Archief voor de ‘Het Nieuwe Werken’ Categorie

Nederland niet klaar voor nieuwe (Sociale) Economie!

Geplaatst: 16 november 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
0

AMSTERDAM – Het CPB heeft het signaal afgegeven dat de recessie is afgelopen! Wat geweldig nieuws moet zijn, betekent toch eigenlijk een deceptie. De recessie wordt afgemeten aan ‘oude cijfers’, aan een ‘oude’ denkwijze en vooral aan de ‘oude economie’. Een economische situatie die nimmer meer zal wederkeren. Tenslotte kunnen we vaststellen dat de werkeloosheid nog steeds exorbitant hoog is, de kansen voor ca. 35 á 40% van de beroepsbevolking om een (andere) baan te vinden er (nog) niet is en bedrijven nog steeds liever over de grens kijken naar goedkope krachten dan in overweging te nemen wat er met de huidige populatie ‘werkzoekenden’ te ondernemen is.

Nederland nog niet klaar!
Het is een voldongen feit dat Nederland ver achter blijft bij herstel van de Europese economie ten opzichte van de buurlanden. Het lijkt bij weinig mensen door te dringen wat er nodig is om dit herstel ook in Nederland voor elkaar te krijgen. Het draait allemaal om bewustzijn, mentaliteit, gedrag en doelstellingen! De wurggreep waarin Nederland zich laat houden is klaarblijkelijk nog niet benauwend genoeg. Hierdoor worden significante wijzigingen, die er moeten plaatsvinden om naar de nieuwe economie te kunnen komen, nog niet doorgevoerd. Ergo, men lijkt het niet te (willen) begrijpen. Het draait echter allemaal om begrijpen van de basis van de Nieuwe Economische Wereld…

De Nederlandse economie zit vast!
De motor draait niet meer! De consument is het vertrouwen kwijt, bedrijven snijden tot op het bot en de overheid draait de duimschroeven nog strakker aan. Het Eureka gevoel van Minister-President Rutte over de ontwikkelingen hebben ‘slechts’ betrekking op de exportactiviteiten van het Nederlands bedrijfsleven. Er wordt daadwerkelijk vergeten dat er ook nog een Nederlandse economie is die totaal niets te maken heeft met export. De ‘gewone’ ondernemer in het Midden-en-Kleinbedrijf die, mede door de verkeerde focus van het kabinet, nu op vele plaatsen failliet aan het gaan is. Het verhogen van de kosten (lees: BTW, OGB etc.), terwijl de klandizie zienderogen afneemt, helpt niet mee om de economie draaiend te houden. De gehele basis van het Nederlandse staat onder druk van “goedkope arbeidskrachten” , “geen verkopen door wegblijven van klanten” en “achterblijven van ontwikkelingen door te hoge druk bij MKB’er”. Het einde van het economisch neerwaarts spiraal is duidelijk bereikt!

Oplossingen liggen voor de deur…
Een complete populatie wegcijferen in de boeken is niet zo moeilijk. De eenvoudige banen zijn weggesaneerd door verregaande industrialisatie en/of outsourcing van de activiteiten naar lage-lonen-landen. In plaats van te kijken hoe de loonkosten in Nederland konden worden aangepast, is er rucksichtloos werk verplaatst naar verre oorden. Achteraf blijkt nu dat, mede door kosten voor regie- en coördinatie, extra activiteiten en verplaatsing van strategische elementen waardoor nu verhoging van tarieven beginnen, outsourcing niet altijd interessant is. Iets wat op voorhand voorspeld had kunnen worden. De eerste geluiden voor re-shoring van activiteiten klinken al in Nederland. Het terughalen van ‘relatief eenvoudig werk’ is slechts één stap, want alleen daarmee lossen we het niet op. Er moet meer gebeuren om onze Nederlandse werkeloze weer aan het werk te krijgen!

Ontslagboete versus Winstmaximalisatie…
De veranderingen van mentaliteit ‘Alleen buiten NL is arbeid goedkoop!’ in het huidige bedrijfsleven is een stap. De volgende stap is dat de overheid haar gedachtegang ‘Alleen door export kan NL herstellen!’ aanpast. Er wordt totaal voorbij gegaan aan de interne kracht van Nederland. De sterke focus op alleen Europa vanuit de regering duidt niet op “Hoe zetten we NL op de kaart, anders als de geld-stortende partij?”. Hoeveel werk levert onze bijdrage aan Europa nu uiteindelijk op? Of gooien wij alleen de grenzen maar open voor ‘laaggeschoolde goedkope arbeidskrachten?’ De rekensom moet door de regering beduidend anders worden gedaan. De lasten van ontslagen is slechts een verplaatsing van kosten van het bedrijfsleven naar de overheid. De Nederlandse burger draait duidelijk op voor de extra financiële inkomsten van (veelal buitenlandse) aandeelhouders. De bedrijven die massaal tot ontslagen zijn overgegaan, moeten eigen extra belast worden met een ‘ontslagboete’ als de enige reden voor de massa ontslagen is ‘het verhogen van het rendement voor de aandeelhouders’ (winstmaximalisatie op kort termijn). Waarom zouden wij als Nederlandse burgers de lasten van een dergelijke bedrijfsvoering moeten dragen? Ook de laaggeschoolde mensen in Nederland verdienen een baan!

Werkeloos, een (on)gewenste sabbatical?
De verantwoordelijkheid om uit de economische slop te komen ligt niet alleen bij bedrijven of bij de overheid. Ook de werkeloze heeft een duidelijke verantwoordelijkheid. Wat doe je zoal als je geen baan meer hebt? Hoe actief ben je als vrijwilliger? Hoeveel initiatieven werk je uit met anderen om te kijken hoe jezelf (met anderen) weer kan zorgen voor kansen op werk? Wacht je totdat iemand een baan komt aanbieden op een presenteerblaadje? Of mopper je gewoon op de overheid en het bedrijfsleven en denk je gewoon ‘Het zal mijn tijd wel duren!’. Voor slechts een paar tientjes meer per maand ga ik niet elke dag vroeg mijn bed uitkomen… Tsja, vele zullen nu aangeven dat zij druk bezig zijn met het verwerven van werk via één of meer van de vele kanalen of arbeidsbemiddelaars. Het blijft interessant om erachter te komen hoeveel van de 750.000 werkelozen (ca. 6.000.000 uur per dag) beschikbaarheid zijn om creatieve oplossingen te bedenken om aan het werk te komen. Schrik niet, berekent op basis van 70% van het modale inkomen (€ 1641,-) kost de werkeloosheid ruwweg zo’n € 1,2 miljard euro per maand! Wanneer 25% van deze 750.000 werkelozen aan het werk zouden gaan tegen een modaal inkomen, dan kun je een aantal zaken direct vaststellen. (1) De inkomsten van werkeloze neemt toe, (2) De belastinguitgaven draaien direct om naar belastinginkomsten en (3) Bedrijven kunnen door een tijdelijke compensatie uit deze omslag een innovatie starten waardoor er nieuwe en extra inkomsten gaan groeien. Kortom de sleutel ligt bij de werkeloze! Je moet wel willen… Een uitkering is geen gift!

Wanneer start de discussie?
Helaas… moeten we ook constateren dat er vele mensen afhankelijk zijn van de negatieve effecten van de economie. Het apparaat om 750.000 mensen te registreren, controleren etc. etc. is inmiddels zo gegroeid dat mensen angstig worden als het aantal cliënten afneemt. Het moet gaan veranderen, maar daarvoor moeten de werkelozen zelf in beweging gaan komen, want als je niet voor jezelf wilt of gaat zorgen dan blijft men jou wel verzorgen! Althans tot de pot leeg is en er voor niemand meer een kans is om van het vangnet gebruik te kunnen maken…

En nu is het weekend… Veel plezier en interesse om zelf wel wat te gaan doen? Meld je dan gerust bij aandeslag@werkeloos.nu, gewoon omdat je het ‘niets doen’ en ‘geleid worden’ zat bent…

De kracht van de werkeloze populatie in NL!

Geplaatst: 21 september 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:, , , , , , , , , , , , , , , ,
1

De Nederlandse economie is door de wereldwijde crisis in de financiële sector voorgoed veranderd. Het aantal werkelozen is substantieel gestegen. Het Midden en Klein Bedrijf, als motor van de economie, koerst met ferme schreden op faillissement af. De kosten van de (rijks)overheid blijven een opwaarts spiraal weergeven. Het huidige onderwijs is niet ingericht om de gewenste arbeidskracht van de toekomst op te leveren. De ecologische cyclus van het verwerven van inkomen door het verrichten van arbeid of door het gereed stomen voor het verrichten van arbeid door het volgen van (beroeps)onderwijs is compleet verstoord. Een nieuwe revolutie staat voor de deur! Doe je mee of kijk je toe?

Desalniettemin blijft het kabinet bij de traditionele denkwijze van besparen door het standpunt dat belastingen en accijnzen moeten worden verhoogd, verschuiving van overheidstaken tussen rijks-, provinciale- en gemeentelijke overheden doorgang moet vinden en diverse activiteiten van maatschappelijke aard richting het bedrijfsleven (maatschappelijke participatie) en de burger (zelfredzaamheid) moeten worden verplaatst zonder rekening te houden met de financiële gevolgen voor deze partijen. In de kern is het een goede gedachte om te groeien naar een sterk participerende samenleving waarin mensen met en voor elkaar zorgen. Minder bemoeienis vanuit de overheid moet zorgen voor een intensievere samenwerking voor en door burgers.

De cruciale randvoorwaarden om een dergelijke maatschappij te verkrijgen zijn echter niet ingevuld of kunnen niet ingevuld worden mede door beperking in de (Europese) wetgeving en door afwezigheid van wederzijds begrip voor culturele verschillen.

Randvoorwaarde 1: Europese samenwerking tussen de lidstaten
In 1952 is Nederland als een van de lidstaten de samenwerking aangegaan met België, Duitsland, Frankrijk, Italië en Luxemburg voor de vorming van de Europese Unie. De lidstaten hebben verregaande bevoegdheden toebedeeld aan de EU met als doelstelling te komen tot een gemeenschappelijk beleid op het gebied van onder andere landbouw, visserij, een vrije binnenmarkt, handelspolitiek, ontwikkelingsbeleid, milieu en hulpverlening bij natuurrampen. En om met één verenigd Europa een sterke handelspartner te vormen in de wereldwijde economie.

De groei van de Europese Unie met landen uit het Oostblok, de uitbreiding van de Europese wetgeving en de daaraan gerelateerde verregaande bevoegdheden van de EU om invloed te hebben op individuele lidstaten, blijken echter op vele gebieden de sociale, financiële, maatschappelijke ontwikkelingen te beperken. Het principe van het stimuleren van het vrije handelsverkeer tussen de lidstaten, zogenaamde winkelnering (Europese Aanbestedingen moesten hier een basis voor gaan vormen) en intensieve samenwerking richting de wereldeconomie, is het laatste decennia niet goed van de grond gekomen.

De stimulans voor mondiale organisaties om bedrijfsactiviteiten massaal uit te besteden (outsourcing) naar lage lonen landen, welke niet rechtstreeks bijdragen aan de financiële groei en grondvesten van de EU, was groter dan te bouwen aan een intensieve samenwerking binnen de grenzen van de Europese Unie. Uitbesteding van bedrijfsactiviteiten is een uitermate goed middel om te komen tot significante verlaging van de kosten door het inzetten van gestandaardiseerde methodieken door bedrijven gespecialiseerd in slechts deze activiteiten. Echter het toestaan van uitbesteding van werkzaamheden naar lage lonen landen, zonder daarmee een sterke export te bewerkstelligen of substantiële (belasting)inkomsten voor de Europese Unie of het eigen land te verwerven, getuigt van kort termijn politiek.

Het gevolg begint zich nu sterk af te tekenen in Europa. Eenvoudige productie- en logistieke werkzaamheden worden buiten de Europese Unie verricht door landen als bijvoorbeeld India waar de groei van miljonairs niet te stuiten is. De werkeloosheid in de Europese Unie exorbitant stijgt en dientengevolge daarvan de lastendruk voor de lidstaten van de Europese Unie om iedereen te voorzien van een basisinkomen niet meer te dragen is. De oorzaak is dat er totaal niet gedacht is aan internationale vormen van reciprociteit! De export vanuit de Europese Unie richting de lage lonen landen waar het geld nu weelderig stroomt blijft sterk achter bij hetgeen er wordt uitbesteed!

Randvoorwaarde 2: Nederlandse samenwerking tussen onderwijs en bedrijfsleven
In 1861 werd in Nederland de eerste ambachtsschool gesticht. Het was de instelling voor dagonderwijs waar men werd opgeleid voor ambacht en nijverheid. Het type onderwijs was vooral populair bij degene die na de lagere school geen mogelijkheid hadden om te studeren. De ambachtsschool verzorgde technische opleidingen voor jongens daar waar de huishoudschool gericht was op meisjes. De opleidingen werden zodanig gekozen dat deze aansloten bij de behoefte van de toekomstige arbeiders en werkgevers. Bij de invoering van de Mammoetwet in 1968 werd de naam gewijzigd in Lagere Technische School (LTS) en verdween de term ‘Ambachtsschool” in het geheel.

De veranderingen in het onderwijs om alles te bundelen heeft er in 1999 voor gezorgd dat dergelijk specifiek beroepsgericht onderwijs opgenomen werd binnen het voorgezet middelbaar beroeps onderwijs (vmbo). Hiermee kwam, in tegenstelling tot de verwachtingen, een einde gekomen aan de authentieke identiteit van ambachtelijk onderwijs in Nederland. Het was tevens het moment dat de verbinding tussen onderwijs en bedrijfsleven ogenschijnlijk verloren is gegaan. De focus werd vooral gericht op de groei van de kenniseconomie want de term “kennis is macht” vierde hoogtij. Het is een façade gebleken na de klap van de internethype in 2001. Een stevig staaltje kort termijn politiek wat nu al meer dan 10 jaar duurt. Hier moet nu verandering in komen!

Conclusie: Zijn wij het spoor echt bijster in Nederland?
Het beroepsonderwijs in Nederland is, vanwege deze cruciale bewegingen, sterk afgenomen. Ieder gezond nadenkend mens had op zijn vingers na kunnen tellen dat als je stopt met het opleiden van mensen voor ambachtelijke beroepen dat je op termijn afhankelijk wordt. Waar de doorgeslagen gedachte vandaan is gekomen dat de Nederlandse economie alleen kan draaien op “kennis” is niet terug te vinden, maar we kunnen concluderen dat er klaarblijkelijk niemand de helikopterview en visie heeft gehad om tot deze eenvoudige conclusie te komen.

De focus is teveel gericht geweest op het vergroten van de schaalgrootte van de Europese Unie om een serieuze speler te worden in de wereldeconomie. Willen we dit bereiken dan moet eerst het “huis” op orde komen. Soms moet je terug naar de basis om in de toekomst weer een stap vooruit te kunnen gaan maken. Voor Nederland betekent dat we onze mondiale gedachte moeten terugbrengen tot de vraag “Wat hebben wij in huis dat we kunnen benutten om een economische vooruitgang te verkrijgen?” of in eenvoudige termen: “Wat hebben we te koop en op welke wijze kunnen we dit verkopen?”. Om deze vragen te kunnen beantwoorden moeten we allereerst onze gedachtegang veranderen.

De populatie mensen die momenteel aan de zijlijn van het arbeidsproces staan vertegenwoordigen een grote capaciteit aan denk- en werkkracht. Niemand weet klaarblijkelijk deze mensen te motiveren of stimuleren om weer deelgenoot te worden van het arbeids- of onderwijsproces of de directe mogelijkheden lijken hiervoor te ontbreken. De negatieve wijze van denken over werkeloosheid en het sociaal stelsel, aangevuld met de wensen en eisen voor groei van nivellering zorgen dat we in de klem zitten in Nederland. In plaats van de handen ineen te slaan, de mouwen op te stropen en te kijken naar mogelijkheden in plaats van beperkingen, zorgen voor het continueren van deze beklemming.

De stevige besparingen ingezet door het kabinet gaat hier geen verandering in brengen. Het kabinet met als uitvoerende organisatie de (rijks)overheid lijkt geen visie te hebben over waar Nederland in de toekomst moet komen te staan. Politici beperken zich telkens op een maximaal ambtstermijn van vier jaar. Het meerpartijenstelsel in Nederland biedt niet (meer) een goede basis voor een stabiele koers van het land met een langtermijn strategie. De grote contrasten en diversiteit van politieke stromingen en het achterhaalde poldermodel mag heden ten dagen met recht ter discussie worden gesteld. Onze politieke leiders hebben het vertrouwen verloren van de gewone burger. Het sociale stelsel is uit balans. Het economisch model van “kennis is macht” heeft getoond niet te werken. We moeten veranderen dat is een feit. Het kabinet probeert in een sneltrein tempo activiteiten richting de gemeenten en de burger te duwen. “Los het nu zelf maar op!” is de indruk die gegeven wordt. Het wordt tijd dat iedere burger tot het inzicht komt dat we het zelf kunnen oplossen! Samenwerken aan een nieuwe toekomst doe je door samen te werken!

Kom tot ontdekking wat jouw eigen kwaliteiten, kenmerken en talenten liggen! Gebruik jouw motivatie om het zelfvertrouwen terug te krijgen dat het samenwerken met elkaar zorgt voor een energie in het kwadraat. “Twee weten meer dan één!”, maar 700.000 werkelozen weten samengevoegd exponentieel meer dan de hele (Europese) regering bij elkaar. Het zou een genoegen zijn om deze krachten gebundeld te krijgen om Nederland weer in een vooruitgaande beweging te krijgen waardoor het gat tussen burger, onderwijs en bedrijfsleven wordt gedicht. De overheid kan zich dan in de toekomst beperken tot het vertegenwoordigen van de burger… In bedrijfstermen vormen de burgers “slechts” de Raad van Commissarissen van Nederland die één keer per vier jaar haar stem mag laten klinken. Het kabinet vormt in dit model de directie en de overheid is niet meer dan de verzameling van stafafdelingen… En de burgers? Eenmaal de krachten van de burgers gebundeld vormen zij gezamenlijk het bedrijf dat we de BV Nederland kunnen noemen… Een BV waarbinnen het onderwijs en bedrijfsleven moet worden hervormd om weer te komen tot een gezond bedrijf met opleidingen, leer-werkstages en arbeidsplaatsen!

Wie durft de mouwen op te stropen? Meld je aan op

Winstmaximalisatie is meer dan klinkende euro’s alleen! Hoe sociaal ben jij?

Geplaatst: 12 juni 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
0

KENYA, ELDORET – Karibu rafiki yangu! (“Welkom mijn vriend!”) Dit blog heb ik geschreven in de periode dat ik, samen met Bart Roozendaal (CEO Sevensteps), in Kenya verbleef om internationaal business development ten uitvoer te brengen. Wij waren op uitnodiging van het Senior Management van een van de zes organisaties in Kenya, verantwoordelijk voor maatschappelijke en economische ontwikkeling.

Uitzicht over Kerio Valley

De innovatieve oplossing die wij presenteren, kan gaan zorgen voor een significante versnelling van de aanwezige Master- en Project Plannen. Het stelt de diverse Keniaanse organisaties in staat om op een totaal nieuwe wijze samen te werken en kennis in brede vorm, deels zelfs openbaar, te delen. Sevensteps is een technologie partner van InnoComm Solutions. Daar waar technologie en business elkaar vinden, ontstaat innovatie. En dat is nou precies waar InnoComm voor staat. Innovatie van Business…

 

Wie mijn eerdere blogs heeft gelezen, weet dat ik begin 2013 het bedrijf InnoComm Solutions heb opgezet samen met twee business partners. Belangrijkste motivatie bij het nemen van deze stap is dat ik mijn expertise en ervaring graag inzet op een wijze dat er een gezond balans is tussen economische en maatschappelijke/sociale doelstellingen. Winstmaximalisatie houdt voor mij meer in dan alleen het behalen van financiele doelstellingen. In mijn carrière heb ik vaak genoeg aangetoond die te kunnen behalen en mensen te kunnen motiveren om enthousiast te werken aan dergelijke doelstellingen.

De activiteiten welke InnoComm, in vele gevallen samen met business partners, ontplooit en de samenwerkingsverbanden welke worden aangegaan, hebben een duidelijke basis van sociale duurzaamheid in zich. Van innovatie van de arbeidsmarkt tot het ontwikkelingen van internationale kansen passen perfect binnen de kernactiviteiten van InnoComm. “Human Value is Key!” is onze slogan. “Geef iemand geen vis, maar een hengel en leer hem vissen…”, een credo stevig verankert in de fundering van InnoComm.

Steun aan Stichting Susorwo

“Streef niet naar succes, maar tracht van waarde te zijn!” is de vrije vertaling van de uitspraak van Albert Einstein. En dat is precies waar het om draait. Het creëren van sociale duurzame kansen voor individuele personen, zelfstandige professionals, midden- en kleinbedrijven (MKB), overheden en Corporate organisaties teneinde de economische kentering te verkrijgen met elkaar.

Business Development, zeker internationaal, is een vak apart! Je “verkoopt” niet zomaar een oplossing in het buitenland. Het ontwikkelen van zaken betekent dat je een diversiteit van expertise en ervaring inzet om te komen tot nieuwe perspectieven en ontwikkeling van de latente behoefte.

Wij werken vanuit een viertal inzichten die vanuit verschillende managementstudies wel bekend zijn bij velen, t.w. Customer Intimacy, Product Leadership, Operational Excellence en… Innovatie. Elk kent zijn eigen karakteristieken doch de stijlen en doelen verschillen significant. De laatste wordt trouwens nog steeds niet als ‘inzicht’ gezien. Welke terminologie we ook bezigen, Business Development is cruciaal om je als bedrijf en individuele medewerker in een sterk concurrerende markt te kunnen (blijven) onderscheiden.

2013-05-12 13.24.26

In het National Wildlife park Lake Nakuru vond er tijdens een bezoek aan het park een bliksem actie van een Baboon plaats, die ons in eerste instantie flink deed schrikken, maar kort daarna zeer waardevolle informatie opleverde. Een geweldige les vanuit managementperspectief. Een korte uitleg. De dieren lopen in het Wildlife park uiteraard gewoon vrij. Ondanks alle waarschuwingen van de gidsen, en het plaatsen van duidelijke instructies om dieren niet te voeren vanwege het verstoren van het ecologisch balans, zijn er toch mensen die de dieren wel voeren. Op de Baboon Cliff heerst een duidelijke hierärchie. De letterlijke “apenrots” bestaat hier in Kenya ook! In onze situatie kwam de ‘leider’ en stal met veel geweld de laatste delen van onze lunch weg. Een snelle actie die de nodige hilariteit gaf, maar ook de adrenaline deed stijgen bij de aanwezige mensen. Wij hadden het genoegen om te gast te zijn van de hoofdopzichter van de parken in de regio waar wij verbleven. Hij gaf direct na het gebeuren uitleg dat het een managementprobleem is dat deze aap, vergezeld van één andere aap, deze actie uithaalde. Uiteraard was ik erg nieuwsgierig naar zijn uitleg…

Lunch op Baboon Cliff

“Deze aap bepaalt het gedrag van de gehele groep!” was de uitspraak. Zo’n actie tussen het publiek is eigenlijk erg gevaarlijk, dus normaliter zou deze actie flink worden bestraft. Hiervoor was nu de mogelijkheid niet. Het bestraffen zou kunnen neerkomen op het verwijderen van deze aap uit de groep door het “doden” van de leider. Het blijkt dat de groep het gedrag van hun ‘leider’ namelijk altijd volgt. Door de ‘leider’ weg te nemen, worden de groepsleden gedesörienteerd. De hierarchische positie van de leider moet dan opnieuw worden bepaald door op natuurlijke wijze onderling een nieuwe leider te kiezen. Deze is op een andere wijze opgegroeid, vaak veel makker, waardoor zij niet durven te stelen. Zij weten dat zij bestraft gaan worden. Zo zit de natuur al eeuwenlang in elkaar.

Baboons...

Vertalen we deze gebeurtenis terug naar de huidige managementstructuren in onze geciviliseerde wereld dan gaan we langzaam aan begrijpen dat de ecologie in het bedrijfsleven en economie door de mens zelf is ‘verziekt’. We ontnemen niet zo snel, m.u.v. trainers in het Betaald Voetbal, iemand zijn of haar (top-)positie ondanks er legio handelingen worden verricht die neigen tot laakbaarheid. Over het “gedrag” wordt wel gesproken, maar afhankelijkheid voorkomt dat er openlijk wordt geageerd tegen “mis-management”, ongeacht of het laakbaar handelen een substantieel verlies van banen oplevert of erger nog de teloorgang van een bedrijf.

Het moraal van dit verhaal is eenvoudig. De tegenwoordige mens is te ver afgeraakt van de wetten der natuur. Winstmaximalisatie is gereduceerd tot alleen financiele doelstellingen, met als gevolg dat de economie te vergelijken is met het uitpersen van sinasappelen. Eenmaal uitgeperst blijft er alleen nog droge schillen over die verschrompelen waar je bijstaat.

Investeren in een nieuwe oogst, of te wel innoveren in Europa, blijft ver achter. Telkens wordt er in dezelfde sinasappel geknepen… tot de laatste druppel… Wij kunnen van de landen in de sub-Sahara, en met name Kenya aardig wat leren. Daar betekent winstmaximalisatie ook het streven naar maatschappelijke/sociale doelstellingen.

Meer weten? Kijk voor meer informatie over Maatschappelijk Ondernemen en Social Return op de website van Stichting InnoComm (http://stichting.innocomm.org) of over Kenya op de website van Innocomm Solutions (http://www.innocomm.org).

Innovatie als baanbreker voor de economie!

Geplaatst: 1 maart 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:, , , , , , , , ,
0

Amsterdam-IJburg – De gevolgen van jarenlang onderwijs in ‘Operational Excellence’ begint zich af te tekenen. De gemiddelde bestuurder in de politiek en het bedrijfsleven kun je het niet eens kwalijk nemen. Je mag namelijk iemand nooit afrekenen op hetgeen men niet heeft geleerd. Het aanhouden van de economische malaise gaat ook niet opgelost worden door de mensen die de afgelopen jaren aan het roer hebben gestaan van de bedrijven welke nu een stevige daling doormaken. Kritisch? Ja, zeer zeker.

In het hoger (economisch) onderwijs wordt veel aandacht besteed aan hoe je kunt besparen, reduceren en efficiënter een bedrijf kunt leiden. Bewust doe ik hier een ongenuanceerd beeld tot u komen, want wil een sterke lans breken voor een andere wijze van denken. Een wijze waar enerzijds de mens centraal staat en anderzijds innovatie. Voor géén van beide is een passende plaats in het onderwijs ingeruimd. Althans té weinig om mensen de denkwijze mee te geven dat innovatie in ondernemerschap cruciaal is. Voor het bedrijf, voor de mensen, voor Nederland en voor Europa is het noodzakelijk om te innoveren.

Op 1 januari 2013 ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Vol energie, inspiratie, ideeën en met een enthousiasme die aanstekelijk is. Een van de belangrijkste redenen is, naast de vrijheid als zelfstandig ondernemer, het feit dat innovatie al jaren ‘mijn ding’ is. Binnen een grote organisatie stuit je dan al snel op een onnatuurlijke weerstand van mensen die standaard de zin beginnen met: “Ja maar…”. Innoveren betekent samen in vertrouwen werken aan een concurrerende oplossing die voor klanten het verschil gaat maken. Het is een keuze om als innovatief bedrijf te willen optreden, alleen zit het in mijn genen om zo te denken en te handelen. Vele innovatieve projecten met de nieuwste technologische ontwikkelingen heb ik mogen leiden. De ervaring, interesse en het netwerk van gelijkgestemden heeft mij gesteund om de stap te nemen.

De drijfveer heeft mij gebracht waar ik nu sta op 1 februari 2013. Werkzaam in een geweldig team van mensen met ieder zijn/haar eigen aandachtsgebied, expertise, ervaring en gedrevenheid. We hebben samen een nieuw bedrijf opgezet onder de naam InnoComm Solutions, wat letterlijk staat voor Innovatief Communiceren. De oplossingen die wij bij klanten aanbrengen zijn uitermate innovatief, soms gebaseerd op de nieuwste technologie, soms op een al wat meer bewezen technologie. De concepten zijn echter wel uitermate innovatief. Nieuwe mogelijkheden ontstaan als je vanuit verschillende perspectieven gaat kijken naar oplossingen met een technische aard. Het portfolio houden wij bewust gericht op een aantal zaken waarvan wij menen dat we de economie ermee gaan stimuleren. Allen komende uit het bedrijfsleven beseffen wij maar al te goed dat er meer is dan alleen de economie. De pijlers van het bedrijf zijn Integriteit, Discretie, Loyaliteit en Vertrouwen. Voor ons de basis van proper zakendoen. Wij willen daarnaast heel sterk het verschil maken door intensief sociaal te ondernemen.

Wij richten ons daarom alleen op concepten die een sociaal probleem oplossen en daarmee een economisch stimulans bewerkstelligen, zowel nationaal als internationaal. Het eerste innovatieve concept is Jobspecials Europe. Een hoogtechnologisch platform om mens en arbeid op een totaal andere wijze bij elkaar te brengen. Geen statische CV, want tenslotte sta je als mens ook niet stil. Het platform benut de diverse kwaliteiten van de mens (signatuur) om te zien welke baan of projectopdracht daarbij past. Inderdaad we draaien nu al de wereld om. De mens is en blijft namelijk de belangrijkste factor in het bedrijf. Ergo, zonder mensen geen bedrijf. Zonder bedrijf geen innovatie. Zonder innovatie geen economische vooruitgang door nieuwe diensten en producten. Zonder nieuwe diensten en producten geen nieuwe klanten. Zonder nieuwe klanten geen nieuwe inkomsten. Zonder nieuwe inkomsten is het einde bedrijf. Resultaat: Massa ontslagen…

In de keten van de economie ontlenen wij het bestaansrecht van ons bedrijf aan het feit dat wij grote- en kleine organisaties ondersteunen met juist die innovatie die in een gemiddelde organisatie niet betaalbaar of uitvoerbaar blijkt. Wij ontwikkelen het concept, verzorgen de pilots en integreren samen met het bedrijf de oplossing, inclusief een sterke koppeling naar Social Return. Bedrijven kunnen op deze wijze innoveren met een kortere time-to-market dan normaliter. Het kan zo maar betekenen dat ontslagen niet nodig zijn omdat er New Business ontstaat. Klanten van onze klanten krijgen weer het vertrouwen omdat zij het gevoel krijgen serieus te worden gesteund doordat hun partner/leverancier aan innovatie doet waarbij het mes aan vele kanten snijdt. En het personeel? Zij krijgen weer vertrouwen in het bedrijf omdat er nieuwe klanten komen, de omzet stijgt en gevoel van baangarantie toeneemt. Kortom, innovatie is dé baanbreker voor de economie, omdat we ineens terecht zijn gekomen bij ‘Product Leadership’ en ‘Customer Intimacy’. Twee economische denkrichtingen die positief zijn gericht op de toekomst welke bedrijven helpen te ontwikkelen.

Vele herkennen het geschetste beeld. Wil je meer weten over innoveren, concepten, Social Return en andere facetten van InnoComm? Schroom dan niet contact op te nemen! Durf zelf te innoveren… en daar waar je de innovatieve denkkracht mist, kun je altijd een bezoek brengen aan of een beroep doen op InnoComm… Het bedrijf waar de nieuwe denkwijze van de mens de meest waardevolle innovatie is…

Innovatie is geen diefstal van jouw idee!

Geplaatst: 22 januari 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
1

AMSTERDAM – De eerste titel van het blog was “De weerstanden bij het individueel samen werken aan innovatie…”. Eenmaal het blog geschreven schoot mij een andere titel te binnen. Één die nog beter de inhoud van het blog bestempeld! Toch wilde ik de eerste titel jullie niet onthouden.

“Innovatie is uitvinden en commercieel exploitabel maken!” Een korte krachtige definitie van innovatie. De duivel zit in de details om het maar zo te zeggen, want kijken we verder dan komen er al gelijk weerstanden boven tafel. Hoe bescherm je jouw idee als je in een virtuele organisatie deelneemt? Werk je bij een ‘conservatieve’ organisatie dan is jouw intellectueel eigendom direct beschermd door een arbeidscontract en de daaruit voortvloeiende gedragscode. Wanneer je als zelfstandige professional aan de slag bent dan wordt het allemaal wat complexer.

Wie beschermt jouw Intellectueel eigendom? En wie het nieuwe ontstane idee?

Wil je kunnen samenwerken dan moet je jouw ideeën kunnen delen. Het komt echter dagelijks voor, zelfs bij het spreken met grote organisaties, dat iemand jouw idee maar niets vindt. Tot ineens enkele tijd later “jouw idee” boven water komt. Alleen dan zonder enige vorm van betrokkenheid en daarnaast ook nog eens zonder dat je er een gepaste beloning voor krijgt. Daar sta je dan! Een deskundige zelfstandige professional zonder de middelen en mogelijkheden om jouw recht te kunnen claimen. Het is oneerlijk maar waarheid welke zich dagelijks afspeelt.

De wetgeving kent mogelijkheden om tot bescherming van een idee, uitvinding of concept te komen. De noodzakelijke kosten zijn echter zeer hoog. Investeringen zijn voor velen moeizaam te krijgen als je je idee niet kan vertellen. Waar ligt de balans van vertellen van jouw idee en verkrijgen van potentiële investeerders of mensen die samen met jou het idee verder naar een hoger plan trekken?

We zijn met een aantal zelfstandige professionals bezig om een serieuze community te bouwen waarin wij de corporate regels rechtstreeks toepassen. Iedereen heeft een wederkerige geheimhoudingsverklaring getekend. Hiermee bevestigen we naar elkaar dat we alle rechten en plichten met elkaar eerbiedigen en waarborgen. Het geeft een duidelijke bescherming van de ideeën die worden ingebracht. Het product van de individuele ideeën blijken telkens een resultaat in het kwadraat te zijn. Het principe ‘één voor allen, allen voor één’ staat centraal. De kracht van samen werken aan samenwerking gaat zich in de nabije toekomst vertalen naar interessante innovaties. Het betekent dat er virtuele teams worden gevormd. Iedereen brengt zijn/haar eigen expertise in en weet dat hij/zij daarom wordt gewaardeerd. “Doen waar je goed in bent en laten waar een ander beter in is!” Samen bouwen aan groei door samenwerking.

De diverse platformen voor zelfstandige professionals hebben over het algemeen maar één doel en dat is verdienen aan de expertise zonder er waarde aan toe te voegen. Het geldt gelukkig niet voor iedere organisatie voor zelfstandige professionals, maar er zijn er genoeg die wel zo denken. Alleen door zelf op te staan als zelfstandige professional, jouw kennis en kunde in te brengen en de groei aan te durven om samen te werken aan samenwerking, gaat de wereld de komende jaren veranderen. Grote organisaties krijgen het moeilijk door zware overheadkosten. Een virtuele community heeft dat niet. De bundeling van individuele krachten, ideeën en positieve energie gaat zorgen voor de broodnodige innovatie in Nederland…

Samen met andere zelfstandige professionals vormen wij momenteel een community waar respect, vertrouwen, integriteit en loyaliteit de kernwoorden vormen. Het zijn de pijlers die worden verankerd in de genen van de community. Géén aansluitkosten, géén lidmaatschapskosten, maar gewoon een team van zelfstandige professionals die de krachten bundelen en met innovatieve plannen gaan komen. Hoor jij daar ook bij?

Het voordeel van het op deze wijze zelf in de hand nemen van de toekomst is dat er géén eisen worden gesteld aan jouw leeftijd, opleiding, geslacht of etnische achtergrond. Je kunt zijn wie je bent! Iemand met een geweldige schat aan ervaring of de leergierigheid om nieuwe ideeën tot je te nemen en verder te stimuleren. Er is geen ‘baas’ die je verteld om iets niet te doen. Alles wat je inbrengt is en blijft van jou. Alleen op deze wijze kun je in een ‘veilige omgeving’ komen tot excelleren als zelfstandige professional met steun van de mede zelfstandige professionals. Een omgeving waar jijzelf onderdeel van kunt worden… Innovatie, het is dichterbij dan je denkt…

Bronnen:

De nieuwe virtuele organisatie

Geplaatst: 12 januari 2013 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
Tags:, , , , , , , , , , , , , ,
1

AMSTERDAM – De Maya’s hadden gelijk! De wereld is vergaan! Het is eigenlijk best vreemd dat de Maya’s het hebben voorspeld, maar dat wij met de huidige kennis het niet goed hebben weten te interpreteren. Het vergaan had geen betrekking op het fysiek vergaan van de wereld maar wijziging van dimensie. De New Era is gestart! De wijze van werken, de manier van studeren en belangrijker ‘hoe wij leven’ is significant aan het veranderen. Het is slechts het begin!

Gisteren kreeg ik van een goede vriend een filmpje doorgestuurd waar hij de opmerking had bijgeplaatst: “Je ziet meerdere stappen. Blijf kijken tot de laatste seconde. En leg mij dan binnenkort eens uit hoe jij direct bent uitgekomen op de laatste stap? Vriend, je bent bijzonder!” Of zijn waardeoordeel waar is laat ik graag over aan anderen, maar het filmpje is geweldig. In de afgelopen jaren had ik dit filmpje in ieder geval ook meerdere malen kunnen maken. Alleen was de wereld er top op heden nog niet echt aan toe om het op zo’n duidelijke wijze te communiceren!” Langzaam gaan ogen open en beginnen mensen te begrijpen dat de oude wereld inderdaad is vergaan.

De New Corporate Era gaat ingeluid worden! Een uitspraak die ik in 2009 heb gedaan bij een bedrijfspresentatie. Figuurlijk vielen een aantal aanwezigen van hun stoel. Ik werd aangekeken alsof ik ‘gek’ geworden was. De strategie voor de uitrol van een eenvoudige werkplek positioneren binnen een bredere strategie voor veranderen van bedrijven ging hen veel te ver. Nu drie jaar later komen er langzaam geluiden dat het inderdaad een begin is geweest. Mijn strategie van 2009 strekte zich tot 2015. De strategie heb ik in 2010 geactualiseerd en bij mijn voormalige werkgever weergegeven in de film ‘ICT 2017’ geproduceerd voor een presentatie en evenement bij het Ministerie van Economische Zaken, Landbouw en Innovatie.

Er zijn op Youtube wel meer bedrijfs- en strategiefilms te vinden die ik heb geproduceerd. Het boek ‘Nee zeggen kun je leren’ ben ik nog aan het schrijven. Wat ik duidelijk heb gemerkt is dat mijn visie over ‘co-creatie, strategie en snelheid’ wel klopt. Iedere letter die je aan een boek toevertrouwd is per saldo al achterhaald. Vandaar dat ik het meeste stof voor mijn boek al heb gepubliceerd in mijn blogs. Met de wetenschap van hetgeen in dit blog staat, kom ik toe aan de kern van het blog.

Wie zijn talenten? En hoe zij (niet) worden gevonden?
De grootste uitdaging voor organisaties is om snel te kunnen inspelen op veranderingen in de maatschappij en technologische ontwikkelingen. Voorsprong op de concurrent wordt vaak gekoppeld aan het hebben van de beste mensen. En hier gaat het helemaal spaak bij de gemiddelde organisatie. Wie mij kan vertellen wat de ultieme definitie is voor ‘de beste mens’ en het mij ook kan laten begrijpen, die prijs ik de hemel in. Ieder mens is namelijk een talent! Ja, ook iemand met een laag IQ of geen schoolopleiding kan een waanzinnig talent zijn. In tegenstelling tot iemand met een hoog IQ en een map vol diploma’s, maar totaal geen besef heeft van wat er zich in de maatschappij afspeelt, maar wel wordt bestempeld als ’talent’. Het schiet mij tegelijk te binnen dat hier geldt ‘Slager keur je eigen vlees’ omdat talenten vaak worden bestempeld door talenten. En die zijn in het verleden ook weer bestempeld door talenten. En zij weer door talenten. Alleen ergens onderweg is de objectiviteit ingewisseld door belangen. Andere belangen dan het objectief speuren naar ’talenten’ die de organisatie naar een volgende fase kunnen brengen. De beperking in grote ondernemingen is de afstand tussen de bedrijfsleiding en de werkvloer. Ergens tussen deze niveaus raakt cruciale informatie weg of wordt verminkt door andere belangen. Zo verdwijnen geweldige ideeën, kansen op innovatie en verbeteringen voor het bedrijf in de vergetelheid. Dan komen alleen ‘door talenten gespotte talenten’ boven drijven. Daar is het bedrijf niet mee gediend, want uitvindingen en innovatie stagneert aan alle kanten vanwege maar één reden. De denkwijze blijft in één lijn zitten. Helaas voor vele betekent dit de teloorgang van vele bedrijven…

nupuntnl

Wil de echte klant opstaan?
De economische ontwikkelingen krijgen de schuld! Bedrijven lijken het nog niet te willen begrijpen. De eindgebruiker, eindklant of consument is degene waar het allemaal voor gedaan wordt. De ICT manager bij het bedrijf moet zorgen dat de kernactiviteiten kunnen worden uitgevoerd door DE EINDGEBRUIKER. De commercieel directeur bedenkt strategieën om meer producten te verkopen aan DE EINDKLANT. Het bedrijf investeert in Onderzoek en Ontwikkeling om nieuwe producten te produceren voor DE CONSUMENT. En de politiek? Die doet het als volksvertegenwoordiging voor DE BURGER.

De hele grap van ‘eenvoud siert de mens’ is dat vele bedrijfsleiders en politici van de huidige organisaties dit niet begrijpen. Zij roepen wel ‘We gaan voor de klanttevredenheid’ of ‘Doen het voor de burger’ maar snappen eigenlijk niet wat dan wel te doen om de brug te slaan tussen ‘zeggen’ en ook daadwerkelijk ‘doen’. Nu de financiële wereld duidelijk het vertrouwen heeft verbruikt bij de gewone mens die in het dagelijks leven de burger, de eindgebruiker, de eindklant en de consument is, klapt de economie in elkaar. De mensen houden de zuurverdiende centen vast. Logische want het weglekken van geld naar ‘astronomische salarissen’ en ‘substantiële dividend’, zonder na te denken over ‘investeren in ontwikkeling van mens en bedrijf’ en ‘liquiditeit’, zorgt altijd uiteindelijk voor een langzame dood. Er zijn twee redenen waardoor mensen nu een andere koers kiezen dan bij het blijven bij een grote organisatie. Of je bent overbodig, te oud en te duur, dan volgt een onvrijwillige exit of men heeft de nieuwe meer dimensionale denkwijze begrepen en slaat een eigen weg in. U kunt zelf wel bepalen in welke groep u valt.

Kennisvermenigvuldigen kan ook zo…
De New Corporate Era is de strategie die ik uitgebreid heb uitgewerkt en vrij over heb gecommuniceerd in de afgelopen jaren. Recentelijk ontdekte ik een structuur bij een bepaalde nieuws organisatie, waar grote organisaties artikelen publiceert via Internet, dat zij de visie uit mijn blogs in herschreven tekst publiceren. In eerste instantie was ik wat ontstemt. Na enkele dagen denken werd ik steeds trotser. Het is het ultieme bewijs dat mijn visie goed is. En dat er geen bronvermelding staat heeft ook voordelen. Niet iedereen zal mijn kritische zienswijze dragen. Als je de kern van de boodschap niet kunt vertalen naar jouw eigen omgeving en beleving dan slaan mijn blogs vast en zeker niet aan. Het leuke van de herschreven teksten is dat dezelfde boodschap wordt gebracht in een andere verwoording. Uiteindelijk gaat het mij ook maar om één ding! We moeten de krachten bundelen als mensen om onze samenleving en economie weer op gang te krijgen binnen wenselijke kaders van normen, waarden en respect. Daar zit totaal geen eigen belang van mij in, behalve dat ik straks na mijn pensioengerechtigde leeftijd graag veilig wil oversteken en waar nodig geholpen wordt door een jeugdige zoals ik dat ook altijd heb geleerd en gedaan. En dat er weer een gezond sociaal stelsel komt met een vangnet voor degene die tijdelijk zijn uitgeschakeld of voor mensen die een leven lang hard hebben gewerkt. Dat is mijn doel… en verder een tevreden leven…

infobox

Talenten nemen nu zelf het heft in handen!
Concreet bundelen wereldwijd zich mensen die niet voor een grote organisatie willen werken, maar wel samen willen werken. Wij hebben inmiddels een aardige groep van deze mensen weten te verzamelen. Samen gaan wij onderzoeken doen, co-creatie vormgeven, ontwikkelingen realiseren en zonder een grote overhead aan kantoren, dure inhuurkrachten voor activiteiten die mensen eigenlijk zelf moeten doen en exorbitante salarissen en bonussen, en het uiteindelijk het bestaan bewijzen van de New Corporate Era.’

Om het ook handen en voeten te geven hebben we een onafhankelijke community gebouwd, een innovatief internetplatform gerealiseerd waarin we de krachten eenvoudig en snel kunnen bundelen. In mijn volgende blogs ga ik jullie verder informeren… Ons motto is: “Wij zijn groot en zij zijn klein en dat is eerlijk”.

Wat wordt de hype van 2013?

Geplaatst: 30 december 2012 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken, Het Nieuwe Wonen
Tags:, , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,
1

AMSTERDAM – De laatste uren van het jaar 2012 tikken weg. Geïnspireerd door alle ontwikkelingen in het afgelopen jaar, besluit ik om nog één blog te schrijven ter afsluiting van het jaar. Voor vele mensen is het geen jaar om vrolijk op terug te kijken. De werkeloosheid is gestegen tot boven de 6%. De Nederlandse economie lijkt zich maar niet te willen herstellen, terwijl de wereldeconomie met 3,2% is gestegen. Het is een jaar geweest waarin exorbitante financiële gedragingen en uitspattingen van bestuurders bij (semi-)overheidsinstellingen boven water zijn gekomen. De salarissen van directeuren van Goede Doelen hebben de gul schenkende Nederlander stomverbaasd doen staan. Een ware start van de speurtocht naar inzicht, overzicht en transparantie om maar zo te zeggen. En we zijn er nog lang niet…

unemployment rate

De confrontatie
De werkeloosheidscijfers mogen dan in een stijgende lijn zitten, de vacatures stijgen ook evenals het aantrekken van medewerkers uit de verschillende landen. De werkeloze Nederlander wordt buitenspel gezet. Hij of zij zou niet voldoen aan de gestelde profielen, te oud zijn, te eigenwijs zijn, te… en wat we al niet meer kunnen bedenken. Maar bovenal is de Nederlandse werknemer té duur volgens het bedrijfsleven. Is het niet zo dat kwaliteit zich mag laten vergoeden? De vergoeding welke bedrijven vragen voor de producten of diensten meet zich ook af aan kwaliteit, vraag & aanbod en beschikbaarheid. De winstpercentages moeten omhoog anders zijn de aandeelhouders niet tevreden. De verkoop neemt af dus is snijden in de kosten het directe gevolg. De hoogste kostenpost is personeel. Massale reorganisaties vormen het resultaat om tot betere cijfers te komen. Althans zo is het hoe het wordt uitgelegd aan de normale burger. De overheid doet er nog een schepje bovenop door snoeiharde bezuinigingen door te voeren.

reorganiseren

Schouders eronder
In de jaren ’30 heeft zich een soortgelijke situatie voorgedaan. De ontevredenheid bij burgers werd aangegrepen om een oorlog te ontketenen waar we de gevolgen nog dagelijks van herinneren. Kijken we verder terug in de historie dan was oorlog vaak het gevolg van een economische crisis. Na iedere oorlog begon er weer een opbouw waardoor de economie zich kon herstellen. Alles wat vernietigd was, moest weer worden opgebouwd. De werkgelegenheid nam toe in alle sectoren. Van heinde en ver kwamen mensen richting de grote steden om te gaan werken. Het voeren van een oorlog is gelukkig niet meer de ultieme oplossing om te komen tot economisch herstel. Het betekent wel dat er verregaande veranderingen noodzakelijk zijn. Veranderingen die iedereen aangaan en waarbij van iedereen ook een inzet mag worden verwacht.

beurzen

Financiële verwevenheid
De financiële wereld staat op zijn kop! De luchtbel van ‘kredietverstrekking’ tussen banken onderling is ontploft. De schuld wordt gegeven aan de start van het omvallen van ‘slechte’ hypotheken in de Verenigde Staten. Niets is minder waar! Alleen was de oorzaak eerder te vinden in de ‘koehandel’ van hypotheken tussen financiële handelaren onder elkaar dan het slechte betaalgedrag van de gemiddelde Amerikaan. Er werd steeds meer risico genomen met geldverstrekking omdat de handel levendig was. Alleen eens wordt het plafond bereikt! Dan is er geen winst meer te behalen uit de handel en valt de handel tenslotte stil. Als een horloge die stilstaat, stopt de economie dan ook gelijk. De wereldwijde vertakking van de handel in dergelijke financiële elementen kent dan ook een speculatieve ruimte. Gaat de huizenprijs zakken dan worden de elementen minder waard en komen er handelaren in de knoei.

pensioenen

Pensioen en beleggingen?
Om in gewone mensentaal te spreken, ergens blijft iemand zitten met de gebakken peren. De handelaren werken altijd voor beleggers. De grote pensioenfondsen hebben jarenlang aan dit lucratieve spel meegedaan zonder te beseffen dat er hoge risico’s aan kleven. Om de dekkingsgraad te kunnen garanderen is enige vorm van belegging wel noodzakelijk. Een meer behouden koers had duidelijk meer op zijn plaats geweest. De beleggingen in landen als Griekenland, Spanje en Portugal waren altijd risicovol. De eenwording van Europa heeft hier geen verandering in gebracht. De dure les die we nu krijgen is de afwaardering van de beleggingen. We komen nu bij de kern terug, want met wiens geld waren de pensioenfondsen aan het gokken?

De pensioenfondsen konden altijd frank en vrij beslissen over ‘waar te investeren’. De overheid had er goed aangedaan als zij juist hiervoor regels had opgesteld! Beleggen is gezond, alleen wel als daar de landelijke economie ook mee wordt gediend. Het investeren in het eigen land, in eigen bedrijven, in eigen innovatie had Nederland beschermd tegen al te veel externe invloed. Nu er veel geld, heel veel geld in risicovolle landen vastzit, worden we gedwongen om of veel af te schrijven (lees: schulden kwijtschelden) of erg lang te wachten. Hier ligt een taak voor de Nederlandse regering om duidelijk te zijn. In het stellen van regels voor beleggingen en terugkrijgen van gelden.

mondiaalzakendoen

Economisch herstel
Willen we Nederland uit de slop trekken dan moeten we aan de slag! Bedrijven moeten innoveren, burgers moeten aan het werk en overheden moeten de kaders scheppen om dit te stimuleren. We moeten verder durven kijken dan onze eigen neus lang is. Eeuwenlang hebben we de wereldzeeën getrotseerd om handel te drijven. Niet altijd positief, maar wel met resultaat. Als we kijken naar het verleden, dan liggen de kansen niet in Europa maar er buiten. Bedrijven die nu zakendoen op andere continenten hebben minder last van de economische turbulentie, zij hebben eerder last van een tekort aan goed personeel. Zij denken mondiaal! De denkwijze van het bedrijfsleven in Nederland (en in Europa) moet om. Kijk naar wat je dichtbij hebt aan kwalitatieve mensen en brengt samen innovatie in een stroomversnelling. Nu de wereld zo eenvoudig te bestrijken is met alle beschikbare (digitale) middelen, moet het toch mogelijk zijn om de economie te herstellen?

professionals

Andere denkwijze
De belangrijkste vragen in 2013 (en verder) gaan volgens mij worden: “Hoe krijgen we inzicht in de kwaliteit van de Nederlandse arbeidskracht en hoe kunnen we die optimaal inzetten?”. Het bedrijfsleven en overheden moeten de omgeving gaan creëren waarin creativiteit, flexibiliteit en vrijheid het ruime sop kunnen gaan kiezen. Geen 40-urige werkweek meer bij één werk- of opdrachtgever, maar ingezet worden voor de tijdsduur dat jouw expertise benodigd is. Ontwikkeling van meer ‘niche’ expertise in plaats van generieke kennis. De mogelijkheden voor zelfstandige professionals dichterbij de faciliteiten voor vaste werknemers brengen. Kortom, werk aan de winkel om de mindset bij overheden en bedrijfsleven omgekanteld te krijgen. Willen we Nederland weer in een opwaartse economische beweging krijgen dan is een andere denkwijze van groot belang. Het begint allemaal bij de mens zelf! Waar sta jij voor? Welke professionele kennis, kunde en ervaring draag jij met je mee? Welke wensen en eisen stel jij aan de dagelijkse opdracht of baan?

Flexibilisering arbeidsmarkt
Ook ik stel mij deze vragen continu. Vandaar dat ik ingaande het nieuwe jaar mij volledig focus op het zelfstandig adviseren van bedrijfsleven en overheden bij het nemen van strategische beslissingen over bedrijfsvoering en de uitvoering van complexe innovatieve ICT projecten en organisatorische veranderprogramma’s. De wijze van het flexibel en strategisch inzetten van arbeidskrachten maakt serieus deel uit van deze plannen voor 2013.

Het Huis van Thorbecke 2.0
Klik op de afbeelding voor vergroting…

Kansen op economische groei voor het bedrijfsleven liggen er genoeg. Mogelijkheden voor overheden om efficiënter te gaan samenwerken, binnen de bestaande kaders van het Huis van Thorbecke, en daarmee veel financiën besparen zijn er te over. De hypewoorden van 2013 gaan zich volgens mij concentreren op: Flexibiliteit, Mobiliteit, Vertrouwen en Transparantie!

De hype wordt: “De mens aan de basis van herstel, omdat Human Value de sleutel is!“

Valse hoop voor werkelozen…

Geplaatst: 16 december 2012 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
0

AMSTERDAM – In Nederland beschikken we over een uitgebreid sociaal stelsel wat zijn weerga in de wereld niet kent. Wanneer je in Nederland zonder werk komt te zitten dan is er een vangnet. Althans dat is wat politici pretenderen. Om daar uitvoering aan te geven is het veelkoppige monster UWV ooit in het leven geroepen. Deze organisatie behandelt de aanvragen, kent uitkeringen toe en houdt toezicht op de plichten die werkelozen hebben. Op zich een goede zaak als dit ook zo gebeurd dat ieder mens het kan begrijpen. De waarheid is echter weerbarstiger. De doelstelling van het UWV is niet het tegemoet komen van hoop!

Ruim 500.000 zichtbare werkelozen zijn volledig afhankelijk van deze organisatie om maandelijks een inkomen te krijgen. De eisen die gelden om daarvoor in aanmerking te komen zijn vastgesteld door de politiek. De informatie welke de politici ontvangen vormt de basis om besluiten te kunnen nemen. Wanneer informatie incorrect wordt verstrekt door verkleuring van de waarheid dan worden besluiten incorrect genomen. Een verkleuring van de waarheid waardoor dagelijks vele mensen in een wurggreep worden vastgehouden door het UWV. Een veelkoppige organisatie met te hoge geldstromen, te dure projecten en te weinig resultaten welke deze grote verantwoordelijkheid rechtvaardigen.

Jan van Modaal“Heeft u zich al ingeschreven op werk.nl?” klinkt het aan de andere kant van de lijn. Jan van Modaal is een 52-jarige man van gemiddeld elan, vanaf zijn 17e jaar heeft hij gewerkt. Na 35 jaar bij slechts twee werkgevers is hij nu ontslagen. Hij heeft een brief meegekregen van zijn oude werkgever, een kleine vergoeding voor zijn bewezen diensten en komt nu voor het eerst in zijn leven in aanraking met het sociaal stelsel. Een stelsel waar hij tot op heden alleen aan heeft meebetaald, maar gelukkig nimmer gebruik van heeft hoeven maken. Hij was blij met zijn werk. Jarenlang ’s ochtends vroeg op de fiets naar het werk, broodtrommel en krantje mee en ’s middags na een dag hard werken de route op de fiets weer terug. Het had zo nog tot zijn pensioen door mogen gaan. Hij was tevreden met zijn leven. Tot dat het moment kwam dat zijn werkgever hem vertelde dat zij de werkzaamheden gingen verplaatsen naar een ander land. De productie is daar goedkoper, dus voor Jan was er geen werk meer. Daar stond hij dan! Vrijdagmiddag voor de poort van het bedrijf met een brief in zijn hand. Het hek ging op slot. Het was de laatste keer dat hij zijn werkdag hier had vervuld. En nu…

Maandagochtend vroeg, want zijn ritme was 35 jaar om 06:00 uur opstaan, kroop hij achter zijn eenvoudige pc. Een oud beestje, maar voor wat hij ermee deed een trouwe vriend. Jan is een levenslustige man met een positieve instelling. Hij gaat niet bij de pakken neer zitten. Als de pc is opgestart gaat hij naar werk.nl, de website van het UWV voor werkzoekenden. Zijn enthousiasme om weer werk te vinden is groot. Vroeger zou je naar een uitzendbureau zijn gegaan. Nu is het allemaal veel eenvoudiger is het hem verteld. Eenmaal aangemeld gaat hij op zoek naar vacatures. De website vermeld ruim 80.000 banen, dus zit hij niet zo in de rats. Er zit toch vast wel iets bij voor een goed gemotiveerde vakkundige productieman denkt hij bij zichzelf.

Jan staat nu volledig aangemeld met alle gegevens die nodig zijn om kenbaar te maken waar Jan voor staat. Maar er komt geen baan uit die past bij Jan’s kwaliteiten en ervaring. Hij kijkt nog eens goed of hij het allemaal wel goed heeft ingevuld. Voor de zekerheid stuurt Jan een bericht via het systeem naar het UWV. Een vreemde foutmelding verschijnt op het scherm als Jan op de enter-knop drukt. Vol van het aanwezige enthousiasme pakt hij de telefoon en belt het nummer op zijn brief van het UWV. “Goedemorgen met Jan van Modaal, ik heb volgens mij een probleem met het invullen van mijn informatie om te zoeken naar een baan…” en verder komt hij niet. Direct wordt hij onderbroken door de dame aan de andere kant van de lijn. “Dan moet u maar eerst een bericht sturen via het systeem” zegt de dame onvriendelijk aan de andere zijde. Hij is verbaast omdat kort daarna en slechts met enkele woorden heen en weer de lijn verbroken wordt. De hond blaft, Jan staat op en gaat een rondje met de hond. Voor het eerst sinds jaren loopt hij om 09:30 uur met de hond te wandelen in de wijk. Tijdens de wandeling denkt hij na. Probeert hij te denken wat hij fout deed. En komt tot de conclusie dat de wereld om hem heen wel erg is veranderd. Zijn stabiele veilige leven met alles erop en eraan is plotsklaps ineengestort… Zijn hoop is gekwetst!

Jan vanaf dat moment één van de cijfers in de boeken van het UWV. Hij telt mee! Maar niet op een wijze zoals hij gewend is om mee te tellen in de maatschappij. De hoop waarmee hij dezelfde ochtend op zoek ging naar werk via het UWV bleek een illusie te zijn. Een waan die dagelijks vele mensen moeten ervaren. De mensen die meetellen in de rapportage van het UWV aan de politiek. De rapportage welke aan de basis staat van vele belangrijke beslissingen. De media geeft uitgebreid berichtgeving over het niet-werkende ICT-systeem van het UWV waar ruim 500.000 mensen afhankelijk van zijn om weer aan het werk te komen. Wanneer je zo’n groot aantal mensen in jouw bestand hebt dan ben je een serieuze gesprekspartner voor bedrijven opzoek naar nieuwe (tijdelijke) medewerkers. Het UWV heeft echter teveel taken op hun bord. Het weer aan het werk krijgen van mensen is een belangrijke taak. Helaas snapt men bij het UWV niet hoe belangrijk deze taak wel niet is. Vele mensen verliezen dagelijks de hoop op een nieuwe toekomst. De vermelding van het groot aantal vacatures doet geloven dat er een kans is. Tot je erachter komt dat men bij het UWV niet begrijpt dat werkgevers een negatief beeld hebben bij uitkeringsgerechtigden. De vacatures zijn vaak gedateerd, teruggetrokken of misschien zelfs wel verstrekt om de vraag van het UWV te beantwoorden. Tenslotte wordt van werkgevers via repressie ook afgedwongen dat zij het UWV ondersteunen met aanbod van vacatures.

Desalniettemin blijft het UWV stoïcijns haar koers volgen. “Wij voeren slechts uit wat de politiek ons opdraagt!” is een veel gebezigde uitspraak. Enige vorm van sociale innovatie is er niet. Mensen ondersteunen met middelen om weer zicht te krijgen op een nieuwe toekomst gebeurt er niet. En dan zwijgen we nog maar over de oplossingen, want met een goedwerkende ICT-platform om mensen weer uitzicht te geven op een baan zou direct vele politieke, financiële en maatschappelijke gevolgen hebben. De economie zou zo maar eens positief beïnvloedt kunnen worden! Maatschappelijk wantoestanden als armoede zou zo maar eens kunnen verminderen. Het UWV zou zo maar ineens kunnen afslanken omdat door transparantie duidelijk wordt dat er niet zoveel mensen meer nodig zijn om de slinkende groep van werkelozen te ondersteunen. En de vacatures? Tsja, er is wel duidelijk dat er genoeg bedrijven zijn die op zoek zijn naar goed gemotiveerde en ervaren arbeidskrachten. Je kan als UWV als eerste aanspraak maken op deze vacatures, echter daar wordt niet op geanticipeerd. Nee, het UWV heeft als taak het “runnen” van werkelozen. En daar houden we ons mee bezig…

Alteratie in de 21e eeuw

Geplaatst: 22 november 2012 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Regeren, Het Nieuwe Werken
0

De Alteratie van Amsterdam

AMSTERDAM – “Wie de geschiedenis kent, kan de toekomst wijzigen en historie schrijven.” Op 26 mei 1578 was het flink mis met de Amsterdamse economie. De noodzaak voor verandering was groot. Amsterdam dreigde in een economisch isolement te komen. Omliggende steden dreigden belangrijke handelsfuncties over te nemen. De belangen van de handel waren aanleiding om een stevige verandering teweeg te brengen. In een soortgelijke situatie had meestal een oorlog met vele doden en gewonden tot gevolg. Deze keer was het anders. De handen tussen de Calvinisten en Katholieken werden ineengeslagen. Drie dagen na het afzetten van de Katholieke stadsleiding afgezet. Het was de ommezwaai die nodig was om Amsterdam weer de economische motor te laten zijn. Al na enkele maanden werden serieuze plannen voor verandering gepresenteerd. Mede aan deze cruciale verandering en de vernieuwende plannen heeft Amsterdam haar huidige belangrijke handelspositie te danken.(Wikipedia)

De economie in Europa zit in het slop. Andere continenten nemen hand over hand belangrijke handelsfuncties over. De regering is inmiddels veranderd. Nieuwe plannen worden gepresenteerd en duiden op serieuze veranderingen. In tegenstelling tot de situatie in 1578 behelzen deze plannen geen investeringen maar besparingen. We hebben klaarblijkelijk niet geleerd van het verleden. Wanneer een crisis zich voordoet dan is verandering een noodzaak. De Grieken, Romeinen, Spanjaarden, Germanenen en vele anderen vochten het in het verleden uit met een oorlog. We leven tegenwoordig gelukkig in een meer geciviliseerde wereld. Er zijn andere oplossingen beschikbaar die een kentering teweeg kunnen brengen. De vraag in deze is: “Hoe lossen we deze crisis, welke niet uniek is, op?”

Koning Willem Alexander & Koningin Maxima

Handelsmissie, een positieve stap…
Vaarden we in de historie tot in de verte om handel te drijven, in de tegenwoordige tijd blijven we liever aan het vaste land. De beperking van alleen handel drijven in Europa, of erger nog alleen in Nederland, betekent het “slechts” rondpompen van geld. Je hoeft geen econoom te zijn om te beseffen dat een continuteit van winstmaximalisatie in een begrensd gebied een eindigheid kent. Dit zakelijk plafond is bereikt! De crisis is een feit! Het Koninkrijk der Nederlanden heeft als klein land een brede strekking. Prins Willem-Alexander verwoordt het tijdens de handelsmissie naar Brazilie heel subtiel. “Aan de oostzijde grenst Nederland aan Duitsland, aan de westzijde aan Latijns Amerika.” Een mooie benadering van de strekking tussen het vaste land en de eilanden. Het is een wijze van denken, van presenteren hoe ons kleine land groot kan zijn. De deelname van ruim 180 bedrijven aan deze handelsmissie duidt op energie om de economische crisis te doorbreken. De oer-Hollandse wijze van wereldwijd handeldrijven komt weer in beeld! We moeten weer gaan reizen…

Nieuwe kansen, waar ligt jouw kracht…
We gaan er in Nederland wel eens aan voorbij hoe “rijkelijk” ons land gevuld is met talentvolle mensen, komende uit een grote schare van verschillende culturen. Wanneer wij in Nederland weten de krachten te bundelen tussen ogenschijnlijke tegengestelde eigenschappen dan ontstaan er kansen die tot op heden onmogelijk leken. We staan aan de vooravond van een geweldige wijziging van denken. Zij die de tegenstelling in wisselende vorm bij elkaar weten te brengen, zijn degene die Nederland als kennis- en handelsland weer op de wereldwijde kaart kunnen gaan zetten. Zij vormen op deze wijze de nieuwe economische motor van de Nederland. De wereld gaat daar notie van nemen.

Business ModelIs het zo eenvoudig op te lossen dan? Het lijkt een utopie! Je brengt mensen wisselende samenstelling bij elkaar, genereert de ideeen die moeten leiden tot nieuwe producten of diensten, voert de werkzaamheden uit en gaat weer uit elkaar of verder in een andere verschijningsvorm. Het venijn zit echter in de staart! De verschijningsvorm is hét grote probleem om deze utopie waarheid te maken.

De huidige bedrijfsmodellen en organisatiestructuren laten een dergelijke snelle vormwijziging niet toe. De focus op korttermijn winstmaximalisatie en verhoging van aandeelhouderswaarde vormen de beperkte kaders. Neem deze feiten als waarheid aan, laat de grote ondernemingen deze koers volgen en ga zelf op zoek naar of creeer andere kansen.

Neem een voorbeeld aan een jongen van acht jaar, bewust anoniem gelaten hier, die het presteerde om in nog geen twee maanden multimiljonair te worden zonder deel uit te maken van een grote onderneming en zonder aandeelhouders anders dan zijn ouders die hem een pc beschikbaar stelde. Hij bedacht een applicatie, stelde deze beschikbaar, kreeg toestemming om te worden opgenomen in de verschillende ‘appstores’ en het geld begon te stromen. Een utopie? Misschien wel, maar ook klinkklare waarheid. Zijn doel was niet om miljonair te worden. Hij zette zijn beleving om in iets wat klaarblijkelijk vele mensen als noodzaak aanmerkten en wilde benutten.

Bundeling van kracht, de oplossing?
Mijn onderzoek in de afgelopen maanden naar ‘Human Value’ brengt mij zo langzamerhand tot een eerste conclusie. In Nederland (en in Europa) hebben we een grote groep onontdekte talenten. Op ieder niveau in de arbeidsmarkt vinden we mensen die het verschil kunnen maken. Grote ondernemingen lukt het niet om deze talenten te bereiken. Individuele talenten weten de andere talentvolle mensen wel te bereiken. Zij vormen zo’n tijdelijke groep en bedenken een nieuwe oplossing die ook nog eens een commercieel positief effect heeft. We spreken dan daadwerkelijk over innovatie (definitie: uitvinding plus commerciele exploitatie is innovatie). Alleen dan gaat het mis.

Jobspecials Preview

De creatievelingen weten het neer te zetten, maar vergeten de talenten neer te zetten die het zakelijk exploitabel weten te maken. En mocht het wel tot een exploitabel geheel komen, dan loopt het mis op de ’tijdelijke’ samenstelling. Want wie krijgt dan welk deel van de taart? En voor hoelang? De ervaringen opgedaan bij de grote ondernemingen van de creatievelingen gaat dan parten spelen. Het creatieve vertrouwen wat tot de waardecreatie had geleid, slaat dan om in zakelijk wantrouwen. De oplossing ligt echter dichterbij dan we denken… Breng die mensen samen die nodig zijn om van A tot Z het geheel begrijpen en de som van A tot Z zal een factor 26 in het kwadraat zijn.

Flexibilisering is dé sleutel…
Ben ik nou moridicus tegen grote ondernemingen? Nee! Zeker niet, alleen geloof ik persoonlijk al jaren meer in een rolmatige uitvoering van bedrijfsactiviteiten. Doen waar je goed in bent en laten wat je niet kunt. Zo zwart wit is het niet exact, want factoren als ambitie, opleiding, groei etc. spelen een belangrijke rol in de ontwikkeling van een onderneming. Er wordt teveel vastgehouden aan functiegericht denken en doen in plaats van rolgericht denken. Het resultaat is dat de kracht van de mens niet volledig wordt ingezet. Eigen initiatief wordt ontnomen of managers vinden de aanwezigheid van een talent wel prettig vanwege de presetaties van de afdeling. De onderneming zelf is niet gebaat bij zo’n denk- en handelswijze. Het Angel-Saksische model, waar vele grote ondernemingen op zijn gebaseerd, kent echter de beperking dat talent niet zomaar komt boven drijven.

De oplossing hiervoor heb ik al helder voor ogen. Het resultaat wordt binnenkort publiek, omdat ik van mening ben dat het vormen van dynamische samenstellingen (flexibilisering) van rolgebaseerde teams binnen en buiten ondernemingen, dé oplossing is om de economie weer in een positieve opwaartse lijn te brengen.

Precies zoals in 1578, gaat vernieuwing leiden tot oplossingen… We zijn er op deze wijze klaar voor om uit te varen over werelds wateren… met onze handelsgeest weer op volle kracht…

Geen inzicht in Human Value!

Geplaatst: 29 oktober 2012 in Algemeen, Het Nieuwe Leven, Het Nieuwe Managen, Het Nieuwe Werken
0

AMSTERDAM – In navolging op het blog over bestaansrecht met als motto ‘één team, één kracht. één missie…’ schrijf ik dit blog over ‘Human Value’. We kunnen met z’n allen naar ‘de bestuurders’ wijzen omdat er koersen worden uitgezet of motivatie wordt aangewend die geen bijdrage leveren aan de lange termijn doelstellingen van de organisatie. Het probleem begint volgens mij bij het middenkader. Dit blog heeft de insteek ‘Hoe kunnen bestuurders zorgen dat zij de juiste beslissingen kunnen nemen op basis van juiste informatie?’.

In een grote organisatie zijn bestuurders altijd genoodzaakt om af te gaan op hetgeen hen wordt aangereikt. Vaak in hoofdlijnen, want hoe hoger in de hiërarchische boom, hoe meer managementlagen, hoe meer informatie wordt vervormd. Stel de aloude oefening maar voor met vijf mensen op een rij. De eerste krijgt een kort verhaal, de volgende moet het doorvertellen en de laatste moet het oplezen. Kort geleden zag ik een dergelijke oefening ook in ‘Ik hou van Holland’ een familieprogramma van Linda de Mol. Het is een hilarisch moment in de show, omdat niemand het verhaal 100% kan doorvertellen. Het eindresultaat is dan ook een grappige uitkomst. Het is tenslotte een familieprogramma.

Minder grappig is de dagelijkse praktijk bij bedrijven waar momenteel grote ontslagrondes gaande zijn. Ook daar vindt een soortgelijke oefening plaats, alleen zijn de tussenliggende lagen dan managers. Waarbij de laatste het senior management moet informeren over de bevindingen. Het gaat hier echter om de toekomst van mensen…

Het beoordelen van mensen blijft mensenwerk! Een belangrijke factor is de mening van Ondernemingsraden en Vakbonden. Zij willen een garantie dat zoveel mogelijk mensen aan het werk kunnen blijven. En dat voor degene waarvan afscheid genomen moet gaan worden, er een goed sociaal plan is. Het selecteren van medewerkers puur op basis van ‘kwaliteit’ is niet toegestaan. Er zijn dus complexe regels van toepassing bij reorganisaties. De adviesaanvragen vragen de aandacht van vele betrokkenen en moeten zodanig opgesteld zijn dat enerzijds de doelstellingen van de organisaties gehaald kunnen worden en anderzijds de reorganisatie (lees: reductie van medewerkers) uitgevoerd kan worden. Wanneer in organisaties een beter zicht zou zijn op de aanwezige kwaliteit tot in redelijk detail en actueel, dan zouden vele adviesaanvragen een andere verschijningsvorm hebben. Die overtuiging ben ik wel toegedaan. Krijgen dan alleen de ‘goudhaantjes’ nog een kans?

“Nee!” is mijn directe antwoord. Je kunt namelijk geen groei van een organisatie garanderen met alleen dé toppers! Neem als voorbeeld maar het Nederlands Elftal tijdens de EK 2012. Er stonden nagenoeg alléén toppers op de lijst. Desalniettemin konden de heren geen noemenswaardige plaats veroveren. Het musculaire gehalte was te hoog. Men gunde elkaar het succes niet, omdat men zelf het succes wilde oogsten.

A. Einstein: “Streef niet naar succes, maar wees van waarde!“.

Het betekent direct dat je als topper (in de sport en in het bedrijfsleven) ook de kwaliteit moet hebben om tweede viool te willen spelen ten gunste van het team. Wanneer de bondscoach de op dit moment nog mindere goden (lees: de toppers in opkomst met minder internationale ervaring) had toegevoegd aan het team, dan had niet alleen het ambitieniveau hoger gelegen, maar zeer zeker ook de ‘drive’ om hoger te eindigen. Er was helaas voor sommige spelers niets meer te overtreffen. Zij spelen al op het hoogste niveau. Het gemis aan ‘drive’ was duidelijk merkbaar.

Zo is het ook in het bedrijfsleven. Het personeelsbestand of althans de mensen die ‘arbeid’ verrichten, moet bestaan uit een gezonde mix van ’toppers’ (eredivisie), aangevuld met een ‘bredere groep van mensen die een stevige ambitie, motivatie en talent hebben (eerste divisie) en een gezonde massa aan ‘goede spelers’ (de tevreden werkers)…

Het is dus een belangrijke zaak om de waarde van de mens in het bedrijf, de zogenoemde Human Value, te kennen. Kern is dan wel objectiviteit. Helaas komt het té vaak voor dat er geen objectief beeld kan worden gesteld van de gehele populatie. Dit wordt mede veroorzaakt door allerlei tegenstrijdige belangen of door een gebrek aan inzicht in de mensen. In het bedrijfsleven zouden we nog wat kunnen leren van de sport. Een scoutingsysteem, waarbij de reguliere trainer/coach in de sport en in de organisatie de manager, gebruik van zou moeten maken. We spreken hier niet over alléén een technisch platform, maar ook de inrichting in de organisatie daarvan. Hier is draagvlak voor nodig, want de manager krijgt veel minder invloed op het totale talentbeleid. Daar waar de manager nu altijd het startpunt is om iemand tot talent te benoemen. Zij zijn de scouts van de organisatie. Wanneer de afdeling van de manager echter afhankelijk is van de kennis van een medewerker dan gaan er andere krachten spelen. De manager zal de medewerker dan niet aanmelden omdat hij geen vertrouwen heeft op een gezonde doorstroming en weinig of geen uitzicht op vervanging. Ten tijde van een reorganisatie worden deze formatieplaatsen vaak als eerste geschrapt. Het gemis van objectiviteit is wel duidelijk!

De oplossing ligt voor iedereen binnen handbereik. Het is de denkwijze die de grootste verandering moet doormaken. Ongeacht welk systeem ter toetsing of waardering van talenten wordt ingezet, als de input slechts uit één bron komt, of ‘men’ weigert of ‘manipuleert’ het proces, dan blijft objectiviteit achterwege. De verandering ingezet door senior management zal dan nimmer zijn beslag krijgen zoals bedoeld. De medewerker zelf wordt vaak niet in de gelegenheid gesteld om de objectiviteit te stimuleren. Vooral in een grote organisatie wordt die ruimte niet gegeven. Ondanks alle geluiden, signalen en middelen welke ter beschikking worden gesteld. De cultuur is vaak leidend in het veranderen, terwijl organisaties juist hier het eerste op besparen bij het sturen op ‘Operational Excellence’.

De mens wordt dan snel een nummer in een spreadsheet. Opgerold worden dit het aantal FTE’s (lees: medewerkers) wat moet worden gereduceerd. De details vervagen, de adviesaanvraag bevat slechts nog aantallen. Over kwaliteit en cultuur wordt niet meer gerept! In de komende weken gaan mijn onderzoeken door en hoop ik spoedig ook iets te kunnen zeggen over de onderliggende redenen van de methodiek: “Oprollen en ontslaan zonder acht te hebben voor talent, ambitie, passie en kwaliteit.” Er zijn meer wegen die naar Rome leiden. De beschreven route is een die ik niet kan steunen. Het achterwege laten van objectief onderzoek naar de individuele medewerker, in relatie tot de ambitie en doelstellingen van de organisatie, roepen bij mij persoonlijk wel wat vragen op. Ik zie persoonlijk liever een goed onderzoek naar de voornoemde punten alvorens een plan voor reductie wordt opgesteld. De redenatie komt dan meer vanuit de vraagstelling:

“Hoe kunnen we de organisatie laten excelleren (High Potential Organisation), de klantentevredenheid verhogen (Customer Intimacy) en efficiënter laten omgaan met de uitvoering van arbeid (Operational Excellence)?

In de gemiddelde bedrijfsopleiding wordt aangegeven dat je slechts één van deze drie punten optimaal kunt bedienen. Hier mag je iets van vinden. Mijn idee is dat een gezonde mix veel meer oplevert. Wanneer we gezamenlijk de filosofie dragen dat zowel klanten, als medewerkers als portfolio en innovatie belangrijk is, dan kunnen we niet anders dan kiezen voor de “best of all worlds” en deze filosofie toe te passen. De mens komt in de nieuwe organisatie dan echt centraal te staan…

Resume: Het reorganiseren van een organisatie is geen sinecure. Er moet in een korte tijd beslissingen worden genomen die voor de één nieuwe deuren opent, doch voor de ander deuren sluit. De strategische doelstellingen van de (toekomstige) organisatie zijn primair voor het bepalen van de koers. Het verhogen van ‘aandeelhouderswaarde’ en toch te zorgen voor sterk portfolio en innovatie door kwalitatieve arbeidskrachten (vast, parttime of ZP’er) moet in balans zijn. Wie niet innoveert… staat stil!

N.B. Dit blog is niet direct gerelateerd aan één organisatie, doch heeft betrekking op alle bedrijven welke nu volledig voor reorganisatie gaan in plaats zich te richten op hoe de lange termijn van de organisatie er moet uitzien. En hoe deze koers kan worden gewaarborgd. Het gaat om dé strategie welke ervoor moet zorgen dat de (totale) waarde van het bedrijf gaat stijgen, voor klanten, medewerkers, senior management, aandeelhouders en business partners.

Oudere berichten
Nieuwere berichten