verlaten van dit aardse leven. En daar heeft hij gelijk in. Alleen is de weg van verandering vaak te vergelijken met een zanderige hobbel weg bezaaid met takken en bomen.

De laatste tijd komen er meer en meer mensen voorbij die mijn positieve energie waarderen. Of duidelijk laten merken dit in het verleden al hebben gewaardeerd. Zij komen ineens weer terug op mijn pad. De ‘Waarom?’ die ik mij altijd afvroeg, wordt ineens beantwoord. Hetgeen duidelijk is geworden, is vooral ‘deel jouw positieve energie, inspiratie en ideeën’ zonder kaders daaraan te stellen. Verwacht je hulp en steun van anderen, dan is het bieden van hulp en steun hetgeen dat je zelf ook moet bieden. Onbevooroordeeld en zonder voorwaarden!

Wil je een lach toegeworpen krijgen, dan is het glimlachen naar een ander van groot belang. Terug naar de eerste alinea. De afgelopen decennia heb ik het leven onbewust tegemoet getreden met mijn tomeloze energie en positiviteit. In enkele gevallen werd dit ervaren als ‘te druk, te overweldigend, te…’ Wat ik heb geleerd is dat je op gelijke energielevel moet komen, wil de energie twee kanten op stromen. Althans als de wil tenminste aanwezig is om elkaar te willen begrijpen.

Inspi-RAATS-ie is een mooi gegeven… Daarom blijf ik participeren waar ik kan, deel ik mijn expertise en energie met veel plezier en geniet ik van wat op mij afkomt. Op naar een zonnige toekomst voor iedereen die positief tegenover ‘samenwerken’ staat…

Prettig weekend… Richard “Inspi-RAATS-ie”

Note: Wil je (mijn) Inspi-RAATS-ie eens inzetten om in jouw bedrijf een verandering op gang te krijgen? Ben je op zoek naar iemand die de stof moet doen opwaaien? Of gewoon opzoek naar nieuwe ideeën? Bel of mail dan! Iedere vooruitgang begint met het inzetten van positieve energie en Inspi-RAATS-ie…

Innovatie van de Nederlandse economie

Geplaatst: 2 januari 2014 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:amsterdam, arbeid, asscher, belasting, belastingdruk, cda, den haag, economie, gedrag, innovatie, investeren, Mobiliteit, pvda, pvv, rutte, sp, transparantie, vertrouwen, vvd, werkeloosheid

Amsterdam – De economie in de wereld is voorgoed veranderd! Ook in Nederland kunnen we er niet aan voorbijgaan dat de financiële situatie niet rooskleurig is. Het kabinet Rutte krijgt het niet voor elkaar om belangrijke zaken te veranderen, mede door gebrek aan vertrouwen en draagvlak. Grootschalige bezuinigingen worden doorgevoerd om het huishoudboekje van de staat op orde te brengen en om te kunnen voldoen aan de door Brussel gestelde hoge eisen. De cyclus van de conjunctuur staat te wankelen. Technologische ontwikkelingen, beschikbaarheid van informatie en snelheid van verspreiding van dezelfde informatie, maakt dat veranderingen in de samenleving elkaar steeds sneller opvolgen. De cruciale vraag is “Hoe kan de Nederlandse economie zich stabiliseren naar meer betrouwbaarheid?”.

Het antwoord op de vraag is moeilijker dan de vraagstelling. Dagelijks breken vele economen zich over deze vraagstelling, zonder direct een antwoord of oplossing te hebben voor de problematiek. In het verleden zijn er echter keuzes gemaakt die niet zo maar terug te draaien zijn. De ambitie van Nederland is lang gericht geweest op de kenniseconomie en dienstverlening. Gevolg was dat ouders hun kinderen vooral motiveerden om door te gaan met leren, om daarmee een serieuze plaats op de arbeidsmarkt te kunnen verwerven. Hoe hoger de opleiding des te meer kans op een goede baan.

De Nederlandse regering heeft de laatste drie decennia hier volop op gestuurd. Bedrijven gingen hierdoor over tot “outsourcing” van relatief eenvoudig werk naar lage lonen landen. Nederland moest op de wereldwijde ladder van de kenniseconomie naar de top! Helaas is echter recentelijk duidelijk geworden dat wij zijn gezakt op de wereldwijde ranglijst. Kennis is niet langer “beschermd goed” en “het geheim van de smid” blijkt door de technologische ontwikkelingen en openbare beschikbaarheid en bundeling van “informatie” snel te worden achterhaald.

De gevolgen van “outsourcing” laten ferme sporen na. Kennis en kunde over productieprocessen is sterk afgenomen. De ambitie om met alleen dienstverlening geld te verdienen heeft ervoor gezorgd dat de Nederlandse productie industrie, t.o.v. 25 jaar geleden, substantieel is afgenomen. In tegenstelling tot Duitsland, waar onze premier Rutte zich graag mee vergelijkt, is in Nederland het balans tussen kennis- en industriële economie verdwenen. De Nederlandse bedrijven die wel doorgegaan zijn met productieactiviteiten in Nederland blijken nu wereldwijde contracten te verwerven en zijn daardoor minder afhankelijk van de conjunctuureffecten. Echter kampen zij allen wel met het probleem dat er geen goed opgeleide en vakkundige arbeidskrachten te krijgen zijn.

Het besluit om de voormalige lagere technische scholen (LTS) op te heffen blijkt een belangrijke angel te zijn. Op de LTS werden jongeren vooral gestimuleerd om installatiemonteur, metaalbewerker, timmerman of een ander technisch beroep te ambiëren. De laagdrempelige toegang tot arbeid was daarmee gewaarborgd. Tot dat “iemand” het lumineuze idee had ontwikkeld dat “kennis macht is”. Het resultaat is echter “more chiefs than indians”. We hebben “niets” meer om te leveren anders dan “kennis” wat tegenwoordig zeer vluchtig blijkt te zijn.

De oplossing ligt echter dichterbij dan we denken. Alleen zijn er serieuze ingrepen nodig op vele gebieden die moeten zorgen dat de economie in Nederland weer gezond wordt. Een belangrijk feit is dat arbeid in Nederland, gezien op micro-niveau, door allerlei facetten te duur is geworden. Wanneer we echter de moeite nemen om alle facetten op macro-niveau in kaart te brengen dan kunnen we wel eens tot de conclusie gaan komen dat slechts enkele cruciale veranderingen tot snelle oplossingen kunnen leiden. Sneller dan men momenteel doet vermoeden. Althans, dat is mijn bescheiden mening.

Voor de gewone burger draait het allemaal om koopkracht, oftewel “Wat kan ik allemaal doen met het door mij verworven inkomen binnen de voor mij beschikbare vrije tijd?” In beginsel maakt het dus niets uit wat het bruto inkomen is, zeker als het netto inkomen toereikend is om een normaal tevreden leven te kunnen leiden. Economisch deskundigen hebben in het verleden de term “modaal inkomen” geïntroduceerd. Hiermee is een lijn gezet wat de gemiddelde Jan Modaal bruto mag verdienen. Het zegt echter totaal niets over de koopkracht, want dat heeft betrekking op het netto besteedbaar inkomen. Alle bezuinigingen die nu worden doorgevoerd leiden rechtstreeks tot vermindering van de koopkracht van Jan Modaal. Mijn voorstel zou zijn om te beginnen met het vaststellen van een modaal inkomen gebaseerd op een netto besteedbaar inkomen.

De personele kosten zijn normaliter de hoogste kostenpost op het balans van een bedrijf. De massale ontslagrondes hebben geleid tot een daling van de kostenposten aan de ene zijde, maar vervolgens op een later moment gezorgd voor een verhoging van de belastingdruk. Het sociale stelsel in Nederland voorziet mensen, die tijdelijk niet in de gelegenheid zijn om zelfstandig inkomen te verwerven, van een uitkering. De gelden hiervoor moeten weer door belastingbetalers worden opgehoest. Deze cyclus vormt de basis van de (Nederlandse) economie. Bezuinigingen doorvoeren, of betere gezegd, belastingverhogingen doorvoeren om de kosten te kunnen dekken, leiden direct tot versterking van het negatieve economisch spiraal.

Willen we de economie veranderen dan moeten we de cyclus aan gaan passen. De sleutel ligt bij de regering en de tevredenheid bij mensen over de koopkracht. Laten we eens een situatie schetsen die helpt om duidelijk te maken welke mogelijkheden er zijn. We gaan uit van een netto modaal inkomen van € 2.000,- per maand.

Iemand kost de werkgever dan (brutoloon) € 2.770 * 1,32 (werkgeverskosten) = € 3.656,- Wanneer deze persoon wordt ontslagen dan krijgt degene nog slechts 70% van het laatst verdiende loon, t.w. € 1.939,- Wat neer komt op een besteedbaar inkomen van ca. € 1.400,- per maand.

De totale kosten komen echter in de laatste situatie compleet voor rekening van de staat. De personeelskosten voor de werkgever komen te vervallen op de balans. In plaats van dat de arbeidskracht en werkgever bij dragen aan de (zorg)staat, kost het nu direct geld. Verschil van betaling van € 1.656,- naar uitgave van € 1.939,- maakt een achteruitgang van € 3.595,- voor de Nederlandse staat. De oplopende werkeloosheid, momenteel ruim 700.000 mensen, zorgt voor een bizarre stijging van de kosten. Uitgaande dat slechts de helft een uitkering ontvangt, ter indicatie en middeling van de verschillen tussen wel/geen uitkering en hoogte van de uitkering, dan gaat het om maandelijks meer dan € 1.200.000.000,- verschil aan overheidsuitgaven c.q. mislopen inkomsten.

Een ander punt is het rendement waar investeerders vanuit gaan bij investering in een bedrijf. Willen we de economie veranderen, dan is daar ook een (tijdelijke) verandering in verwachting noodzakelijk. Het continu grote sommen geld onttrekken aan bedrijven is kort termijn politiek en drijft het bedrijf in de hoek dat Research & Development niet meer mogelijk is en innovatie stil komt te staan. Het (her)investeren van rendement loont als de bedrijfsvoering gericht is op lang termijn rendement en bedrijfscontinuïteit. Het besef begint langzaam te groeien, echter heeft nog niet de omvang die wenselijk is. Bedrijven krijgen mede hierdoor geen kans om te groeien.

Een mogelijke oplossing is dat de overheid besluit om de salarissen de komende 5 jaar te bevriezen! Om daarna te sturen op het vergroten van de koopkracht. Dit kan door bedrijven die productie leveren te belonen met belastingverlaging (anti-cyclus investeren). Hierdoor kunnen producten goedkoper worden geleverd, dalen personeelskosten waardoor meer mensen een baan kunnen krijgen en neemt omzet ongetwijfeld toe. Voorwaarde is wel dat de extra vrijgekomen gelden worden aangewend voor ontwikkeling van innovatie en aannemen van mensen, in plaats van verhogen van het rendement voor de aandeelhouders. Het zorgt op termijn korter dan vijf jaar, voor serieuze terugkeer in de wereldeconomie bij toenemende export, maar ook door verhoging van verkoop op de Nederlandse markt. Een beetje chauvinisme, door het kopen van Nederlandse producten te promoten, kan geen kwaad. Duitsland heeft haar model hierop gebaseerd en kent al jaren de € 400,- baan om werkelozen terug te laten keren in de arbeidsomgeving. Daar zouden wij een voorbeeld aan kunnen nemen, omdat de economie van Duitsland stabiel is door balans tussen productie en kennis economie…

Het is zo maar een brainwave van een gewone burger…

Nederland niet klaar voor nieuwe (Sociale) Economie!

Geplaatst: 16 november 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken

AMSTERDAM – Het CPB heeft het signaal afgegeven dat de recessie is afgelopen! Wat geweldig nieuws moet zijn, betekent toch eigenlijk een deceptie. De recessie wordt afgemeten aan ‘oude cijfers’, aan een ‘oude’ denkwijze en vooral aan de ‘oude economie’. Een economische situatie die nimmer meer zal wederkeren. Tenslotte kunnen we vaststellen dat de werkeloosheid nog steeds exorbitant hoog is, de kansen voor ca. 35 á 40% van de beroepsbevolking om een (andere) baan te vinden er (nog) niet is en bedrijven nog steeds liever over de grens kijken naar goedkope krachten dan in overweging te nemen wat er met de huidige populatie ‘werkzoekenden’ te ondernemen is.

Nederland nog niet klaar!
Het is een voldongen feit dat Nederland ver achter blijft bij herstel van de Europese economie ten opzichte van de buurlanden. Het lijkt bij weinig mensen door te dringen wat er nodig is om dit herstel ook in Nederland voor elkaar te krijgen. Het draait allemaal om bewustzijn, mentaliteit, gedrag en doelstellingen! De wurggreep waarin Nederland zich laat houden is klaarblijkelijk nog niet benauwend genoeg. Hierdoor worden significante wijzigingen, die er moeten plaatsvinden om naar de nieuwe economie te kunnen komen, nog niet doorgevoerd. Ergo, men lijkt het niet te (willen) begrijpen. Het draait echter allemaal om begrijpen van de basis van de Nieuwe Economische Wereld…

De Nederlandse economie zit vast!
De motor draait niet meer! De consument is het vertrouwen kwijt, bedrijven snijden tot op het bot en de overheid draait de duimschroeven nog strakker aan. Het Eureka gevoel van Minister-President Rutte over de ontwikkelingen hebben ‘slechts’ betrekking op de exportactiviteiten van het Nederlands bedrijfsleven. Er wordt daadwerkelijk vergeten dat er ook nog een Nederlandse economie is die totaal niets te maken heeft met export. De ‘gewone’ ondernemer in het Midden-en-Kleinbedrijf die, mede door de verkeerde focus van het kabinet, nu op vele plaatsen failliet aan het gaan is. Het verhogen van de kosten (lees: BTW, OGB etc.), terwijl de klandizie zienderogen afneemt, helpt niet mee om de economie draaiend te houden. De gehele basis van het Nederlandse staat onder druk van “goedkope arbeidskrachten” , “geen verkopen door wegblijven van klanten” en “achterblijven van ontwikkelingen door te hoge druk bij MKB’er”. Het einde van het economisch neerwaarts spiraal is duidelijk bereikt!

Oplossingen liggen voor de deur…
Een complete populatie wegcijferen in de boeken is niet zo moeilijk. De eenvoudige banen zijn weggesaneerd door verregaande industrialisatie en/of outsourcing van de activiteiten naar lage-lonen-landen. In plaats van te kijken hoe de loonkosten in Nederland konden worden aangepast, is er rucksichtloos werk verplaatst naar verre oorden. Achteraf blijkt nu dat, mede door kosten voor regie- en coördinatie, extra activiteiten en verplaatsing van strategische elementen waardoor nu verhoging van tarieven beginnen, outsourcing niet altijd interessant is. Iets wat op voorhand voorspeld had kunnen worden. De eerste geluiden voor re-shoring van activiteiten klinken al in Nederland. Het terughalen van ‘relatief eenvoudig werk’ is slechts één stap, want alleen daarmee lossen we het niet op. Er moet meer gebeuren om onze Nederlandse werkeloze weer aan het werk te krijgen!

Ontslagboete versus Winstmaximalisatie…
De veranderingen van mentaliteit ‘Alleen buiten NL is arbeid goedkoop!’ in het huidige bedrijfsleven is een stap. De volgende stap is dat de overheid haar gedachtegang ‘Alleen door export kan NL herstellen!’ aanpast. Er wordt totaal voorbij gegaan aan de interne kracht van Nederland. De sterke focus op alleen Europa vanuit de regering duidt niet op “Hoe zetten we NL op de kaart, anders als de geld-stortende partij?”. Hoeveel werk levert onze bijdrage aan Europa nu uiteindelijk op? Of gooien wij alleen de grenzen maar open voor ‘laaggeschoolde goedkope arbeidskrachten?’ De rekensom moet door de regering beduidend anders worden gedaan. De lasten van ontslagen is slechts een verplaatsing van kosten van het bedrijfsleven naar de overheid. De Nederlandse burger draait duidelijk op voor de extra financiële inkomsten van (veelal buitenlandse) aandeelhouders. De bedrijven die massaal tot ontslagen zijn overgegaan, moeten eigen extra belast worden met een ‘ontslagboete’ als de enige reden voor de massa ontslagen is ‘het verhogen van het rendement voor de aandeelhouders’ (winstmaximalisatie op kort termijn). Waarom zouden wij als Nederlandse burgers de lasten van een dergelijke bedrijfsvoering moeten dragen? Ook de laaggeschoolde mensen in Nederland verdienen een baan!

Werkeloos, een (on)gewenste sabbatical?
De verantwoordelijkheid om uit de economische slop te komen ligt niet alleen bij bedrijven of bij de overheid. Ook de werkeloze heeft een duidelijke verantwoordelijkheid. Wat doe je zoal als je geen baan meer hebt? Hoe actief ben je als vrijwilliger? Hoeveel initiatieven werk je uit met anderen om te kijken hoe jezelf (met anderen) weer kan zorgen voor kansen op werk? Wacht je totdat iemand een baan komt aanbieden op een presenteerblaadje? Of mopper je gewoon op de overheid en het bedrijfsleven en denk je gewoon ‘Het zal mijn tijd wel duren!’. Voor slechts een paar tientjes meer per maand ga ik niet elke dag vroeg mijn bed uitkomen… Tsja, vele zullen nu aangeven dat zij druk bezig zijn met het verwerven van werk via één of meer van de vele kanalen of arbeidsbemiddelaars. Het blijft interessant om erachter te komen hoeveel van de 750.000 werkelozen (ca. 6.000.000 uur per dag) beschikbaarheid zijn om creatieve oplossingen te bedenken om aan het werk te komen. Schrik niet, berekent op basis van 70% van het modale inkomen (€ 1641,-) kost de werkeloosheid ruwweg zo’n € 1,2 miljard euro per maand! Wanneer 25% van deze 750.000 werkelozen aan het werk zouden gaan tegen een modaal inkomen, dan kun je een aantal zaken direct vaststellen. (1) De inkomsten van werkeloze neemt toe, (2) De belastinguitgaven draaien direct om naar belastinginkomsten en (3) Bedrijven kunnen door een tijdelijke compensatie uit deze omslag een innovatie starten waardoor er nieuwe en extra inkomsten gaan groeien. Kortom de sleutel ligt bij de werkeloze! Je moet wel willen… Een uitkering is geen gift!

Wanneer start de discussie?
Helaas… moeten we ook constateren dat er vele mensen afhankelijk zijn van de negatieve effecten van de economie. Het apparaat om 750.000 mensen te registreren, controleren etc. etc. is inmiddels zo gegroeid dat mensen angstig worden als het aantal cliënten afneemt. Het moet gaan veranderen, maar daarvoor moeten de werkelozen zelf in beweging gaan komen, want als je niet voor jezelf wilt of gaat zorgen dan blijft men jou wel verzorgen! Althans tot de pot leeg is en er voor niemand meer een kans is om van het vangnet gebruik te kunnen maken…

En nu is het weekend… Veel plezier en interesse om zelf wel wat te gaan doen? Meld je dan gerust bij aandeslag@werkeloos.nu, gewoon omdat je het ‘niets doen’ en ‘geleid worden’ zat bent…

De kracht van de werkeloze populatie in NL!

Geplaatst: 21 september 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:economie, Europa, Inkomen, kabinet, Krachtenbundelen, Loon, Nederland, politiek, politieke partijen, Salaris, Samen werken, Samenleving, samenwerking, sociaal stelsel, Uitkering, werkeloos, werkelozen

De Nederlandse economie is door de wereldwijde crisis in de financiële sector voorgoed veranderd. Het aantal werkelozen is substantieel gestegen. Het Midden en Klein Bedrijf, als motor van de economie, koerst met ferme schreden op faillissement af. De kosten van de (rijks)overheid blijven een opwaarts spiraal weergeven. Het huidige onderwijs is niet ingericht om de gewenste arbeidskracht van de toekomst op te leveren. De ecologische cyclus van het verwerven van inkomen door het verrichten van arbeid of door het gereed stomen voor het verrichten van arbeid door het volgen van (beroeps)onderwijs is compleet verstoord. Een nieuwe revolutie staat voor de deur! Doe je mee of kijk je toe?

Desalniettemin blijft het kabinet bij de traditionele denkwijze van besparen door het standpunt dat belastingen en accijnzen moeten worden verhoogd, verschuiving van overheidstaken tussen rijks-, provinciale- en gemeentelijke overheden doorgang moet vinden en diverse activiteiten van maatschappelijke aard richting het bedrijfsleven (maatschappelijke participatie) en de burger (zelfredzaamheid) moeten worden verplaatst zonder rekening te houden met de financiële gevolgen voor deze partijen. In de kern is het een goede gedachte om te groeien naar een sterk participerende samenleving waarin mensen met en voor elkaar zorgen. Minder bemoeienis vanuit de overheid moet zorgen voor een intensievere samenwerking voor en door burgers.

De cruciale randvoorwaarden om een dergelijke maatschappij te verkrijgen zijn echter niet ingevuld of kunnen niet ingevuld worden mede door beperking in de (Europese) wetgeving en door afwezigheid van wederzijds begrip voor culturele verschillen.

Randvoorwaarde 1: Europese samenwerking tussen de lidstaten
In 1952 is Nederland als een van de lidstaten de samenwerking aangegaan met België, Duitsland, Frankrijk, Italië en Luxemburg voor de vorming van de Europese Unie. De lidstaten hebben verregaande bevoegdheden toebedeeld aan de EU met als doelstelling te komen tot een gemeenschappelijk beleid op het gebied van onder andere landbouw, visserij, een vrije binnenmarkt, handelspolitiek, ontwikkelingsbeleid, milieu en hulpverlening bij natuurrampen. En om met één verenigd Europa een sterke handelspartner te vormen in de wereldwijde economie.

De groei van de Europese Unie met landen uit het Oostblok, de uitbreiding van de Europese wetgeving en de daaraan gerelateerde verregaande bevoegdheden van de EU om invloed te hebben op individuele lidstaten, blijken echter op vele gebieden de sociale, financiële, maatschappelijke ontwikkelingen te beperken. Het principe van het stimuleren van het vrije handelsverkeer tussen de lidstaten, zogenaamde winkelnering (Europese Aanbestedingen moesten hier een basis voor gaan vormen) en intensieve samenwerking richting de wereldeconomie, is het laatste decennia niet goed van de grond gekomen.

De stimulans voor mondiale organisaties om bedrijfsactiviteiten massaal uit te besteden (outsourcing) naar lage lonen landen, welke niet rechtstreeks bijdragen aan de financiële groei en grondvesten van de EU, was groter dan te bouwen aan een intensieve samenwerking binnen de grenzen van de Europese Unie. Uitbesteding van bedrijfsactiviteiten is een uitermate goed middel om te komen tot significante verlaging van de kosten door het inzetten van gestandaardiseerde methodieken door bedrijven gespecialiseerd in slechts deze activiteiten. Echter het toestaan van uitbesteding van werkzaamheden naar lage lonen landen, zonder daarmee een sterke export te bewerkstelligen of substantiële (belasting)inkomsten voor de Europese Unie of het eigen land te verwerven, getuigt van kort termijn politiek.

Het gevolg begint zich nu sterk af te tekenen in Europa. Eenvoudige productie- en logistieke werkzaamheden worden buiten de Europese Unie verricht door landen als bijvoorbeeld India waar de groei van miljonairs niet te stuiten is. De werkeloosheid in de Europese Unie exorbitant stijgt en dientengevolge daarvan de lastendruk voor de lidstaten van de Europese Unie om iedereen te voorzien van een basisinkomen niet meer te dragen is. De oorzaak is dat er totaal niet gedacht is aan internationale vormen van reciprociteit! De export vanuit de Europese Unie richting de lage lonen landen waar het geld nu weelderig stroomt blijft sterk achter bij hetgeen er wordt uitbesteed!

Randvoorwaarde 2: Nederlandse samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven
In 1861 werd in Nederland de eerste ambachtsschool gesticht. Het was de instelling voor dagonderwijs waar men werd opgeleid voor ambacht en nijverheid. Het type onderwijs was vooral populair bij degene die na de lagere school geen mogelijkheid hadden om te studeren. De ambachtsschool verzorgde technische opleidingen voor jongens daar waar de huishoudschool gericht was op meisjes. De opleidingen werden zodanig gekozen dat deze aansloten bij de behoefte van de toekomstige arbeiders en werkgevers. Bij de invoering van de Mammoetwet in 1968 werd de naam gewijzigd in Lagere Technische School (LTS) en verdween de term ‘Ambachtsschool” in het geheel.

De veranderingen in het onderwijs om alles te bundelen heeft er in 1999 voor gezorgd dat dergelijk specifiek beroepsgericht onderwijs opgenomen werd binnen het voorgezet middelbaar beroeps onderwijs (vmbo). Hiermee kwam, in tegenstelling tot de verwachtingen, een einde gekomen aan de authentieke identiteit van ambachtelijk onderwijs in Nederland. Het was tevens het moment dat de verbinding tussen onderwijs en bedrijfsleven ogenschijnlijk verloren is gegaan. De focus werd vooral gericht op de groei van de kenniseconomie want de term “kennis is macht” vierde hoogtij. Het is een façade gebleken na de klap van de internethype in 2001. Een stevig staaltje kort termijn politiek wat nu al meer dan 10 jaar duurt. Hier moet nu verandering in komen!

Conclusie: Zijn wij het spoor echt bijster in Nederland?
Het beroepsonderwijs in Nederland is, vanwege deze cruciale bewegingen, sterk afgenomen. Ieder gezond nadenkend mens had op zijn vingers na kunnen tellen dat als je stopt met het opleiden van mensen voor ambachtelijke beroepen dat je op termijn afhankelijk wordt. Waar de doorgeslagen gedachte vandaan is gekomen dat de Nederlandse economie alleen kan draaien op “kennis” is niet terug te vinden, maar we kunnen concluderen dat er klaarblijkelijk niemand de helikopterview en visie heeft gehad om tot deze eenvoudige conclusie te komen.

De focus is teveel gericht geweest op het vergroten van de schaalgrootte van de Europese Unie om een serieuze speler te worden in de wereldeconomie. Willen we dit bereiken dan moet eerst het “huis” op orde komen. Soms moet je terug naar de basis om in de toekomst weer een stap vooruit te kunnen gaan maken. Voor Nederland betekent dat we onze mondiale gedachte moeten terugbrengen tot de vraag “Wat hebben wij in huis dat we kunnen benutten om een economische vooruitgang te verkrijgen?” of in eenvoudige termen: “Wat hebben we te koop en op welke wijze kunnen we dit verkopen?”. Om deze vragen te kunnen beantwoorden moeten we allereerst onze gedachtegang veranderen.

De populatie mensen die momenteel aan de zijlijn van het arbeidsproces staan vertegenwoordigen een grote capaciteit aan denk- en werkkracht. Niemand weet klaarblijkelijk deze mensen te motiveren of stimuleren om weer deelgenoot te worden van het arbeids- of onderwijsproces of de directe mogelijkheden lijken hiervoor te ontbreken. De negatieve wijze van denken over werkeloosheid en het sociaal stelsel, aangevuld met de wensen en eisen voor groei van nivellering zorgen dat we in de klem zitten in Nederland. In plaats van de handen ineen te slaan, de mouwen op te stropen en te kijken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen, zorgen voor het continueren van deze beklemming.

De stevige besparingen ingezet door het kabinet gaat hier geen verandering in brengen. Het kabinet met als uitvoerende organisatie de (rijks)overheid lijkt geen visie te hebben over waar Nederland in de toekomst moet komen te staan. Politici beperken zich telkens op een maximaal ambtstermijn van vier jaar. Het meerpartijenstelsel in Nederland biedt niet (meer) een goede basis voor een stabiele koers van het land met een langtermijn strategie. De grote contrasten en diversiteit van politieke stromingen en het achterhaalde poldermodel mag heden ten dagen met recht ter discussie worden gesteld. Onze politieke leiders hebben het vertrouwen verloren van de gewone burger. Het sociale stelsel is uit balans. Het economisch model van “kennis is macht” heeft getoond niet te werken. We moeten veranderen dat is een feit. Het kabinet probeert in een sneltrein tempo activiteiten richting de gemeenten en de burger te duwen. “Los het nu zelf maar op!” is de indruk die gegeven wordt. Het wordt tijd dat iedere burger tot het inzicht komt dat we het zelf kunnen oplossen! Samenwerken aan een nieuwe toekomst doe je door samen te werken!

Kom tot ontdekking wat jouw eigen kwaliteiten, kenmerken en talenten liggen! Gebruik jouw motivatie om het zelfvertrouwen terug te krijgen dat het samenwerken met elkaar zorgt voor een energie in het kwadraat. “Twee weten meer dan één!”, maar 700.000 werkelozen weten samengevoegd exponentieel meer dan de hele (Europese) regering bij elkaar. Het zou een genoegen zijn om deze krachten gebundeld te krijgen om Nederland weer in een vooruitgaande beweging te krijgen waardoor het gat tussen burger, onderwijs en bedrijfsleven wordt gedicht. De overheid kan zich dan in de toekomst beperken tot het vertegenwoordigen van de burger… In bedrijfstermen vormen de burgers “slechts” de Raad van Commissarissen van Nederland die één keer per vier jaar haar stem mag laten klinken. Het kabinet vormt in dit model de directie en de overheid is niet meer dan de verzameling van stafafdelingen… En de burgers? Eenmaal de krachten van de burgers gebundeld vormen zij gezamenlijk het bedrijf dat we de BV Nederland kunnen noemen… Een BV waarbinnen het onderwijs en bedrijfsleven moet worden hervormd om weer te komen tot een gezond bedrijf met opleidingen, leer-werkstages en arbeidsplaatsen!

Wie durft de mouwen op te stropen? Meld je aan op

Passend onderwijs, kort termijn politiek?

Geplaatst: 3 juli 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Regeren
Tags:algemene rekenkamer, de groep, gedrag, kranten, noem, pesten

Amsterdam – De kranten staan er al een tijd bol van! De Algemene Rekenkamer komt vandaag, we schijven 2 juli 2013, met een voor vele ouders met kinderen op en docenten in het speciaal basisonderwijs (SBO) niet verrassende publicatie “Kunnen basisscholen passend onderwijs aan?“. Een retorische vraag omdat er al meerdere malen duidelijk is vastgesteld dat de scholen in het reguliere basisonderwijs (BO) niet zijn ingericht om kinderen, die tijdelijk of langdurig, met een aandachtsgebied de extra steun en aandacht te bieden die noodzakelijk is.

Laten we vooropstellen dat een deel van deze kinderen best naar regulier basisonderwijs over zouden kunnen mits de school in het regulier basisonderwijs de juiste faciliteiten beschikbaar heeft en de docenten de kennis, kunde en ervaring hebben om kinderen met aandachtsgebieden te ondersteunen bij de maatschappelijke en sociale ontwikkeling. Er zijn zelfs meerdere belangrijke redenen te noemen om kinderen binnen het speciaal basisonderwijs de kans te geven om onderwijs te volgen binnen het reguliere basisonderwijs.

Kinderen behoeven vaak niet op alle vlakken extra ondersteuning;
Kinderen moeten “uitdaging op eigen niveau” en “voorbeeld gedrag” aangereikt krijgen;
Kinderen verdienen een oprechte kans om hun talenten in een “normale” omgeving tot ontplooiing te laten komen;
Kinderen hebben recht op identieke onderwijsmethodieken als in het reguliere basisonderwijs mogelijk is;
Kinderen “verliezen” de stempel “speciaal” bij de overgang naar het voorgezet onderwijs;

Het is slechts een greep uit de lange lijst met argumenten om kinderen “Samen naar school” te laten gaan. Echter zijn er ook legio argumenten te noemen die juist het tegendeel versterken. Ook hiervan noem ik u er enkelen.

Kinderen zijn niet of matig “mentaal gewapend” tegen pesten;
Kinderen vormen een eenvoudig doelwit om “buiten de groep” te worden gezet;
Kinderen gaan zich een “buitenbeentje” voelen als zij om extra steun moeten vragen;
Kinderen kunnen zich “niet gelijkwaardig meten” aan klasgenoten;
Kinderen vormen een “extra belasting” voor de “gewone docent” in het reguliere basisonderwijs;

Als vader van vier kinderen met allen een eigen levenspad ben ik altijd intensief betrokken geweest bij de scholen. De ervaringen met het basisonderwijs van de laatste jaren stemmen mij niet vrolijk! Of je kind nu tijdelijk extra aandacht nodig heeft vanwege een moeilijke periode of juist de beschikking heeft over extra capaciteiten, de scholen zijn niet ingericht op “teveel” afwijkingen. Door deze constatering uit ik ook mijn zorg. In mijn dagelijkse werkzaamheden heb veel te maken heb met jongeren waar het op het pad van basisonderwijs is fout gegaan. Of het nu komt door culturele verschillen, gedragsproblematiek of juist hooggekwalificeerde talenten, in alle gevallen is het ergens mis gegaan. Een school voor regulier basisonderwijs heeft helaas niet een spectrum wat breed genoeg is om iedereen een eerlijke kans te geven. Je mag het ook niet verwachten van docenten! We vragen eigenlijk aan de huisarts of hij ook het werk van de specialist wil overnemen, zonder dat we eerst zorgen voor adequate opleiding. Ergo, we moeten ook gewoon eerlijk zijn dat niet iedere docent de kwaliteiten of ambitie heeft om de “moeilijke” kinderen van basisonderwijs te voorzien.

Sketch: Wat nou Passend Onderwijs

Conclusie: De Algemene Rekenkamer bevestigt het signaal van ouders, docenten en scholen dat de ambitie van het programma “Samen naar school!” niet haalbaar is binnen een acceptabele periode. De regering neemt omwille van grote bezuinigingsplannen rigoureuze beslissingen welke op een later moment voor geheel andere problemen gaat zorgen. De generatie van “drop-outs” gaat toenemen. Het tweedimensionale onderwijs, zoals Jef Staes al jaren verkondigt, moet compleet worden herzien. De eerste scholen met de nieuwe onderwijsmethodiek “Aan de slag met jouw talent!” beginnen langzaam op te komen. Helaas is de “oude garde” nog steeds van mening dat integraal klassikaal onderwijs gaat om het vergelijkbaar maken van leerlingen. Terwijl iedere leerling duidelijk behoefte heeft aan educatie passende bij zijn/haar talenten, aanleg, capaciteit etc.

Advies: Mijn advies is om de structuren van onderwijs in Nederland te blijven baseren op de drie verschijningsvormen, te weten regulier, speciaal en bijzonder onderwijs. Het is in dit kader meer dan zinvol om ook tussen deze vormen van onderwijs bruggen te slaan. Hierdoor hebben de kinderen de kans om goed basisonderwijs te volgen op het niveau wat zij daadwerkelijk aankunnen. Om gericht te kunnen kijken naar de talenten van de kinderen, de thuissituatie en de maatschappelijke en sociale factoren, is het belangrijk dat we eerst gezamenlijk tot een duidelijke conclusie en visie moeten komen. Jongeren verdienen het dat, mits de juiste lesstof binnen een de bij hem of haar passende talenten wordt aangeboden, zij zich in het (speciaal) (basis)onderwijs in de kern mogen ontwikkelen tot volwaardige, in het leven staande jongeren.

Passend Onderwijs volgens getalenteerde kinderen

Gevolgen: Indien ht huidige kabinet onverwijld haar plannen toch laat doorgaan, dan moeten we beseffen als burgers, stemmers, (groot)ouders, docenten, scholen, begeleiders, jeugdzorg, hulpzorg instellingen etc. dat in de toekomst er nog meer jongeren bijkomen met persoonlijke problematieken. Tenslotte is al meerdere malen wetenschappelijk aangetoond dat primair basisonderwijs cruciaal is voor het verdere verloop van de opvoeding.

De wens spreek ik uit dat onze politici in Den Haag en ook in de lokale politiek voor eens en altijd tot het besef komen dat we niet één type jongeren hebben in Nederland! Dat het bieden van meer op talent gericht onderwijs verdeeld over de drie onderwijscategorieën geen sinecure is, maar op lang termijn heel veel vruchten gaat afwerpen (lees: minder uitval, beter ontwikkelde jongeren en lagere financiële gevolgen). Wie durft het lef te tonen om deze keer tijdens het debat over de regeerperiode heen (lees: zijn of haar figuurlijke “graf) te kijken?

Toelichting: De afkorting BO staat voor het reguliere basisonderwijs. Dit zijn scholen welke op gewone wijze basisonderwijs verzorgen voor kinderen die worden bestempeld als “gewone doorsnee leerlingen”. De tweede afkorting is SBO en staat voor speciaal basisonderwijs. Het betreft hier scholen die een grote diversiteit aan kinderen met een even zo grote diversiteit aan enkelvoudige of meervoudige aandachtsgebieden, achtergronden en gezinssituaties van regulier basisonderwijs proberen te voorzien. Deze kinderen hebben vanwege verschillende redenen een sterke behoefte aan intensievere begeleiding bij de maatschappelijke en sociale ontwikkeling tijdens de periode van het basisonderwijs. Van kinderen met “slechts” een traumatische ervaring in de privé-situatie tot kinderen met een duidelijke indicatie uit DSM-IV en alles wat daar tussenin zit, maken onderdeel uit van de huidige populatie in het speciaal basisonderwijs in Nederland.

Voorbehoud: In dit blog laat ik bewust het speciaal onderwijs (SO) buiten beschouwing. Enerzijds omdat het anders te verwarrend en te complex wordt om te lezen. De focus in dit blog is vooral gericht op de problematiek rondom het programma “Samen naar school!” en het grijze overgangsgebied tussen het speciaal (SBO) en regulier basisonderwijs (BO). Laat ik duidelijk zijn dat ook het speciaal onderwijs de nodige aandacht verdient! Mijn kennis en ervaring strekt zich echter niet uit over de totale breedte, maar is beperkt tot het (speciaal) basisonderwijs (BO & SBO). Hier moet ik mijn beperking dus ook kenbaar maken om juist mijn kennis en ervaring met (speciaal) basisonderwijs te kunnen benadrukken.

Referenties/Bronnen/Onderzoeken: Om u de mogelijkheid aan te reiken om zelf tot conclusies te komen, verstrek ik hieronder de hyperlinks naar verschillende bronnen, referenties en onderzoeken. Put uit de informatie datgene wat u sterkt om in uw eigen omgeving te bezien hoe u kunt ondersteunen op de school van uw kind. Samen met de inzet van ouders, docenten en directies moeten we komen tot passende oplossingen voor passend onderwijs voor de kinderen.

Plannen: Passend onderwijs in Nederland
Onderzoek: Kunnen basisscholen passend onderwijs aan?
Reactie 02/07/2013: Voorzitter PO-raad
Reactie 02/07/2013: Staatssecretaris van OCW
Video: Kunnen basisscholen passend onderwijs aan?
Programma: Weer Samen naar school!
Website: http://www.passendonderwijs.nl/
Website: http://www.rijksoverheid.nl
Website: http://www.steunpuntpassendonderwijs.nl

Richard Raats' Blog

Mijn contactgegevens…

Lees mijn berichten…

Doorzoek mijn website…

Volg mij op Twitter…

Blog statistieken

Bekijk mijn archief…

Meld je aan voor meer…